IKIZUKURI - Susana Santos Silva: Suicide Underground Orchid

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2021-04-26
seria wydawnicza: Spontaneous Music Tribune Series is dedicated to iberian free improvised music
kontynent: Europa
opakowanie: Gatefoldowe etui
opis:
multikulti.com
Iberyjska seria wydawnicza z muzyką improwizowaną, prowadzona przez oficynę Multikulti Project i Trybunę Muzyki Spontanicznej, rozpoczęła właśnie piąty rok życia. Dodajmy, iż samo Multikulti Project kończy w tym roku 25 lat. Najlepszym sposobem, by należycie uczcić każdą z tych okoliczności, z pewnością mogą być nowe wydawnictwa płytowe.
Dokładnie na dzień 12 kwietnia 2021 roku zaplanowana jest światowa premiera dwóch płyt z muzyką powstałą na Półwyspie Iberyjskim, tym razem, w obu przypadkach w Portugalii – pierwsza w Coimbrze, druga w Porto.

Jeśli w przypadku Light Machina wspominaliśmy o post-rockowych emocjach i braku gatunkowych punktów odniesienia, to cóż można rzec o formacji Ikizukuri???
Post-punkowa, wulgarna gitara basowa w rękach Portugalczyka Gonçalo Almeidy (jeśli pamiętamy Low Vertigo, świetnie wiemy, co nam grozi!), rockowa, ekspresyjna perkusja we władaniu kolejnego Portugalczyka Gustavo Costy (muzyk wrzuca do tygla emocjonujących zdarzeń także akcenty elektronicznej post-produkcji, a nawet strzępy plądrofonii!), wreszcie para rozgadanych instrumentów dętych, siejących popłoch potokami psychodelii, tu w rękach fachowców najwyższej klasy – niemieckiego saksofonisty Juliusa Gabriela (którego znamy choćby z dużych składów Barry’ego Guya, ale tu prezentującego bardzo odmienne oblicze) i portugalskiej trębaczki Susany Santos Silvy, która na fantastycznie zatytułowanej płycie „Suicide Underground Orchid” pełni rolę gościa na pełnych prawach wykonawczych.

Muzyka Ikizukuri stawia na emocje, buduje narrację opartą na rockowej pracy basu i perkusji oraz na paradygmacie permanentnej improwizacji saksofonu sopranowego i trąbki. Kreuje opowieść, która uzbrojona w post-elektroniczną poświatę, niespodziewanie prowadzi nas także na spotkanie z fussion jazzem, przywołując skojarzenia z muzyką, jaką Miles Davis grywał w pierwszej połowie lat 70. ubiegłego stulecia. Zresztą w tym potoku szalonych dźwięków każdy odnajdzie coś dla siebie.
Dodajmy, iż nagrania powstały w roku ubiegłym w Porto, w klubie Sonoscopia.

W liner notes napisanym przez Margaridę Azevedo czytamy m.in.
„Urodzona i wyhodowana w podziemiu - to główne cechy rzadkiej rośliny zwanej Suicide Underground Orchid, zupełnie takiej samej, jak to nagranie. Ikizukuri wnosi do tej płyty różnorodne nastroje: improwizację, free jazz, rock i metal. Susana Santos Silva stanowi zaś nowy składnik odżywczy, który karmi i rozwija potencjał tej samobójczej, podziemnej orchidei (…). Błędnym jest myślenie, iż w 2020 roku byliśmy tylko świadkami globalnego chaosu. Z przypadkowego spotkania narodziła się też ta płyta. Muzycy prowadzą tu płynny dialog, rozmawiają własny językiem, generują dźwięki, który obudzą nasze zmysły w 2021 roku.”

Liner Notes:
Gonçalo Almeida, Julius Gabriel and Gustavo Costa, as psychodelic power trio Ikizukuri, opened its history with the album “Hexum” almost three years ago. Sometimes later they made an appointment in Porto, the drummer's hometown, to record their next studio album. The first day they worked extremely hard and recorded a whole lot of intriguing sounds. However, they felt that this material needed something extra. Fortunately, it turned out that another native of Porto - Susana Santos Silva - was staying in her hometown. They immediately invited her to the second session day. What we finally hear on this album is the effect of common working all of them. An interesting aspect of this collaboration is also emphasized by Maciej Lewenstein, who crossed out the following commentary.
by Andrzej Nowak

“Spontaneous Music Tribune Series” comes this time with a phenomenal album of the super-trio Ikizukuri that includes the one and only Julius Gabriel, well known from his collaborations with various Barry Guy’s bands, Gonçalo Almeida, one of the most prominent Portuguese and European double bass players, and the phenomenal Gustavo Costa, responsible for drumming and electronic post-production. Ikizukuri, aware of the gender revolution in avant-garde, describe below, invites this time Susana Santos Silva to the session, recorded at Sonoscopia, Porto, Portugal.
Music avant-garde of the 20th century, from contemporary classics to jazz, rock and pop was practically dominated by male artists. The gender revolution in avant-garde starts in the end of the 20th century with… rock. From Yoko Ono, Dagmar Krause and Lindsay Cooper of Henry Cow, in post-punk and noise era women become leaders of top avant-garde bands: Patty Smith, Ikue Mori (DNA), Neneh Cherry (The Slits, Rip Rig and Panic), China Burg (Mars), Lydia Lunch (Teenage Jesus and The Jerks), Kim Gordon (Sonic Youth), and many more. The gender revolution continues in the end of 20th and beginning of the 21st century in jazz avant-garde and free improvisation!
Women already lead “traditionally” female specialties such as piano (Irène Schweizer, Marilyn Crispell, Elisabeth Harnik, Myra Melford, but also the rising starts like Jordina Millà, Eve Risser, Macie Stewart, Izumi Kimura or Megumi Yonezawa), violin (Sarah Claman, Alisson Blunt, the mentioned Macie Stewart), vocal (Jeanne Lee, Lauren Newton, Maggie Nicols, but also Savina Yannatou or Anna Gadt), flutes (Nicole Mitchell, but also Ewa Liebchen). More importantly they start to dominate traditionally “masculine” areas: reeds (Lotte Anker, Ingrid Laubrock, Tanja Feichtmair), guitar (Mary Halvorson, Susan Alcorn), and, last but not least brass! There are indeed two trumpet players, incredibly creative and productive, who are unquestionable leaders of the contemporary avant-garde scene: Jaime Branch in the U.S., and Susana Santos Silva in Europe. Both has spectacular catalog of performances, records and collaborations, both have unique and magnificent sound and phrasing.
The album created by Ikizukuri with Susana Santos Silva, entitled “Suicide Underground Orchid”, contains six medium length tracks. The dialogues between the saxophone and trumpet remind me, of course, about the “classic” Ornette Coleman Quartet and Old and New Dreams. The music itself includes many elements of post-punk and avant-garde rock, so continuing associations with Ornette, sound like 21st century free improvised harmolodics played by a phantom of the Ornette’s quartet. In short, revelation.
by Maciej Lewenstein

