Marc-Antoine Charpentier: Orphée aux enfers

opis:
multikulti.com:
"La descente d'Orphée aux enfers" Charpentiera jest kameralną mini-operą (zapewne niedokończoną), jednym z nader licznych dzieł barokowych biorących za temat mit orficki. Wszystkim znana jest historia Orfeusza. Oto muzyk, syn Polihymnii, (pochodzenie to symbolizuje najdoskonalszą muzykę lub w ogóle sztukę), postanawia pokonać granice śmierci w imię miłości do kochanej Eurydyke – obłaskawienie Cerbera pokazuje potężną moc, jaką posiada najwyższa ze sztuk -muzyka. Hermes wyprowadza Eurydykę z Hadesu – Eurydyka, wskutek działania Orfeusza, ginie bez- powrotnie.

Wybitny belgijski zespół Vox Luminis, doceniany jest na całym świecie za swe interpretacje muzyki baroku, dzięki którym kilka lat temu zostali wyróżnieni prestiżową nagrodą Gramophone zwaną „Oskarem muzyki klasycznej”. Piękno głosów służy w Vox Luminis przekazywaniu prawdy artystycznej i duchowości, nie popisowi. Zespół wybitnych wokalistów, wywodzących się z jednego z najważniejszych ośrodków muzyki dawnej – Konserwatorium w Hadze, od dekady podbija renomowane sale koncertowe i festiwale na świecie. Vox Luminis koncertuje i nagrywa pod kierownictwem Lionela Meuniera, który wokalne szlify zdobywał w tak uznanych zespołach, jak m.in.: Collegium Vocale Gent Philippe’a Herreweghe, Amsterdam Baroque Choir Tona Koopmana czy I Favoriti de la Fenice Jeana Tubéry’ego, a także pod okiem takich sław, jak: Tonu Kaljuste, Gustav Leonhardt czy Rinaldo Alessandrini.
Copyright © 1996-2020 Multikulti Project. All rights reserved

Editor's info:
The Orpheus myth was as important for the birth of opera in France as it had been in Italy. In 1684, Charpentier composed a work for three voices, Orphée descendant aux Enfers. With this piece, remarkable for its style and concision, he showed how well he had assimilated Carissimi’s art. It is a dramatic scene, similar to the ‘sacred histories’ of the Roman master. The text, by an unknown author, narrates Orpheus’ quest for his beloved in the Underworld. The hero’s haute-contre gives him an elegiac timbre – this was the vocal register in which Charpentier, himself a singer, excelled. In 1687 he created his second illustration of the myth, La Descente d’Orphée aux Enfers. In its two acts can be discerned the outline of a possible complete opera – the manuscript has reached us shorn of the third act in which Orpheus would presumably have lost Eurydice before being devoured by the Maenads. While La Descente d’Orphée has already been recorded several times, the Orphée of 1684 is a rarity and a magnificent discovery. In these two roles that might have been written for him, Reinoud van Mechelen is at the peak of his artistry, while his ensemble A Nocte Temporis and Lionel Meunier’s group Vox Luminis blend in perfect symbiosis.