Brian Bromberg: Thicker Than Water

Modern Jazz
premiera polska: 2019-04-18
kontynent: Ameryka Północna
kraj: USA
opakowanie: Digipackowe etui
opis:
blog.pogotowiewokalne.pl - ocena 9/10:
Brian Bromberg to uznany amerykański basista – równie dobrze radzi sobie na instrumencie elektrycznym, jak i kontrabasie akustycznym. Jak na muzyka tych instrumentów przystało Bromberg grał w różnych składach, zapraszali go najlepsi. Jednak bardzo szybko muzyk postawił na karierę solową i jako kompozytor, a także producent nagrywał swoje albumy. "Thicker Than Water" to już 22. płyta artysty. Tytuł odnosi się do powiedzenia "blood is thicker than water" (krew jest gęstsza niż woda) i jest popularnym cytatem, często wykorzystywanym jako tytuł filmów i seriali, firmuje też aż 4 inne albumy.

Ta płyta to prawie godzina porządnego grania. Bromberg pokazuje, że muzyka instrumentalna może być atrakcyjna. No ale co tu dużo gadać, osoby zaproszone do tych nagrań to nie byle jacy muzycy. W tym towarzystwie Brombergowi udało się grać "pierwsze skrzypce", jego gitara często szaleje, a kiedyt rzeba uwodzi. Najciekawsze jest, że tak świadomy, samodzielny muzyk umiał dopuścić do głosu innych instrumentalistów. Najczęściej słyszymy solówki gitarowe, jak np. w świetnym "Coupe De Ville". Ale też znalazło się miejsce na fortepian w utowrze "Your Eyes".

Płytę zdominowały klimaty radosne, reprezentowane przez 2 singlowe utowry: tytułowy "Thicker Than Water" i wspomniany już "Coupe De Ville". Na tym tle niezwykle atrakcyjnie brzmią utwory spokojne, z urokliwym "It's Called Life". Ale nawet w tych mniej brawurowych kompozycjach cały czas dominuje energia. Bo np. w "Land of the Rising Sun" niece innej, magicznej stylistyce, dramaturgia rozkręca się od spokojnej części pierwszej do brawurowej części środkowej, aby na koniec znowu wszystko się uspokoiło.

Ciekawie podszedł Bromberg do koncepcji aranżacyjnych. Głównie postawił na bogactwo dźwięków. W utworach dynamicznych są one wzmocnione przez sekcję dętą, a w klimatatch spokojniejszych postawiono na smyczki.

Tej płyty na prawdę warto posłuchać. Może nie jest to arcydzieło, które zdominuje historię muzyki popularnej. Jednak dla ludzi, którzy szukają w muzyce czegoś głębszego to może być ważna pozycja. Gorąco polecam!


longplayrecenzje.blox.pl:
Briana Bromberga świat poznał w 1979 roku, kiedy 19-letni wówczas basista spędził prawie rok podróżując i koncertując po świecie z zespołem Stana Getza. Po stażu w światowej klasy kwintecie propozycje współpracy napływały do muzyka szerokim strumieniem. Od tego czasu Brian Bromberg współpracował m.in. z: Arturo Sandovalem, Billym Cobhamem, Dizzym Gillespie, Eddie Harrisem, Ernie Wattsem, Freddie Hubbardem, Georgem Bensonem, Georgem Dukem, Gerry Mulliganem, Herbie Hancockiem, Horace Silverem, Joshuą Redmanem, Kenny Garrettem, Kirkiem Whalumem, Lionelem Hamptonem, Stanleyem Clarke, Joe Lovano i wieloma innymi artystami. Od roku 1986 Bromberg publikuje albumy firmowane własnym nazwiskiem. Poprzedni jego album "Full Circle" (2016) okazał się wielkim zaskoczeniem, bowiem artysta grał na nim na gitarach, kontrabasie i perkusji, łącząc swój multiinstrumentalizm w formę sprawnego jazzowego tria.

Nowa płyta "Thicker Than Water" multiinstrumentalisty, ale przede wszystkim wyjątkowego basisty, przynosi 11 premierowych utworów nagranych w rozmaitych składach. Brian Bromberg zaangażował do nagrań doprawdy imponującą rzeszę muzyków, w tym dwie różne sekcje dęte i sekcję smyczkową, a w jednym z nagrań ("Uh-Huh") wykorzystał partie Randy'ego Breckera i George'a Duke'a.
Zdawać by się mogło, że tak imponujący przepych przyczyni się do powstania płyty wybitnej. Tymczasem Bromberg nie wykracza poza stylistykę lekkiego, chwilami wręcz przebojowego smooth jazzu. Oczywiście na "Thicker Than Water" aż roi się od efektownych zagrywek lidera grającego na rozmaitych gitarach basowych, co słychać już podczas otwierającego album "Is That The Best You Can Do?".

W nagraniach dostrzeżemy liczne elementy rozmaitych stylistyk wplatanych w konwencję, jak podszyte funkiem "Minneapolis, 1987", nasączona estetyką r'n'b skomponowana przez Briana wraz z synem Zachem Brombergiem kompozycja tytułowa, czy ocierające się o fusion wspomniane "Uh-Huh" ozdobione długimi solówkami przyjaciół i wieloletnich muzycznych współpracowników Bromberga: Randy'ego Breckera (trąbka) i nieodżałowanego George'a Duke'a (elektryczne piano).

