LAMA Trio: Oneiros

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2012-01-31,
Wydawnicto Audiofilskie
opakowanie: kartonowe etui
opis:
opis dystrybutora::
Jedno z objawień progresywnego jazzu, gdzie live eletronika jest równorzędnym partnerem dla instrumentów akustycznych. LAMA trio to zespół muzyków pochodzących z Portugalii (kontrabasista Gonçalo Almeida i trębaczka Susana Santos Silva) i Kanady (perkusista Greg Smith). Formacja narodziła się w Rotterdamie, gdzie Almeida i Santos Silva studiowali na wydziale jazzu w Królewskim Konserwatorium. Skład uzupełnił Greg Smith, współpracownik m.in. nowojorskiego saksofonisty Davida Binney'a.
Gonçalo Almeida jest członkiem kwartetu Tetterapadequ, Susana Santos Silva jest w zespole najbardziej utytułowana, pomimo młodego wieku miała okazję grać z muzykami tej miary co Lee Konitz, Carla Bley, John Hollenbeck, Kurt Rosenwinkel, Mark Turner, Chris Cheek, Joshua Redman. Jej debiut jako liderki "Devil's Dress" (TOAP Music) zapewnił jej przepustkę do pierwszej ligi progresywnego jazzu, teraz z LAMA trio trafi być może do ścisłej czołówki.
Recenzent multikultiproject.blogspot napisał [. . .] Słucham tej płyty już nie wiem po raz który i cały czas odkrywam nowe elementy, ciekawie wykorzystana elektronika (od ambientu po psychodelię) to bezsprzeczny atut nagrania, grająca na trąbce Susana Santos Silva przetwarza jej dźwięk w czasie rzeczywistym, kontrabasista kilkukrotnie korzysta z pedal box, uzyskując nieoczekiwany efekt, w ogóle kilka razy łapię się na tym, że szukam w opisie innych instrumentów, niż te, które zostały w nim wymienione. Do tego bliżej nieokreślone mikrodźwięki, trzaski i drobne zakłócenia generowane z laptopa dodają jej niesamowitości [. . .] i trudno się z nim nie zgodzić
Jeśli jazz XXI wieku ma scalić jazz akustyczny i elektryczny w jeden, organiczny twór to LAMA trio wypełnia ten postulat w 100%.


multikultiproject.blogspot.com - ocena * * * * *:
Oneiros z greckiego to sen lub marzenie senne.
Czy zamiarem muzyków było faktycznie odwołanie się do doświadczenia snu?, tego nie wiem, lecz to mieszanie wątków, częsta zmiana funkcji poszczególnych instrumentów, które naruszają zasady budowy utworu jazzowego mają znamiona sennej mary.

Oczywiście nie jest to celem samym w sobie tak jak w bardzo wielu jazzo-podobnych produktach spod znaku Nilsa Pettera Molvaera czy jemu podobnych. Nie chodzi także o jałowe eksperymenty w stylu literackiego surrealizmu z pocz. XX wieku. Mamy tu raczej do czynienia z przenikającymi się światami równoległymi, w których świadomość to struktura akustycznego jazzu, podświadomość to elektronika i nieświadomość to wszystko to, co odpowiedzialne jest za podważenie fundamentów obu poprzednich światów.

Słucham tej płyty już nie wiem po raz który i cały czas odkrywam nowe elementy, ciekawie wykorzystana elektronika (od ambientu po psychodelię) to bezsprzeczny atut nagrania, grająca na trąbce Susana Santos Silva przetwarza jej dźwięk w czasie rzeczywistym, kontrabasista kilkukrotnie korzysta z pedal box, uzyskując nieoczekiwany efekt, w ogóle kilka razy łapię się na tym, że szukam w opisie innych instrumentów, niż te, które zostały w nim wymienione. Do tego bliżej nieokreślone mikrodźwięki, trzaski i drobne zakłócenia generowane z laptopa dodają jej niesamowitości.

