Drogi Krajowe - Michał Giżycki, Dawid Dąbrowski, Maciej Karmiński, Ostap Mańko, Hubert Karmiński: Drogi Krajowe w Polsce

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2023-04-01
seria wydawnicza: PoznaAvant Series
kontynent: Europa
kraj: Polska
opakowanie: Gatefoldowe etui
opis:
opis wydawcy
Drogi Krajowe to kwintet związany głównie z poznańską sceną eksperymentalną. Zespół to spotkanie pięciu muzyków poruszających się w pozornie oddalonych od siebie przestrzeniach dźwiękowych. Jego siłą jest instrumentarium i różnorodność doświadczeń. Na klarnecie basowym i saksofonie tenorowym w projekcie gra Michał Giżycki, który ostatnio coraz bardziej zaznacza swoją obecność na scenie muzyki swobodnie improwizowanej i free jazzowej. Na skrzypcach gra Ostap Manko związany m.in. z Filharmonią Poznańską czy zespołem muzyki nowej - Sepia Ensemble. Na perkusji i taczce gra torunianin, założyciel Toruńskiej Orkiestry Improwizowanej oraz członek postpunkowego tria Jesień - Maciej Karmiński. Kompozytor Hubert Karmiński, związany z duńskim DIEM (Danish Institute for Electronic Music w Aarhus), odpowiada w za gitarę basową i syntezatory analogowe. Na syntezatorach modularnych zaś gra poznański kompozytor - Dawid Dąbrowski.

Zespół powstał w wyniku improwizowanej sytuacji. 5 lipca 2018 roku w nieistniejącym już toruńskim Kulturhauz, muzycy spotkali się podczas koncertów innych zespołów, w których się udzielali i zdecydowali się na spontaniczny występ.

Muzycy zaczęli regularnie koncertować i w sierpniu 2020 roku wyruszyli w trasę do Monochrom Studio, gdzie nagrali swój debiutancki album, jednocześnie koncertując w okolicznych miejscowościach. Na płycie znalazły się utwory, których tytuły odnoszą się do ważnych dla muzyków dróg, jakie przemierzali w różnych okresach swojego życia.

Przykładowo: DK84 prowadzi do Ukrainy skąd pochodzi skrzypek zespołu. DK10 przecina ważne dla perkusisty i basisty miejscowości - Toruń oraz Gniewkowo i tą trasę przemierzali oni wielokrotnie w dzieciństwie. DK35 prowadziła muzyków przez Wałbrzych do studia nagraniowego w którym nagrali album. I tak dalej.

Projekt okładki albumu „Drogi Krajowe w Polsce” został wykonany w całości ręcznie, techniką kolażu. Wszystkie ryciny, tła i fragmenty papieru pochodzą z makulatury książkowej; z poradników, podręczników i encyklopedii wydanych do 1989 roku i znalezionych wyniku zbiegu okoliczności. Wszystkie napisy zostały wypisane za pomocą maszyny do pisania Olympia Regina De Luxe, a pomysł na nadruk CD w postaci tarczy do tachografu przyszedł we śnie.

Muzycy twierdzą, że zagrali więcej koncertów niż prób, ale dla nich każde spotkanie jest nową przygodą. Pomiędzy występami Dróg Krajowych grają w różnorodnych zespołach i projektach muzycznych, co pozwala im na ciągły rozwój i inspirację.

Muzycy znani są z takich projektów muzycznych jak: Jesień, Poznańska Orkiestra Improwizowana, Toruńska Orkiestra Improwizowana, Sepia Ensemble, Aumbrambama trio, Seti Setters, Plastic Poetry Plus (Wojtczak/Piotrowicz/Karmiński), Czarnoziem i inne.

Zespół podczas improwizacji inspiruje się wieloma gatunkami takimi jak: free jazz, yass, punk, muzyka eksperymentalna, muzyka elektroniczna, minimalizm czy muzyka nowa, co sprawia że finalny efekt jest oryginalny i zaskakujący.

