Live Tango [2CD]

Tango / Tango Nuevo
premiera polska: 04.03.2019,
Wydawnicto Audiofilskie
kontynent: Ameryka Południowa
kraj: Argentina
opakowanie: plastikowe etui
opis:
multikulti.com - ocena * * * * *:
Argentyński bandeonista Juan José Mosalini (rocznik 1943) to prawdopodobnie najwybitniejszy żyjący przedstawiciel tango nuevo. Urodził się w Buenos Aires, jego ojciec i dziadek, także bandoneoniści, przekazali dziecku muzyczne powołanie. Wraz z ojcem studiował teorię muzyki i praktykował jako mały chłopiec grę na bandoneonie, doskonaląc się później z Ernesto Baffą. Jego styl, wyrafinowana technika i czysty, jasny dźwięk instrumentu pozwoliły mu szybko zdobyć pozycję i zostać wybranym przez Ástora Piazzollę do jednej ze swoich formacji.
Wraz z Danielem Binellim utworzyli kwintet pod nazwą Guardia, który rozpoczął działalność w 1970 roku. Podróżował z Susaną Rinaldi w grupie Juana Carlosa Cuacciego od Brazylii po Francję, a artystyczny sukces zadecydował o przeprowadzce do Paryża w 1977 roku. Poznał tu muzyków takich jak Gustavo Beytelman, Enzo Gieco, Tomás Gubitsch. Powstała grupa Tiempo Argentino, której debiutancka płyta została wkrótce wydana, tekst do niej napisał Julio Cortázar, jego przyjaciel. Pracował przy legendarnym filmie "Goodnight, che bandoneón", do którego skomponował muzykę. Po upadku junty wojskowej w Argentynie wraca do ojczyzny, nie zrywa jednak kontaktów z Francją, gdzie obecnie mieszka i tworzy.

Koncertowe, dwupłytowe wydawnictwo zawiera dwadzieścia trzy utwory mistrzów tango nuevo, jak Astor Piazzolla, Carlos Gardel, Emilio Balcarce czy Anibal Troilo. Potężna dawka pełnokrwistej, niewyżelowanej muzyki, pełnej żarliwej miłość do tanga, ale też siły zapierającej dech w piersiach. W tangu bowiem spotykają się prawdziwe emocje, w końcu narodziło się ono wśród imigrantów żyjących w nędznych dzielnicach portowych Buenos Aires. Dlatego do dzisiaj tango odzwierciedla rzeczywistość i porusza struny najwyższe. Opowiada bowiem o utraconych miłościach, tęsknocie oraz zdradzonych nadziejach, a przepełnia je smutek i nostalgia za opuszczonym domem.

Przez blisko 50 lat poszukiwań własnego języka muzycznego, Juan José Mosalini stał się niedoścignionym mistrzem tango nuevo, wydana właśnie płyta jest tego najlepszym dowodem.
autor: Henryk Majda
Copyright © 1996-2019 Multikulti Project. All rights reserved
Editor's info:
Tango is currently en vogue, the spirit of the time. Almost everyone hears it, and many play it. Sometimes they add the word "Nuevo", add a dash of jazz, like to mix in the sweet brew of pop in their recipe to spice it up a bit and make it "palatable" for a broad range of tastes in music. Why is that? Because the tango in its original, pure form with all its dark facets, all its melancholy and dreariness might not be so popular anymore?

What we have been enjoying for a long time, especially in western hemispheres, can usually be described as "Tango Light", a washed-out version of that great, classical Argentine music that at best faintly recalls opulent, heavy-blooded orchestras, dimly lit, smoky ballrooms and elegant, erotic dances. Anyone who desires to hear the original today has to turn to historical material. In the meantime, there is virtually no one who understands how to interpret the music of Juan d'Arienzo, Carlos Di Sarli, Osvaldo Pugliese or Aníbal Troilo authentically, the great classic masters of Tango de Salón.

