John Coltrane Quartet: Ballads - Vital Vinyl Jazz [Vinyl 1LP 180gr]

Straightahead / Mainstream Jazz
premiera polska: 2022-07-08
kontynent: Ameryka Północna
kraj: USA
opakowanie: Gatefoldowe etui
opis:
Opis dystrybutora:
Po okresie powtórnej współpracy z Milesem Davisem (1958-60) John Coltrane założył swój najsłynniejszy kwartet, z Tynerem, Garrisonem i perkusistą Elvinem Jonesem. W tym składzie obok legendarnej 'A Love Supreme' powstała tak niepodobna do innych 'Ballads'. Płyta brzmi bardzo spokojnie i lirycznie, jakby artysta chciał udowodnić sceptykom, że szorstkość stylu nie jest jego stałą cechą.

kulturaliberalna.pl:
Koneserzy dżezu być może spurpurowieją z oburzenia. Płyta jednego z najważniejszych jazzman`ów – ba!, zdaniem wielu najważniejszego jazzman`a wszechczasów – znalazła się poza pierwszą trójką, proponowanych do odkrycia, płyt… Jest gorzej, niestety. Oto rekomendujemy „Ballads” – płytę, która uchodzi za wielkiego John`a Coltrane`a dokonanie pomniejsze, wręcz poboczne. Nie kryjmy, wiele w tym słuszności. Jak pisał recenzent płyty Gene Lees, Coltrane miał powiedzieć, iż nagrał ją dla zróżnicowania swojego repertuaru. Nie tędy przebiegał główny nurt jego poszukiwań. Zapewne chciał również uspokoić wytwórnię płytową, jak i dotrzeć do większej ilości odbiorców.

Zatem komercja? Wyłącznie, jeśli posługujemy się tym słowem bez obraźliwych zamiarów. To bowiem dzieło dojrzałego muzyka, który – nie po raz pierwszy zresztą – podjął się trudnego zadania ambitnego podejścia do urzekających, pierwotnie wręcz cukierkowych melodii. Otrzymujemy zatem wyłącznie liryczne standardy, wyłącznie ballady, ale ani jednego kompromisu. Płyta nie nuży. Trwa niewiele ponad 30 minut i może raczej u słuchacza owocować uczuciem niedosytu. Już od pierwszych taktów standardu „Say it (over and over again)” łagodne dźwięki czarują elegancją. Gdy McCoy Tyner gra solo, w zasadzie natychmiast wypadałoby rozejrzeć się za partnerką/partnerem do tańca i, czemu nie, do przytulania. A jeśli jeszcze słuchaczu, „You don`t know what love is” [tytuł drugiej kompozycji], to bez zgoła niepotrzebnego rozpraszania możesz docenić wykwintność interpretacji kolejnych utworów. Jak łatwo zgadnąć, szczególnych walorów longplay nabiera po zmierzchu, przy rozpalonym kominku, świecach i tak dalej…

W 1962 r. Coltrane to już dojrzały i ceniony twórca. Dżezmen był już m.in. po zakończonej współpracy jako sideman w kwintecie Milesa Davisa [patrz: lekcja nr 1] i w „Thelonious Monk Quartet”, nagrał już kilka płyt jako lider, uporał się z narkotykowymi problemami i jego kariera, szczególnie po sukcesie płyty „My favorite things”, rozwijała się znakomicie. To także z innego powodu moment ważny w karierze Coltrane`a. Zwróćmy uwagę na zmianę basisty. Po okresie poszukiwań właściwego muzyka na to odpowiedzialne stanowisko, Coltrane postawi na współpracę z Jimmy Garrisonem i w ten sposób uformuje się „klasyczny” kwartet Coltrane`a. Wkrótce powstaną arcydzieła tej formacji [do których jeszcze sięgniemy]. Będzie to nadzwyczaj krótka, ale jakże piękna artystyczna droga.

Odnotujmy, że „Ballads” w żadnym wypadku nie daje wyobrażenia o tym, jak „John Coltrane Quartet” prezentował się ówcześnie na koncertach. Grupa pozwalała sobie na odważne improwizacje, a sola lidera bywały niesłychanie drapieżne i wyrafinowane. Pamiętajmy, iż Coltrane to rewolucjonista, nie tylko w dżezie, ale w muzyce w ogóle. Te banalną prawdę wypada podkreślić markerem: nowości w jazzie były odkryciami dla Muzyki w ogóle. Prawdziwa Muzyka nie zna zresztą szyldów i sztucznych granic gatunku. Jednakże eksperymenty spotykały się gwałtownymi protestami odbiorców. Wyrażano sprzeciw wobec, jak pisano, „anty-dżezu” i – podobno – właśnie spokojniejsze nagrania z przełomu 1961/1962 r. miały załagodzić sytuację. Osobliwe zatem, że jeden z wybranych standardów nosi tytuł: „All or Nothing at All”.

Wracając na zakończenie do niereprezentatywności płyty „Ballads”… Jeśli jest ona epizodem w dyskografii Coltrane`a, to chyba wystarczający powód, by sięgnąć po perły z końca lat 50. i początku 60. Podpowiedzmy tylko: „Coltrane plays the blues”… Wspomniane „My favorite things”. I jeszcze „Giant steps”… I… może wystarczy. Bądźmy przez chwilę wierni filozofii Coltrane`a, a cenił on samodzielne poszukiwania.
autor: Jarosław Kuisz

Editor's Info:
Throughout John Coltrane's discography there are a handful of decisive and controversial albums that split his listening camp into factions. Generally, these occur in his later-period works such as Om and Ascension, which push into some pretty heady blowing. As a contrast, Ballads is often criticized as too easy and as too much of a compromise between Coltrane and Impulse! (the two had just entered into the first year of label representation). Seen as an answer to critics who found his work complicated with too many notes and too thin a concept, Ballads has even been accused of being a record that Coltrane didn't want to make. These conspiracy theories (and there are more) really just get in the way of enjoying a perfectly fine album of Coltrane doing what he always did -- exploring new avenues and modes in an inexhaustible search for personal and artistic enlightenment. With Ballads he looks into the warmer side of things, a path he would take with both Johnny Hartman (on John Coltrane and Johnny Hartman) and with Duke Ellington (on Duke Ellington and John Coltrane). Here he lays out for McCoy Tyner mostly, and the results positively shimmer at times. He's not aggressive, and he's not outwardly. Instead he's introspective and at times even predictable, but that is precisely Ballads' draw.
by Jack LV Isles, All Music Guide

muzycy:
John Coltrane - tenor sax
McCoy Tyner - piano
Jimmy Garrison - bass
Elvin Jones - drums


utwory:
A1. Say It (Over And Over Again) 4:17
A2. You Don't Know What Love Is 5:12
A3. Too Young To Go Steady 4:21
A4. All Or Nothing At All 3:34
B1. I Wish I Knew 4:55
B2. What's New 3:44
B3. It's Easy To Remember 2:47
B4. Nancy (With The Laughing Face) 3:11

wydano: 2022-07-08 (1963)
nagrano: 1961/62, New Jersey

more info: www.impulse-label.com
more info2: www.johncoltrane.com