John Zorn: On Leaves Of Grass

Jewish / Ethno Jazz / Surf Jazz / Downtown scene
premiera polska: 2014-12-11
seria wydawnicza: Archival Series
kontynent: Ameryka Północna
kraj: USA
opakowanie: digipackowe etui
opis:
multikulti.com - ocena * * * * 1/2:
John Zorn kompozytor, wizjoner, lider, dyrygent. Takiego właśnie Zorna spotykamy na wydanej właśnie płycie 'On Leaves Of Grass' formacji Nova Express Quartet.
Kwartet mistrzów, chciałoby się powiedzieć. Ale jak inaczej nazwać zespół złożony z perkusisty Joey'a Barona (znany ze składów Billa Frisella, Stana Getza, Johna Zorna. Współpracował również z filharmonią w Los Angeles, Tonym Bennettem, Carmen McRae, Laurie Anderson, Johnem Scofieldem, Alem Jarreau, Jimem Hallem, Dizzym Gillespie, Artem Pepperem, Johnem Abercrombie i Timem Berne'em), basisty Trevora Dunna (współzałożyciel zespołów Mr. Bungle, Secret Chiefs 3 i Fantomas, współpracował również z Johnem Zornem, Melvins, Jonem Hassellem, Jamie'm Saftem, Benem Goldbergiem), pianisty Johna Medeskiego (lider amerykańskiej formacji Medeski, Martin & Wood, współpracował również z Iggy'm Popem, Johnem Scofieldem, Markiem Ribotem, DJ Logikiem) i wibrafonisty Kenny'ego Wollesena (Tom Waits, David Byrne, Crash Test Dummies, Rickie Lee Jones, John Patton, Sean Lennon, Bill Frisell, Norah Jones, John Lurie, Myra Melford, Steven Bernstein).

Jest to trzecia odsłona tego wybornego kwartetu. Pierwsza 'Nova Express' z 2011, poświęcona była Williamowi Burroughsowi, obok Allena Ginsberga i Jacka Kerouaca głównemu przedstawicielowi ruchu artystycznego znanego jako Beat Generation. Druga 'Dreamachines' z 2013, podobnie jest w przypadku poprzedniej, inspirowana jest dorobkiem Williama Burroughsa, ale także Briona Gysina (Zorn szukał natchnienia w dokonaniach autora „Nagiego lunchu” poczynionych do spółki z zapomnianym już nieco malarzem, pisarzem, poetą i performerem Brionem Gysinem).
Najnowsza 'On Leaves Of Grass' wyrasta z fascynacji poezją Walta Whitmana, szczególnie jego zbioru poezji 'Leaves Of Grass/Źdźbła trawy' z 1855 roku. W pisanych wolnym wierszem poematach-rapsodach sławił człowieka jako istotę zdobywczą, twórcę cywilizacji urbanistyczno-przemysłowej, a zarazem integralną cząstkę przyrody i wszechświata. Ameryce przypisywał misję szerzenia postępu i wolności w świecie. Za sprawą Whitmana po raz pierwszy poezja amerykańska odzywa się pełnym, własnym głosem, ustawiając go na kolejne dziesiątki lat na częstotliwości szczegółu, konkretu, powierzchni rzeczy, teraźniejszości.

Mimo, że skład Nova Express Quartet pozostał niezmieniony a charakterystyka stylistyczna muzyki wykonywanej na trzech płytach zamyka się w świecie kameralistyki, jazzu i muzyki serialnej, każdy album dzieli od siebie przepaść, źródła inspiracji kompozytora w zasadniczy sposób wpływają na kształt muzyki każdej z płyt. Stąd 'Nova Express' zawierała więcej wstrząsów, porwane kompozycje, zmieniające się w czasie rzeczywistym, zgodnie z techniką kolażową cut-up Burroughsa (postulował o to, by ciąć i układać w nowe konfiguracje nie tylko tekst, ale taśmę dźwiękową i filmową).
'Dreamachines' bardziej hipnotyczna, transowa. Odwołująca się do doświadczeń Burroughsa i Gysina, którzy posiłkując się wskazówkami zawartymi w książce amerykańskiego neurofizjologa i cybernetyka pochodzenia brytyjskiego Williama Grey’a Waltera „The Living Brain”, wpadli na pomysł, aby stworzyć, opartą na efektach stroboskopowych i wykorzystującą ruch obrotowy gramofonu, „maszynę snów” (względnie „maszynę marzeń”), czyli Dreamachine.

Trzecia płyta Nova Express Quartet, poświęcona Waltowi Whitmanowi to bardziej epickie i zarazem liryczne dzieło, każdy tytuł z kolejnych utworów zaczerpnięty jest z tytułów wierszy opublikowanych w zbiorze 'Leaves Of Grass/Źdźbła trawy'.
Pierwszoplanowe role Zorn na 'On Leaves Of Grass' przydzielił pianiście i wibrafoniście. Maestria, z jaką muzycy zapuszczają się w około jazzowe obszary, dla wielu uprawiających radykalne formy muzykowania pozostanie poza zasięgiem...
Nadanie klasycznym tematom rockowej energii, cyrkowego wigoru, przy porozumieniu i komunikacji między muzykami w najwyższym stopniu jazzowymi, po raz kolejny przynosi zdumiewający efekt. Czwórka wybornych instrumentalistów, prowadzonych prze Johna Zorna, potwierdza fenomenalne wyczucie artystycznego smaku i autentyczną radość z każdego muzycznego spotkania.
autor: Witek Leśniak