Część kompozycji, te autorstwa Gonçalo Almeidy, który wydaje się być liderem tria to zapętlone melodie grane na kontrabasie, z nałożonymi na nie improwizacjami dwójki pozostałych instrumentalistów (np. "Melodia Minuscula" czy "The Chimpanzee Who Told Man How To Cry"). Almeida gra na kontrabasie z wielką świadomością celu, jak trzeba, delikatnie muska struny, innym razem gra soczystym, głębokim dźwiękiem.

Przyznam uczciwie, że jak dotąd nie spotkałem się z żadnym z muzyków tria LAMA, choć na stronie wytwórni przeczytałem, że Susana Santos Silva ma za sobą współpracę z Lee Konitz'em, Carlą Bley, Johnem Hollenbeck'iem, Kurtem Rosenwinkel'em, Markiem Turner'em, Chrisem Cheek'em czy Joshua Redman'em a kanadyjski perkusista Greg Smith nagrywał i koncertował m.in. z Davidem Binney'em.
Nie mamy zatem do czynienia z żółtodziobami, słychać to w każdym dźwięku, Susana Santos Silva umiejętnie stosuje całą gamę technik, Greg Smith okazuje się bardzo wszechstronnym drummerem, równie swobodnie czuje się w połamanych rytmicznie kompozycjach, co motorycznych, transowych jak w "My Fucking Thesis" autorstwa Susany Santos Silva czy "The Chimpanzee Who Told Man How To Cry" Almeidy.
Całość kończy się mrożącym krew w żyłach, przestrzennym "Tarantino", tutaj jest groźnie, by nie powiedzieć apokaliptycznie, space jazz XXI wieku.

Po lekturze płyty chciałoby się rozstrzygnąć dylemat "Czy świat jest labiryntem, teatrem, czy snem?" Na korzyść tego ostatniego, jednak wstrzymam się jeszcze trochę, może niebawem LAMA trio nagra płytę pod tytułem "Labirynt"?
autor: Andrzej Fikus
Copyright © 1996-2017 Multikulti Project. All rights reserved
Editor's info:
The particularly dynamic and inventive Portuguese jazz scene has a new front with the trio LAMA. Curiously enough, the project was born in Roterdam, where the double bassist and composer Gonçalo Almeida and the trumpeter Susana Santos Silva were at the time (2008) studying in the jazz department of the local conservatory. There, they met the Canadian drummer Greg Smith, who used to work in the nearby dance school. Acting in the frontier line between the "mainstream" and the so called avant-garde, "Oneiros" proposes a particular jazz vision for the 21st century, with an interesting use of electronics. The double bass is assisted by a pedal box, and Almeida likes to loop his rhythmic lines once in a while. The trumpet is sometimes digitally processed in real time, giving us different results than the ones presented by Santos Silva with her own quintet or the Orquestra Jazz de Matosinhos. Both are distinctive figures of the Portuguese jazz circuits: Gonçalo Almeida as a member of the Luso-Italian quartet Tetterapadequ (still living in Holland, he plays also with Atos, Spinifex Quintet, and the Michal Osowsky Collective) and Susana Santos Silva integrating the above mentioned big band, which performed and recorded with people like Lee Konitz, Carla Bley, John Hollenbeck, Kurt Rosenwinkel, Mark Turner, Chris Cheek and Joshua Redman, among others. In his turn, Smith is a groove master, active in the International bands such as Colonel Red Live (England), Sandra St Victor's Sinner Child (US/NL) and Kori Withers (US). Smith has also recorded and performed with NYC saxophonist David Binney. The main focus of the music here is in improvisation, and you'll be surprised with how fantastic it sounds.

muzycy:
Gonçalo Almeida: double bass
Greg Smith: drums
Susana Santos Silva: trumpet

utwory:
01. Alguidar
02. Oneiros
03. Overture For Penguins
04. Dr. No
05. Melodia Minuscula
06. My Fucking Thesis
07. The Chimpanzee Who Told Man How To Cry
08. Tarantino

total time - 47:32
wydano: 2011
more info: www.cleanfeed-records.com
more info2: www.susanasantossilva.com