The Blackened Air

opis: Antena Krzyku, 2004-01
'...O twórczości Niny Nastasia w samych superlatywach wypowiadają się wszyscy - od autorów fanzinów, po krytyków wysokonakładowych pism, jak 'The Guardian', czy 'Time Out'. Także tzw. szeroka publiczność dała się opętać czarowi jej muzyki. Zaczynałan od wystepów w niewielkim klubie Spitz w Londynie, lada dzień wystąpi w prestiżowej sali Hammersmitch Odeon, zarezerwowanej na co dzień dla wykonawców pokroju Bjork, czy Nicka Cave'a. Do swojego zespołu skaptowała takie znakomitości, jak perkusistę Jima White z The Dirty Three czy współpracującego na co dzień z Davidem Bowie gitarzystę Gerry'ego Leonarda. Trudno się jednak dziwić, że jej popularność wyszła daleko poza undrground, z którego się wywodzi. Poetyckość i zmysłowość jej songów można porównać jedynie z wczesnymi dokonaniami Suzane Vega, z tą drobną różnicą, że Nina wychodzi daleko poza tereny zarezerwowane dotąd dla pieśniarek z gitarą. Koronkowe aranżacje jej piosenek i sposób ich nagrania (za konsoletą mistrzowie Steve Albini i Burgess, jednak w dosyć nietypowym dla nich wcieleniu) przyprawiają o zawrót głowy i nie sądzę, by znalazło się zbyt wielu malkontentów skłonnych zarzucić mi przesadę...' [Wojtek Kozielski]