Nina Nastasia: Run To Ruin [Vinyl 1LP]

opis:
Antena Krzyku 2004-01
'...Nowy album muzy Johna Peela i Steve Albiniego porusza i zachwyca. Osiem posępnych songów łączących subtelną kobiecą narrację z epickim rozmachem kompozycji potwierdza jej przynależność do ścisłej czołówki współczesnych songwriterek. O jej twórczości w samych superlatywach wypowiadają się wszyscy - od autorów fanzinów, po krytyków wysokonakładowych pism, jak 'The Guardian', czy 'Time Out'. Także tzw. szeroka publiczność dała się opętać czarowi jej muzyki. Jeszcze rok temu grała w Londynie w niewielkim klubie Spitz, lada dzień wystąpi w prestiżowej sali Hammersmitch Odeon, zarezerwowanej na co dzień dla wykonawców pokroju Bjork, czy Nicka Cave'a/ Do swojego zespołu skatowała takie znakomitości, jak perkusistę Jima White z The Dirty Three czy współpracującego na co dzień z Davidem Bowie gitarzystę Gerry'ego Leonarda. Trudno się jednak dziwić, że jej popularność wyszła daleko poza undrground, z którego się wywodzi. Poetyckość i zmysłowość jej songów można porównać jedynie z wczesnymi dokonaniami Suzane Vega, z tą drobną różnicą, że Nina wychodzi daleko poza tereny zarezerwowane dotąd dla pieśniarek z gitarą. Koronkowe aranżacje jej piosenek i sposób ich nagrania (za konsoletą mistrzowie Albini i Burgess, jednak w dosyć nietypowym dla nich wcieleniu) przyprawiają o zawrót głowy i nie sądzę, by znalazło się zbyt wielu malkontentów skłonnych zarzucić mi przesadę. Teksty jej songów podejmują temat stary jak kapitalizm. Obracają się wokół samotności i relacji międzyludzkich w wielkomiejskiej scenerii i czuć w nich specyficznego nowojorskiego ducha. Nina jest jednak bardziej subtelna niż chociażby PJ Harvey na swojej 'nowojorskiej płycie' 'Stories from The City, Stories from The Sea'. Obie generalnie podejmują podobną tematykę, jednak nowojorskie historie Nastasii są mniej drapieżne i bardziej wyciszone. Chyba też bardziej uniwersalne. Piękna płyta, tudzież kolejny krok na drodze Niny Nastasii do wielkiej kariery. Dlatego też proszę pamiętać o tym, że jako pierwszy obwieściłem w Polsce,. iż - poniższe wypowiedziane grasejującą manierą Lucjana Kydryńskiego - oto nadchodzi czarna dama amerykańskiego undergroundu...'

Editor's Info:
For those who came to know each syllable and every note of The Blackened Air, Nina Nastasia's third album will take a little getting used to. Released less than a year after its predecessor, Run to Ruin is a much more skeletal and considerably starker album in comparison -- it's also nearly a quarter of an hour shorter in length. Even though the majority of it was recorded in France during the month of June, its lulling tempo, sparse sound, and tangible atmosphere all leave the effect that…