Supersystem: Always Never Again [Vinyl 1LP]

opis:
Arte 2/2005
'...'Touch&Go przeżywa drugą młodość. W latach 80. i 90. ta chicagowska wytwórnia zasłynęła jako kronikarz kolejnych przełomów w amerykańskim undergroundzie. Hardcore, noise, minimal rock - wszystko, co najbardziej wizjonerskie w tych stylach znalazło się na wydanych przez Touch & Go albumach takich artystów jak Big Black, Girls Against Boys, Jesus Lizard, Shellac, Slint. Uczyniło to z firmy instytucję klasyczną, ale Corey Rusk, który od 23 lat prowadzi Touch & Go, wciąż szuka. I znajduje. Wytwórnia znów jest w formie za sprawą zespołów nawiązujących do nowofalowego grania przełomu lat 70. i 80. To oczywiście część mody na powrót do lat 80., ale najbardziej pasjonująca. Szczególnie dla Polaków, bo wtedy nie docierały do nas nagrania Liquid Liquid, Gang Of Four, czy A Certain Ratio. Dziś to najczęściej kopiowani postpunkowi artyści. Dlaczego? Ich muzyka będąca wypadkową nerwowego nowofalowego rocka i tanecznego groove'u doskonale pasuje do współczesnych czasów, gdy moda na bunt w punkowym stylu nie wadzi się z cyniczną słabością do konsumpcyjnych uciech. Stąd narodziny stylu ochrzczonego disco punkiem, którego ironiczny wydźwięk sygnalizować ma już nazwa. Touch&Go zabłysnął publikując dwa arcydzieła gatunku: 'Desperate Youth, Blood Thirsty Babes" Tv on the Radio oraz 'Louden Up Now" grupy !!!. Idąc za ciosem, w bieżącym sezonie proponuje album Supersystem. W składzie tej grupy rozpoznajemy członków punkowej formacji El Gaupo. Jeszcze pod starym szyldem zaczęli łączyć hałaśliwe gitary z tanecznymi beatami. Na 'Always Never Again" prezentują całkiem nowe oblicze, zmiękczone, ale stylowo. Nerwowa nowofalowa motoryka jest włączona w zwarte bloki brzmieniowe chłodnego białego funky oblanego syntezatorowym sosem. Przypominać to może o pionierach amerykańskiego electro pop w rodzaju Devo, The Cars, czy Wall Of Voodoo tyle, że dynamika jest bardziej transowa, gęste beaty zdradzają doświadczenia nowoczesnej sceny elektronicznej. Etniczne echa rytmów i melodii przywodzą na myśl inną tradycję początku lat 80. - eksperymenty Eno i Byrna czy Cabaret Voltaire, a narracja piosenek odsyła do This Heat. Mamy tu więc wdzięczną kompilację znów modnych pomysłów z przeszłości doładowaną świeżą energią. Amatorzy disco punka powinni być wniebowzięci, choć wspomnianych arcydzieł ta pozycja nie przebija.
RAK