Bardzo ciekawie brzmi utrzymane w estetyce rockowej ballady, rozbudowane melodycznie "Trials And Tribulations", pełne basowych impresji odsłaniających możliwości Bromberga w zakresie budowania klimatu.
Podczas oprawionego smyczkami, również balladowego tematu "It's Called Life" oraz w kończącym całość "A Familia", Brian Bromberg przypomina że równie doskonale radzi sobie z kontrabasem, serwując nam doprawdy zapierające dech w piersi partie.
Równie przekonująco pod palcami lidera brzmi klawiatura fortepianu o czym przekonujemy się podczas kolejnej ballady w programie albumu: "Your Eyes". To także okazja do zasłuchania się w piękną solówkę saksofonu sopranowego Mariona Meadowsa.
Jednym z wielu ozdobników brzmieniowych albumu jest wykorzystanie japońskiego koto, którego partię słyszymy podczas "Land Of The Rising Sun" w wykonaniu June Kuramoto, artysty wywodzącego się ze składu zespołu Hiroshima (kilka lat temu opisywałem w tym miejscu album tej grupy: "Departure", 2011).

"Thicker Than Water" to także prawdziwy majstersztyk realizacyjno-produkcyjny. Nagrania brzmią nieprzyzwoicie przestrzennie, a partie poszczególnych instrumentów porażają wyrazistością i czytelnością, co przy tak szerokim instrumentarium, nawet w najlepszych warunkach studyjnych zawsze jest trudno osiągalne.

Być może nie jest to najwybitniejszy spośród dotychczasowych 22 autorskich albumów Briana Bromberga jakie ukazały się na przestrzeni 32 lat. Płytą tą jednak artysta po raz kolejny potwierdza swą niewątpliwie silną markę niezależnego basisty, kompozytora i lidera na amerykańskiej scenie jazzowej.
autor: Robert Ratajczak


All About Jazz * * * *:
Brian Bromberg specializes in smooth jazz. That's music with rough edges removed. He plays it on basses, upright and electric, and on piccolo basses which are tuned to sound like guitars.

It's all fiendishly clever but Bromberg remains modest. He uses a whole side of the album's cover to thank everyone, including God, "for trusting me with the gifts that you have given me."

He's had his ups and downs. In 1979, when he was just 19, Bromberg toured with Stan Getz, then went on to release a series of solo albums used all over the world to demonstrate high quality stereo equipment, and was nominated for a Grammy.

Then two years ago an accident resulted in him breaking his back in two places with severe trauma. He made an amazing recovery, celebrated here with what he describes as "high energy, funky, in-your-face, original music ensconced in memorable melodies, infectious grooves, and deep pocket." George Duke, Randy Brecker, Brandon Fields, and Gary Meek helped in its creation.

There's actually a reflective, almost melancholy feel to many of the tracks, with Bromberg paying homage to the blue-eyed soul sounds of his youth. Most are based on funky, repetitive bass riffs, kicking off with "Is That The Best You Can Do?" and "Minneapolis 1987." The title track is looser, more jazzy.

"Coupe De Ville" builds slowly before settling on a bass riff, followed by a tenor solo from Najee, which keeps the proceedings very much on the smooth side of soul.

"Trials and Tribulations" sees Bromberg in thoughtful mood but with some very fast piccolo bass work (sounding like guitar). "Uh-Huh" shows off his orchestrating skills with a cast that includes George Duke playing one of his last gigs.

"Your Eyes" is a lovely, relaxed ballad and is followed by "Land Of The Rising Sun," Bromberg's take on Japan. This comes as a welcome surprise after all the bass riffing, featuring Mark Hollingsworth on bamboo flutes and June Kuramoto, from the band Hiroshima, on koto.

To close, Bromberg reverts to upright bass for "A Familia," keeping it short and sweet, which is how upright bass solos should be.
By CHRIS MOSEY
Editor's Info:
Across 13 tracks, Bromberg utilizes 11 different basses to create an orchestra of unique tones and rapid-fire runs. Helping Bromberg wield the groove are trumpeter Randy Brecker, saxophonists Marion Meadows, Najee, Everette Harp, Brandon Fields and Gary Meek, as well as the late keyboard master George Duke.

muzycy:
Brian Bromberg: upright, electric and piccolo bass
Everette Harp, Najee, Doug Webb, Brandon Fields, Gary Meek, Mark Visher, Vince Trombetta, Marion Meadows: saxophone
Lee Thornburg, Randy Brecker, Willy Murillo, Tony Guererro: trumpet
Nick Lane, Jason Thor: trombone
Tom Zink, Brian Simpson, George Duke: keyboards
Gannin Arnold, Paul Jackson Jr.: guitar
June Kuramoto: koto
Franklin Richardson III: drums
Lenny Castro, Alex Acuna: percussion
Mark Hollingsworth: bamboo flutes
Zack Bromberg: loops

utwory:
1. Is That The Best You Can Do? 05:36
2. Minneapolis, 1987 05:59
3. Thicker Than Water 06:32
4. Coupe de Ville (Intro) 01:27
5. Coupe de Ville 06:05
6. Changes 03:27
7. Trials And Tribulations 07:46
8. It?s Called Life (Intro) 02:12
9. It?s Called Life (For Mom) 06:00
10. Uh-Huh 07:07
11. Your Eyes 05:58
12. Land Of The Rising Sun 06:35
13. A Familia 02:13

wydano: 2018-07-13
more info: www.mackavenue.com