Maciej Karmiński – odebrał i dał impuls do powołania Toruńskiej Orkiestry Improwizowanej, w której pełni rolę dyrygenta (od 2019). Zatroskany o kondycję świata i los człowieka animator życia kulturalnego oraz społecznik. Perkusista. Eksperymentator. Współzałożyciel post-punkowego trio Jesień, z którym wydał trzy albumy: “O” (2015), “Jeleń” (2016), “Błoto” (2019) oraz eksperymentalnego quintetu Drogi Krajowe; album “Drogi Krajowe w Polsce” (2023). Współtworzył m.in. z zespołami Rozwód, Święto Zmarłych i Wyrąb Lasu. Związany ze środowiskiem muzyków improwizatorów oraz artystów performerów. Pedagog. Prowadzi autorskie warsztaty swobodnej improwizacji dla dzieci i dorosłych rozwijając język “conducting” stworzony przez Lawrence “Butcha” Morrisa. Inicjator FREE Improvisation Orchestra - złożonym z uchodźczyń i uchodźców, którzy odnaleźli azyl w Toruniu. Ambasador Republiki Užupis w Toruniu.

Michał Giżycki - klarnecista, saksofonista, improwizator. Posługuje się wieloma rozbudowanymi technikami gry, takimi jak oddech cyrkulacyjny czy multiphonics, dzięki którym tworzy wielowarstwowe struktury na pozornie monofonicznych instrumentach. Współpracował z wieloma muzykami polskiej i europejskiej sceny muzyki improwizowanej, eksperymentalnej, jazzowej, rockowej i folkowej. Założyciel TORF records – nowo powstałego wydawnictwa z muzyką improwizowaną, free jazzową i kreatywną w zamyśle łączącego muzyków z różnych środowisk. W 2022 roku stworzył muzykę na klarnet basowy solo do filmu krótkometrażowego "Burial" ("Pogrzebanie") w reżyserii Jerzego Czachowskiego.

Ostap Mańko (Остап Манько) – skrzypek działający w obszarach muzyki akademickiej, nowej, elektroakustycznej, improwizowanej. Absolwent Akademii Muzycznej im. M. Lysenka we Lwowie. Jest laureatem konkursów skrzypcowych. Nagrodzony Stypendium Prezydenta Ukrainy (2001), Stypendium Oleha Krysy (2005), Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Gaude Polonia” (2007, 2009). Pracował w Orkiestrze Kameralnej „Leopolis”, Orkiestrze Kameralnej „Perpetuum Mobile”, Orkiestrze Symfonicznej Filharmonii Lwowskiej, Wrocławskiej Orkiestrze Kameralnej „Leopoldinum”. Był koncertmistrzem w międzynarodowych projektach Lutosławski Youth Orchestra (2005) oraz Culture Orchestra (2011). Obecnie pracuje w Orkiestrze Filharmonii Poznańskiej. Jest członkiem zespołów muzyki nowej Sepia Ensemble (Poznań), Constanty (Lwów), którego jest współzałożycielem, duetu Dąbrowski/Mańko, formacji Drogi Krajowe oraz Poznańskiej Orkiestry Improwizowanej.

Hubert Karmiński (ꓘrmnƨʞ) - Student kompozycji elektronicznej w klasie Nielsa Rønsholdt’a (Royal Academy of Music Aarhus) wcześniej studiujący w klasie Rafała Zapały (Akademia Muzyczna w Poznaniu). Uczestnik serminariów prowadzonych m.in. przez Julianę Hodkinson, Natashę Barrett. Człowiek o wielu pasjach i zainteresowaniach związanych z muzyką. Kompozytor, producent i instrumentalista rodem z Kujaw choć związany z poznańską sceną eksperymentalno – improwizatorską. Twórca muzyki do spektakli i wystaw. Kulturalno-Oświatowiec Kołorkingu Muzycznego i twórca inicjatywy KOimpro!. Współzałożyciel wielu akcji takich jak: net-label Wielu Nagrania; Festival Hiatus, µHiatus, Muzyczne Komplety. Stypendysta MKiDN w kategorii muzyka z projektem baŚNIE na nowo (2020). Stypendysta artystyczny Miasta Poznania (2021).
Jest członkiem wielu formacji muzycznych od awangardowego kwintetu Drogi Krajowe przez Poznańską Orkiestrę Improwizowaną, Kalas - Improvisation Collective (Denmark), Giżycki/Karminsky, Aurora Corporeal (Denmark), Wnuczka Mróz po synth-popowe Junosty. Aktualnie rozwija projekt solowy oraz projekty z takimi artystami jak Martyna Miller, Kamil Piotrowicz czy Tymek Papior.