WYBRANE RECENZJE/SELECTED REVIEWS

freejazzblog.org * * * * 1/2
kizukuri, based in Porto, Portugal, begins as a power trio of Gonçalo Almeida, on electric bass; Gustavo Costa, playing drums and postproduction electronics; and Julius Gabriel, on soprano saxophone. The band works from a kind of Japanese chaos aesthetic. How visceral is it? “Ikizukuri” is a form of sashimi in which the seafood is still alive when it is prepared. I still recall my surprise when the dinner of a neighboring customer in a Japanese restaurant tried to get off the plate. I doubt the band is endorsing Ikizukuri, rather identifying with the meal.
It’s a brilliant up-date on an established format, the long running dialogical free jazz quartet from those of Coleman and Ayler through the harsher force of Peter Brötzmann and the adoption of heavy amplification. Here Almeida contributes doom metal bass, Costa a mix of thrash and pinpoint-rattle drumming, and the horns an interchange of wail and honk. The expansion to a quartet with Santos Silva’s at-once precise and incandescent trumpet is almost normative, a free jazz front-line less odd than the prior pitch gap between Almeida’s bass and Gabriel’s piping soprano.
The most striking aesthetic expansion here is Costa’s postproduction electronica, strange echoing sounds that violate the “presence of the present”, a beautiful fiction present (it’s inescapable) in every recording of improvised music however “pure” the process. This music is more crazed, more intense than what was first created “live”. Costa’s postproduction emphases range from ambient, abstracted sound to harsh noise: when the band stretches out to nine minutes on “Wealth, to the Poison in the Wash”, it ranges from speed metal aggression to dream-like lyricism. Multiple dislocations echo that grim band name, extending to the wonderfully crazed titles attached to these pieces: the track titles are convulsions, semantic impossibilities that create meaning out of incongruity, conceived with a kind of poetic rage: what linear discourse can possibly add to a piece of music that its makers have already called “In the We Some, No S Can Though” or “The and Flesh His Resources”. “I a an Failures” is as hard to nail down as its title, its echoing mystery surrendering to an accelerating bass assault.
By Stuart Broomer

polifonia.blog.polityka.pl
Warto pamiętać, że właśnie się ukazał album Suicide Underground Orchid (Spontaneous Music Tribune/Multikulti), który wspólnie, na koncercie w Porto – w środku pandemicznego roku – nagrali formacja Ikizukuri i Susana Santos Silva. Mieszanka potężna, wręcz wybuchowa i równie międzygatunkowa, momentami (głównie przez basistę Gonçalo Almeidę) prowadzona wręcz w stronę metalu. Zresztą dla mieszkającej dziś na stałe w Sztokholmie trębaczki Susany Santos Silvy, rozchwytywanej improwizatorki (u nas znanej m.in. także z wykonania muzyki Pendereckiego przez duży skład Fire! Orchestra), to kolejny epizod w znakomitym sezonie, po pięknej płycie dla Superpang. Ładnemu we wszystkim ładnie. Zdolnemu i pracowitemu dobrze w każdym sezonie, jak się okazuje.
autor: Bartek Chaciński

enola.be
Two new releases featuring bassist Gonçalo Almeida - Portuguese roots, but based in Rotterdam. These are egalitarian bands and therefore not projects that revolve around him only, but they already provide a modest insight into his field of action: between threat and brutal violence with Ikizukuri & Susana Santos Silva, and balancing between minimalism, chamber music and electro-acoustic experiment with it. Hydra Ensemble. Almeida's operating radius is impressively wide. Modern jazz, free jazz, dark jazzcore, unconventional chamber music, free improvisation; he can do it all. The one time classical acoustic, the other time heavy and electric. Sometimes in an underground bunker with a gigantic collective volume and then again alone in a church. He is not only technically strong, but also capable of nuance, thoughtfulness and surgical precision.
by Guy Peters

muzycy:
Julius Gabriel - soprano saxophone
Gonçalo Almeida - bass
Gustavo Costa - drums & electronic post production
+
Susana Santos Silva - trumpet

utwory:
01. Kindhearted Part Wrestle
02. Wealth, to the Poison in the Wash
03. Goldfish Tooth Variable
04. In the We Some, No S Can Though
05. I a an Failures
06. The and Flesh His Resources

wydano: 2021-04-12
nagrano: Recorded, mixed and mastered by Gustavo Costa at Sonoscopia, Porto, Portugal

more info: www.multikulti.com