Orkestrova: Electric Ascension

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2005-09-12
kontynent: Ameryka Północna
kraj: USA
opakowanie: plastikowe etui
opis:
Opis Wydawcy:
Gigantyczne przedsięwzięcie awangardowych herosów by wspomnieć tylko The Rova Saxophone Quartet, Nels Cline (Wilco...), najbardziej wpływowy wśród gitarzystów jazzowych Fred Frith, Ikue Mori (jedna z liderek New York Down-town Scene, założycielka DNA) czy Otomo Yoshihide (Ground Zero, OY New Jazz Ensemble...). Coltrane'owskie 'Ascension' w porywającej, futurystycznej interpretacji jego prawdziwych kontynuatorów.
Wire #258
'...Orkestrova 'Electric Ascension" to z dawna oczekiwana apoteoza coltranowskiego Ascension, mistrzowstwo najwyższego lotu." [Brian Morton]
www.cyclicdefrost.com
'...U podstaw tego nagrania, jak wyjaśniono w opisie płyty, było przekonie, że otwortość Coltrane'a, gdyby żył do naszych czasów, zaowocowałaby włączeniem elektroniki do jego zespolów. W rezultacie czujemy , że Rova, traktując coltranowskie Ascension jako bazę wyjściową, posiada coś na kształt artystycznej licencji na dalszy rozwój kompozycji Mistrza..." [Bob Baker Fish]
All About Jazz
'...Czterdzieści lat po pierwszym wykonaniu, 'Ascension" będące jednym z początków free jazzu stało się tematem seminariów naukowych. 'Electric Ascension" jest kapitalnym dowodem na to w jaki sposób ta formuła ciągle jeszcze może się rozwijać. Wkraczając na coraz to nowe obszary - nowych technologii - staje się przez to jeszcze bardziej nośna i inspirująca...'
John Kelman

FLUID #58, 2005-12
'...'Ascension" było spełnieniem Coltranowskiego marzenia o absolutnej wolności w sztuce. Ta nagrana z udziałem czołówki awangardy nowojorskiego free lat 60. płyta niosła - jak pisał Joachim Ernst Berendt - 'hymniczno-ekstatyczna muzykę o intensywności 40-minutowego orgazmu". Dzieło, które stało się jednym z kamieni milowych absolutnie wyzbytego z rygorów tonalności free jazzu. Porywanie się na nie, to nie lada zuchwały krok. Orkestrova - czyli Rova Saxophone Quartet + m.in. Fred Frith, Ikue Mori, Otomo Yoshihide - podołała temu karkołomnemu zadaniu fenomenalnie! To nie tyle rekonstrukcja, co prawdziwie twórcza interpretacja utworu Mistrza. Muzycy, do formuły swoiście skonfigurowanego free-jazowego big bandu zaadaptowali także współczesne środki i techniki. Łączą tradycję lat 60. z pazurem rozwichrzonego fusion, spuścizną elektroakustyki, elektroniką, noisem. Duży skład, miast chaosem, owocuje cudowną wielobarwnością, wielowymiarowością. Artyści rozgrywają tę gęstwinę dźwięków z wyobraźnią kolorystyczną godną najwybitniejszych dzieł AACM. Kiedy trzeba - trzymają muzykę w ryzach. Innym razem pozwalają jej eksplodować - jednak nawet największa zawierucha układa się we wznoszącą soniczną falę, buchającą emocjonalnym żarem. Podobnie jak u Coltrane'a - to muzyka dostojna i władcza, przejmująca, namiętna i wielce angażująca. Olśniewające!...'
autor: Łukasz Iwasiński

diapazon.pl, 2005-12
'...'Electric Ascension' to jedna z tych płyt, które dają nadzieję, że jazz jeszcze nie umarł, ani nie pogubił się w meandrach nowoczesności, to płyta, przeniknięta duchem przeszłości, trafiająca jednocześnie w gusta współczesnych słuchaczy, bez niepotrzebnego podlizywania się i mrugania okiem. Warto po nią sięgnąć, by odnaleźć się w wielkiej tradycji, którą reprezentowali m.in. Coltrane, Sun Ra, Coleman, Silva, Taylor...'
autor: Tadeusz Kosiek

Wire
'...This is Ascension's long-waited apotheosis and a masterpiece of the truest kind...' [Brian Morton]
Editor's Info:
Massive & intense in-studio interpretation of John Coltrane's masterwork, Ascension- as performed by an all-star ensemble featuring The Rova Saxophone Quartet, Nels Cline (Wilco & more), guitar legend Fred Frith, Ikue Mori (formerly of No New York stars DNA), turntable wizard Otomo Yoshihide, plus other stellar guests. "Coltrane's Ascension belongs right up there in the pantheon of multi-recorded masterworks. Since this is only the second recording by someone other than Coltrane, there's plenty of room for it and more. We decided to record it because we could, and because we had a very heavy line-up of "free-jazz" players who we thought could handle the large ensemble improvisations. But somewhere in the middle of the performance, as I was standing onstage in a state of reverie listening, I looked up at the sky and thanked my lucky stars for the experience that I was then taking part in. I realized that this composition- so unassuming on paper, was in fact a master form. I like to think that, if Coltrane were still alive and still as adventurous, would have organized a similar band to play this piece in 2003- and I definitely believe that what we have here on record could never have been made 40 years ago. Both technologically and conceptually, this performance couldn't have happened. Why I say that may be obvious to some, but for those of you who think I'm dissing Coltrane, Sanders, et al., let me explain: 1965 was very much in the early stages of what is usually called "free jazz", but what I think of as "structured improvisation" (a more all-encompassing term). At that time, asking seven wind players, two basses, a drummer, and a pianist to come together and blow collectively, with no rehearsal, was more than ground-breaking. Almost none of these artists had had that experience before. And MUCH more importantly, as far as I know, neither had almost anyone else. And certainly there were virtually no recordings to study. Simply put: the entire concept of free improvisation was barely an idea in anyone's mind. Forty years later, the concept is not only a known quantity, but it's been absorbed, analyzed, worked on, thought about, discussed, "improved." So it only follows that we'd be able to take Coltrane's beautiful piece and intuit implications for it that the original sound-explorers could not have realized at that time- the first time... the respect everyone has for the composer, for the other musicians involved, and for the form called "structured improvisation" makes the music what it is. We are indebted to John Coltrane (and other great artists) for inspiring us to engage uncompromisingly in the risky business of creativity."

muzycy:
Rhythm and Noise: Chris Brown (electronics), Nels Cline (electric guitar), Fred Frith (electric bass), Ikue Mori (drum machine, sampler), Don Robinson (drums), Otomo Yoshihide (turntables, electronics)
Strings: Carla Kihlstedt (violin and effects), Jenny Scheinman (violin)
ROVA::Saxophones: Bruce Ackley (soprano saxophone), Steve Adams (alto saxophone), Larry Ochs (tenor saxophone), Jon Raskin (baritone saxophone)

utwory:
1. John Coltrane's Ascension 63'49

wydano: 2005-04
more info: www.atavistic.com