Dawid Dąbrowski - kompozytor, producent muzyczny i animator kultury. Studiował kompozycję elektroakustyczną (Akademia Muzyczna w Poznaniu), filologię polską i filozofię (Uniwersytet Szczeciński). Od 8 lat działający na terenie Poznania jako muzyk, prowadzący warsztaty i twórca projektów artystycznych. Zajmuje się szeroko pojmowaną elektroniką. Dźwięki generuje z syntezatora modularnego, własnoręcznie zbudowanych instrumentów, mikrofonów, przetworników piezoelektrycznych, przerobionych zabawek techniką circuit bendingu.
Współorganizator festiwali muzycznych Gadafest (realizowany w Miechowie pod Krakowem), Hiatus (Poznań) oraz µHiatus (Poznań).
Skomponował muzykę do wielu spektakli teatralnych [np. “Opowieści z niepamięci” reż. Duda Paiva, (Teatr Animacji w Poznaniu); „No More Tears” reż. Iwo Vedral (Polski Teatr Tańca w Poznaniu)].
Zrealizował wiele instalacji dźwiękowych i projektów performatywnych, m.in.: “Zanurzenie”, “Partytura dla pokoju” - Malta festival 2019/20.
Współtwórca projektów muzycznych: Czarnoziem, Drogi Krajowe, Seti Setters, DAT Ensemble, Junosty, Resmover, Dąbrowski/Mańko.

Editor's Info:
Drogi Krajowe (which means National Roads) is a quintet mainly associated with Poznan's experimental scene. The band is a meeting of five musicians moving in seemingly distant sound spaces. Its strength is its instrumentarium and diversity of experience. The bass clarinet and tenor saxophone in the project are played by Michal Gizycki, who has recently been increasingly establishing his presence on the scene of freely improvised music and free jazz in Poland. The violin is played by Ostap Manko, who is associated with the Poznan Philharmonic Orchestra and the new music ensemble Sepia Ensemble, among others. The drums and wheelbarrow are played by a Torun resident, founder of the Toruń Improvised Orchestra and member of the post-punk trio Jesień - Maciej Karmiński. Composer Hubert Karminski, associated with the Danish Institute for Electronic Music in Aarhus (DIEM), is responsible for bass guitar and analog synthesizers. Dawid Dąbrowski, a composer from Poznań, plays the modular synthesizers.
The band was formed as a result of an improvised situation. On July 5, 2018, in Toruń's no longer existing Kulturhauz, the musicians met during the concerts of other bands in which they contributed and decided to perform spontaneously.
The musicians began to tour regularly and in August 2020 they went on tour to Monochrom Studio, where they recorded their debut album, while also touring the local towns and cities. The album features songs whose titles refer to the important roads the musicians traveled at different periods of their lives.
For example: DK84 leads to Ukraine where the band's violinist is from. DK10 crosses towns important to the drummer and bassist - Toruń and Gniewkowo, and this route they traveled many times in their childhood. DK35 led the musicians through Wałbrzych to the recording studio where they recorded the album. And so on.
The cover design of the album "Drogi Krajowe w Polsce" (National Roads in Poland) was made entirely by hand, using the collage technique. All illustrations, backgrounds and fragments of paper come from book waste; from guides, textbooks and encyclopedias published before 1989 and found as a result of coincidence. All inscriptions were typed using an Olympia Regina De Luxe typewriter, and the idea for a CD print in the form of a tachograph disc came in a dream.
The musicians say they have played more concerts than they do rehearsals, but for them each meeting is a new adventure. In between Drogi Krajowe performances, they play in a variety of bands and musical projects, which allows them to continually grow and be inspired.
The musicians are known for such music projects as Jesień, Poznań Improvisers Orchestra, Torun Improvisers Orchestra, Sepia Ensemble, Aumbrambama trio, Seti Setters, Plastic Poetry Plus (Wojtczak/Piotrowicz/Karmiński), Czarnoziem and others.
While improvising, the band is inspired by many genres such as free jazz, yass, punk, experimental music, electronic music, minimalism or new music, which makes the final result original and unexpected.