Editor's info:
Following up on the success of 2013’s “Dreamachines”, the third release by the brilliant quartet Nova Express is inspired by and dedicated to American poetic genius and father of free verse Walt Whitman. Combining the hypnotic swirls of minimalism, the free intensity of improvisation and a soaring lyricism, “On Leaves of Grass” is an exhilarating addition to Zorn’s growing collection of mystical transcendental works. An emotional and virtuosic outing from this Downtown supergroup performing music that speaks to the eternal.

thequietus.com:
This is the third release from the Nova Express quartet - John Medeski on piano, Kenny Wollesen on vibes, Trevor Dunn on bass and Joey Baron on drums - playing music composed, arranged and conducted by John Zorn. Whilst the first album, Nova Express, took inspiration from the writings of William Burroughs, and the second, Dreamachines, from the stroboscopic flicker device invented by Brion Gysin and Burroughs, the third time around, the music draws its creative spark from Walt Whitman's work of humanist, mystical poetry Leaves Of Grass. Like the albums that preceded it, On Leaves Of Grass is housed in the kind of beautiful, inventive packaging that Zorn's exclusive designer Heung-Heung Chin excels in. Dreamachines had the best packaging of any 2013 release that I was aware of - a thin white cardboard slip case comprising the cut-out shapes of the dreamachine cylinder, sat atop of a fold out case decorated with Gysin's calligraphic paintings and an inner sleeve depicting a cut-up photograph of Gysin and Burroughs' faces.

On Leaves Of Grass aims for a subtler effect, more suitable to the source of its inspiration - Whitman in his mid-thirties from the engraving that served as the original frontispiece for the 1855 edition of Leaves, appearing on the cover, and the classic image of the white-bearded poet looking as old as father time from three decades later inside, bookending the many years he spent revising the work. Although the lineup has remained constant over the three releases and the music stayed true to its originally established chamber music/cocktail jazz/minimalist axis, each album has aptly reflected the source of its inspiration. Hence Nova Express contained more jarring, discontinuous time-changing compositions in keeping with Burroughs cut-up method, and Dreamachines more hypnotic, trance-inducing suites as suggested by the device itself. On Leaves Of Grass aims instead for a more epic and lyrical feel, each of the tracks taking their names from poems contained within the collection.

For anyone unaware of the gentler side of Zorn's music, as best represented by the album The Gift, or the four albums by his Dreamers project, the restraint and strength of melody showcased on this recording may come of something of a shock. The stellar level of musicianship displayed across Zorn's often genre-defying works, however, is always a given constant, and there are some breathtakingly beautiful moments here. Baron, Dunn and Wollesen all spent time in Zorn's seminal Masada outfit, as well as many other projects, whilst John Medeski is best known for his avant-jazz-funk jam band Medeski Martin & Wood. The gorgeous, ringing sound of Wollesen's vibes combined with the fluidity and lightness of Medeski's piano playing are like the resonant peal of heavenly bells, whilst Baron and Dunn effortlessly infer a serene yet exponentially expanding sense of space in the wonderfully titled 'Whispers Of Heavenly Death.' It's an intensely beautiful piece of music that has an amazing, uplifting effect of the kind I only usually associate with the works of Steve Reich. Following that, 'Song At Sunset' doesn't do itself any favours by being one of few instances on this recording of the band's sound straying a little too far into the potentially bland region of the easy-listening aspect of their musical formula.

Admittedly, it's sometimes a fine line this band draws between the transcendent and the music heard in the elevator that one takes to get to the top floor, and for some listeners a lot of these tunes may well fall too much into that category. As far as I'm concerned, Zorn's multifaceted musical output is an essential part of his appeal as an artist and this is simply one of the more sublime strings to his bow. Besides, Zorn's always had something of the alchemist about him, seeking to transform base materials into gold, and with these musicians on board you can forget initial appearances - things are never that straightforward. 'Portals' is a jarringly kinetic, quicksilver fast face-off between piano and vibes that only falls into a groove for a brief period in the middle of its otherwise chaotic four minutes. 'Sea Drift' sets up an oceanic soundscape so initially becalming that it almost lulls the listener to sleep, before climbing to an irresistible crescendo of drums and piano. 'Mystic Cyphers' brings another Zorn confederate and longstanding presence on the New York downtown scene, Ikue Mori, into the equation, adding subtle electronic flourishes to an essentially abstract piece. The album closes as strongly as it began with 'America,' an epic fourteen-minute track that encapsulates all that has preceded it with a hypnotic and easy grace. Taken on its own merits, this is an accessible release that reveals surprising depths beneath its surface subtlety with repeated listening. Seen within the greater context of Zorn's overall canon, it further reinforces his position as one of the most diverse and prolific composers working today.
by Sean Kitching

muzycy:
Joey Baron: Drums
Trevor Dunn: Bass
John Medeski: Piano
Kenny Wollesen: Vibes

utwory:
1. Whispers of Heavenly Death
2. Song at Sunset
3. Halcyon Days
4. Portals
5. Sea Drift
6. Song of the Open Road
7. The Body Electric
8. Mystic Cyphers
9. America

total time - 48:16
wydano: 2014-07-20
more info: www.tzadik.com