The exception to this rule is the name Juan José Mosalini, who has just turned three quarters of a century old and has breathed life into tango since he was 13 years old. When he plays, a moment of his native country resonates in every note. This is precisely because he never really had solid ground under his feet. It is the sound of the tango that has been carrying this Argentine around the world for more than 40 years. He expresses his passion for a musician's life on his bandoneon, which long ago led him to the forefront of this music genre. That he is currently considered the world's best tango musician who still can be experienced live is no coincidence. Mosalini has played with the most important orchestras and soloists of Argentina such as Susana Rinaldi, Leopoldo Federico, Astor Piazzolla, José Basso, Horacio Salgan, and Daniel Binelli. He has composed legendary film scores, published his own bandoneon teaching method, and became a professor for bandoneon in France, where he has been living since fleeing his homeland from the military dictatorship in 1977.

At the height of his career, Juan José Mosalini has now made his greatest desire a reality: a large tango orchestra as was commonly the case in Argentina in the 1940s and 1950s. No pompous nostalgia infusion, but instead a revival of the heyday of tango. Mosalini’s orchestra with a whole armada of bandoneons, violins, a viola, contrabass and grand piano impresses with razor-sharp intonation, bouncy elegant phrasing and a rousing sense of rhythm, which would be a real treat for many a "real" symphony orchestra. On the double CD "Live Tango", Mosalini and prominent collaborators such as Jean-Baptiste Henry, Marisa Mercade, Sandra Rumolino and Reynaldo Anselmi celebrate tango in its purest, most authentic form. The gradually developing fireworks of emotions, images and stories with traditional arrangements by Argentino Galván, Gustavo Gancedo, Emilio Balcarce and Gustavo Beytelmann captivates every listener leaving almost no chance of resisting its lure and opens the ears of those who have only experienced the beauty of the tango from narratives or from diluted plagiarism until now.

In the liner notes of "Live Tango”, Juan José Mosalini talks about a conversation with his teacher, the great tango composer Osvaldo Pugliese (1905-1995), whom he had the honor of accompanying during his last years in Argentina. When Mosalini claimed that every orchestra could be brilliant and play at the highest level, but after him (Pugliese) and other legends such as Troilo, Salgan, Di Sarli, everything had been said, the maestro vehemently contradicted him. “That's not true!” It always depends on how you compose and play something!" That more or less means that whoever brings his passion and his heart into play will always create something new and wonderful. Like Juan José Mosalini.

muzycy:
Juan José Mosalini Orchestra:
Sébastien Couranjou (Violin)
Anne Le Pape (Violin)
Juliette Wittendale (Violin)
Cécile Boursier (Violin)
Nicolas Perrat (Viola)
Marie-Claude Douvrain (Viola)
Jean-Baptiste Henry (Bandoneon)
Marisa Mercade (Bandoneon)
Diego Aubia (Piano)
Mauricio Angarita (Piano)
Sandra Rumolino (Vocals)
Reynaldo Anselmi (Vocals)

utwory:
CD1:
1. Ciudad Triste 04:09 (Osvaldo Tarantino)
2. Cabulero 04:04 (Leopoldo Federico)
3. Romance de Barrio 04:15 (Anibal Troilo)
4. Patio Mio 03:49 (Anibal Troilo, Catulo Castillo)
6. Taconeando 03:13 (Pedro Mafia)
7. Retrato a Julio Ahumada 03:50 (Leopoldo Federico, OsvaIdo Requena)
8. Tres minutos con la realidad 03:09 (Astor Piazzolla)
9. Balada para mi muerte 04:33 (Astor Piazzolla)
10. De contrapunto 03:55 (Emilio Balcarce)
11. El monito 04:34 (Julio de Caro)

CD2:
1. Selección de Tangos de Julio de Caro 04:14 (Julio de Caro)
2. La Transa 04:31 (Emilio Balcarce)
3. Bien al mango 04:29 (Raul Garello)
4. Volver 05:22 (Carlos Gardel- Le Pera)
5. Taquito militar 04:16 (Mariano Mores)
6. Ojos negros 03:01 (Vicente Greco)
7. Tango ballet 11:32 (Astor Piazzolla)
8. Norteño 04:14 (Emilio Balcarce)
9. Sur 03:59 (Anibal Troilo, Homero Manzi)
10. La Cumparsita 04:37 (Gerardo Matos Rodriguez)
11. Bordoneo y 900 03:10 (OsvaIdo Requena)
12. El patio de la Morocha 04:13 (Mariano Mores, Catulo Castillo)

wydano: 2018-10-22