Polish Jazz Recordings and Beyond * * * * *:
A revelation!!! As Tomek Konwent explains: "Drogi Krajowe (which means National Roads) is a quintet mainly associated with Poznan's experimental scene. The band is a meeting of ve musicians moving in seemingly distant sound spaces. Its strength is its instrumentarium and diversity of experience." The band is led by the two outstanding young improvisers. The first one is Michal Gizycki, who proves that is not only a new star on the Polish clarinet constellations, but also is one of the best tenor improvisers. The second is the phenomenal violin player Ostap Ma«ko. Both Michal and Ostap have already several entries in this book. But, the other three members make also an amazing job. Especially important are the modular synthesizer lines by Dawid Dabrowski, but the section is more than marvelous.
The next point is the music: it is ecclectic mixtures of everything, as in post avantgarde is obligatory. Let me list; free jazz, free improvisation, free minimal music free post-punk, progressive rock of the late 1960s and 1970.
And everything ts in a uniform æsthetical o er! For me it is a XXIst century expanded reincarnation of Spring Heel Jack (an English electronic music duo, consisting of John Coxon and AshleyWales, formed in 1993 in London, England. Spring Heel Jack began their career exploring drum and bass and jungle, but have since branched out into free improvisation and jazz, collaborating with many musicians from Europe and the United States.)
Drogi Krajowe play nine tracks named after National Roads. I dig everything, because all are equally fascinating. But, since not all animals are equal, I dig especially "DK22", and abstract mixture of all the genres mentioned above, the early Pink Floyd-style "DK21", and early Soft Machine-like "DK37". Unexpected jewel!!!

esensja.pl
… Otwierająca album „DK84” zaczyna się właśnie od wtrętu noise’owego; z czasem robi się jednak coraz bardziej nastrojowo (vide klarnet basowy Giżyckiego), a w zakończeniu wręcz – za sprawą skrzypiec Mańki – przejmująco (co można zrozumieć o tyle, iż to trasa, która prowadzi od granicy z Ukrainą do Sanoka). W drugiej w kolejności „DK35” (przy okazji przenosimy się na Dolny Śląsk) artyści po raz pierwszy odważnie wkraczają z jednej strony na pole freejazzowej improwizacji (połączonej z duetem skrzypcowo-saksofonowym), z drugiej – zahaczają o elementy dwudziestowiecznej awangardy (saksofon na tle elektroniki). Mocno zaskakującym elementem całej opowieści okazuje się „DK15” (prowadząca z dolnośląskiej Trzebnicy na Mazury), w której szybki pulsujący rytm staje się fundamentem solówki skrzypcowej, tyle samo zawdzięczającej wpływom klasyki, co folku, oraz intensywnej improwizacji na saksofonie. W ostatniej minucie drogi Giżyckiego i Mańki przecinają się ponownie, co owocuje kolejnym ekscytującym dialogiem obu instrumentalistów.
Rozbudowana awangardowa introdukcja elektroniczna towarzyszy z kolei przecinającej Polskę od granicy z Niemcami po przejście do obwodu kaliningradzkiego „DK22”. Kiedy wreszcie odzywa się w niej saksofon, to głównie po to, aby ukołysać słuchacza i dać mu czas na głęboki oddech. Przydaje się on bardzo, ponieważ w „DK10” kwintet – dla odmiany – nie tylko zwiększa moc, ale także zagęszcza fakturę utworu (o co stara się przede wszystkim sekcja rytmiczna). Giżycki i Mańko wykorzystują to do „opowiedzenia” wyjątkowo mrocznej i przejmującej historii. Zastanawia tym samym, czy tworząc ten numer, artyści mieli na myśli jakieś konkretne dramatyczne zdarzenie, które zaistniało na trasie pomiędzy Szczecinem a obwodnicą Płońska. Nie mniej dramatyzmu niesie z sobą „DK11” (trasa z Kołobrzegu do Bytomia), aczkolwiek w niej po dotarciu do punktu kulminacyjnego zespół wycisza – przynajmniej na jakiś czas – emocje, by w finale wprowadzić na arenę majestatyczne dźwięki syntezatora.
W „DK21” – zaskakująco długiej jak na niespełna dziewięćdziesięciokilometrowy odcinek trasy pomiędzy Miastkiem a Ustką – kwintet ponownie skręca w stronę awangardy, bardzo oszczędnie dawkując dźwięki saksofonu, perkusji i syntezatorów. Zupełnie inaczej niż w „DK37”, której ton nadaje powolny marsz basu, na tle którego rozbrzmiewa eteryczny klarnet, to znów improwizujące skrzypce, wreszcie saksofon. Bogactwo dźwięków urzeka, zwłaszcza że muzycy donikąd się nie spieszą. Jakby chcieli tę króciutką trasę przejść pieszo, by po drodze kontemplować piękno natury. Wprawdzie nie udałoby się im w ciągu nieco ponad siedmiu minut dotrzeć z Darłowa do wsi Karwice (w województwie zachodniopomorskim), ale gdyby ktoś zapętlił płytę w odtwarzaczu, to podczas drugiego odsłuchu powinien spokojnie dotrzeć do mety… Nie jest to wprawdzie idealna muzyka do samochodu – trzeba się w nią wsłuchać i emocjonować, co mogłoby mimo wszystko wpłynąć na płynność i bezpieczeństwo jazdy – ale po podróży można się nią już spokojnie porozkoszować. Czekając oczywiście na ciąg dalszy.
autor: Sebastian Chosiński

JazzPRESS
Już samo instrumentarium Dróg Krajowych jest interesujące. Prawdopodobnie najwięcej przestrzeni w pierwszej połowie płyty zajmują skrzypce, na których gra Ukrainiec Ostap Mańko, na co dzień związany z Filharmonią Poznańską i zespołem muzyki nowej Sepia Ensemble. Lider oprócz perkusji gra także na… taczce. Dużo tu klarnetu basowego, na którym – obok saksofonu tenorowego – gra Michał Giżycki. Syntezatory modularne obsługuje Dawid Dąbrowski, a bas i syntezatory analogowe – Hubert Karmiński, działający na co dzień w Duńskim Instytucie Muzyki Elektronicznej w Aarhus.
Efekt tej niecodziennej mieszanki jest fantastyczny. To muzyka godząca elegancję z podejściem eksperymentalnym. Dawno nie słyszałem tak osobliwego albumu jazzowego z pogranicza awangardy i free wydanego w Polsce. Brawa należą się także Szwarcowi, który zajął się produkcją materiału, dzięki czemu Drogi Krajowe w Polsce brzmią niezwykle detalicznie i soczyście. Bas wręcz dudni ciepło w każdym utworze, a nałożenie pogłosów na partie saksofonu i skrzypiec jest naprawdę przemyślane w kontekście aranżacji całych fragmentów, dodaje to płycie barokowego przepychu. Warto dodać również, że jest to materiał, który przeczekał swoje, by w końcu ujrzeć światło dzienne. Został bowiem nagrany trzy lata temu. Jak możemy się przekonać, już wtedy kwintet brzmiał zjawiskowo, więc bardzo ciekawi mnie, jak brzmiałby materiał stworzony przez nich dzisiaj...
Kompozycje swoją elegancją przywodzące na myśl The Lounge Lizards z okresu No Pain for Cakes mieszają się z totalną, odjechaną improwizacją. W jednym utworze muzycy potrafią zawiązać wyjący, ekspresyjny chaos, przechodząc nagle ku rozmarzonym, ejtisowym syntezatorom, co ma miejsce w DK11. Miejsce na sonorystyczne poszukiwania znajdziemy w DK21, a krautrockowe, motoryczne rytmy w DK84. Nad wszystkim góruje niezmiennie rozedrgany, raczej mroczny klimat. Duża w tym zasługa Dawida Dąbrowskiego, który na syntezatorach modularnych generuje ciężar kojarzony z rodzimym Rozwodem. Sprzyjają temu też skrzypcowe ambienty i długie, posuwiste, chropowate dźwięki klarnetu basowego. Muzycy porzucają czasem indywidualne zapędy do grania solówek, skupiając się na budowaniu klimatu całości, jakby to był dla nich wyższy cel, co sprawdza się doskonale.
Drogi Krajowe w Polsce to płyta bardzo odświeżająca na niezmiennie skostniałym, zdominowanym przez akademickie podejście rynku muzyki jazzowej. Takiego avant-free jazzu chciałbym słuchać więcej. Na szczęście ten rok przynosi mnóstwo jakościowych albumów z okołojazzowej alternatywy, a debiut Dróg Krajowych jest jednym z nich. Sądzę, że tym materiałem mogliby zainteresować się nawet krytycy siedzący na co dzień po uszy w mainstreamie.
autor: Mateusz Sroczyński

muzycy:
Michał Giżycki - bass clarinet, tenor saxophone
Dawid Dąbrowski - modular synthesizer
Maciej Karminski - drums, wheelbarrow
Ostap Manko - violin, electronics
Hubert Karminski - bass guitar, synthesizer

utwory:
1. DK84
2. DK35
3. DK15
4. DK22
5. DK10
6. DK11
7. DK21
8. DK37

total time - 44:59
wydano: 2023-04-01
nagrano: Recorded on 01.08.2020 w Monochrom Studio by Ignacy Gruszecki

more info: www.multikulti.com