Concierto

Straightahead / Mainstream Jazz
premiera polska: 1997-01-02,
Wydawnicto Audiofilskie
kontynent: Ameryka Północna
kraj: USA
opakowanie: plastikowe etui
opis:
qmuzyce.pl
Powszechnie uważa się, że to wytwórnia Blue Note jest tą jedyną i słuszną wytwórnią jazzową. Naszym jednak zdaniem dużo ciekawszego i łatwiej przyswajalnego materiału, wydawanego w złotych czasach tej muzyki, można znaleźć w oficynach takich jak Verve, Riverside czy CTI. I nakładem tej ostatniej wydana została jedna z lepszych płyt tego okresu, co oczywiście jest naszą subiektywną opinią. A chodzi o album „Concierto”, który swoim nazwiskiem firmuje Jim Hall.

Jim Hall to amerykański gitarzysta liczący sobie już ponad 80 lat. Miał okazję współpracować z Billem Evansem, Ellą Fitzgerard, Quincy Jonesem czy Herbie Hancockiem. Jednakże na „Concerto” udało mu się zebrać nie lada śmietankę. Mamy więc Rona Cartera obsługującego kontrabas, Paula Desmonda na saksofonie, Cheta Bakera na trąbce, perkusistę Steva Gadda oraz pianistę Rolanda Hanna. W świecie jazzu skład ten ociera się o Dream Team.

Moją uwagę przyciągnęła okładką. Ma w sobie coś tajemniczego. Obietnicę która pobudzając ciekawość ma sprawić, iż po płytę sięgniemy. Delikatnie nawiązuje stylistyką do spiritual jazzu. Świetny otwierający „You’d Be So Nice To Come Home To” i bardzo dobry „The Answer Is Yes” czynią same w sobie tą płytę czymś wyjątkowym. Lecz prawdziwą bombą, jazzową atomówką, która topi beton, jest utwór tytułowy. „Concierto de Arunjurez” jest 20 minutową jazzową epopeją. Zaczyna się niewinnie, gdy przez pierwsze 3 minuty gitara, saksofon i trąbka robią delikatne, stonowane intro. Nieco smutne i być może przygnębiające. Gdy po 3 minutach rozpoczyna się właściwa część utworu, jazzowa atomówka eksploduje. Współpraca tego sextetu znakomitych muzyków sprawia, że mamy ochotę przystanąć na moment i zastanowić się nad tym co się wokół dzieje. Usiąść, pomyśleć, wchłonąć to co jest nam serwowane. Utwór przeciąga się w nieskończoność dzięki zawiłym i niezwykle melodyjnych solówkom poszczególnych instrumentów, popieranych delikatnymi zmianami tempa sekcji rytmicznej. Utwór rzeka, utwór marzenie. Chociaż nie jest to autorski kawałek, bo oryginał napisał Joaquin Rodrigo, to nie chcę słuchać oryginału. Lepszy od tej wersji na pewno być nie może. Perfekcja.

Płytę bez problemu dostać można na allegro. Wersja CD ma kilka dodatkowych utworów nagranych podczas tej sesji. Jednak nas, jak zawsze interesuje winyl. Będzie flagową pozycją naszej kolekcji.

JazzPRESS
Jim Hall to poeta jazzowej gitary. Ktoś kiedyś napisał, że nikt inny nie potrafi powiedzieć tak wiele przy pomocy tak małej ilości nut. W pełni się z tym zgadzam, choć pewnie tak ostateczna opinia może być zbyt ekstremalna i spowodować otwarcie dyskusji na temat, czy to aby na pewno właśnie Jim Hall jest mistrzem gitarowego minimalizmu. Pewnie kilku innych depcze mu po piętach, za to niewątpliwie jest jednym z najbardziej eleganckich, wybitnych technicznie i bardzo muzykalnych gitarzystów. Jim Hall jest też od kilku dekad inspiracją i wzorem dla całych pokoleń gitarzystów. Echa jego stylu doskonale słychać w nagraniach Billa Frisella i Pata Metheny.

Jim Hall ma też na swoim koncie wiele wybitnych płyt, a „Concierto” wyróżnia się na tle innych nie tylko jakością samej muzyki, ale też zupełnie nieoczekiwanym składem i ciekawym wyborem kompozycji. Album powstał w 1975 roku. W nagraniu wzięli udział Chet Baker – trąbka, Paul Desmond – saksofon altowy, Roland Hanna – fortepian, Ron Carter – kontrabas i Steve Gadd – perkusja.
Jim Hall nagrał słynne solo w nagraniu Elli Fitzgerald „Mack The Knife”, grał na „The Bridge” Sonny Rollinsa, nagrał dwie wybitne płyty w duecie z Billem Evansem.
Paul Desmond i Chet Baker to wielkie nazwiska, Ron Carter i Steve Gadd to autorzy wielu doskonałych nagrań, choć razem nie nagrywali zbyt często. Roland Hanna to najmniej znany muzyk w tym składzie, być może dlatego, że w ciągu swojej długiej kariery nagrywał głównie płyty pod swoim nazwiskiem, pozostając nieco w cieniu wszystkich wielkich postaci jazzowej pianistyki. Nie nagrywał też nigdy z największymi gwiazdami. Jego najważniejszej nagrania poza płytami, które firmował swoim nazwiskiem, to udział w orkiestrze Thada Jonesa / Mela Lewisa i jeden album nagrany z Charlesem Mingusem („Mingus Dynasty”).
Album „Concierto” zawiera jedną z najciekawszych jazzowych wersji „Concierto De Aranjuez” Joaquina Rodrigo. To trwające ponad 19 minut nagranie jest najważniejszym fragmentem nagranej w słynnym studiu Rudy Van Geldera płyty. Cały materiał, w tym wspomniana kompozycja Joaquina Rodrigo, został zaaranżowany przez Dona Sebeskiego, którego nazwisko związane jest nieodłącznie z wytwórnią CTI Creeda Taylora.
W jednym z wywiadów Jim Hall powiedział kiedyś, że właściwie nie chciał nagrywać „Concierto De Aranjuez”, uważał bowiem wersję Milesa Davisa w aranżacji Gila Evansa z płyty „Sketches Of Spain” za ostateczną i idealną. To jednak wersja na duży skład orkiestrowy i doskonałość aranżacji na mniejszy skład Dona Sebesky zdecydowała o zarejestrowaniu nagrania umieszczonego później na płycie „Concierto”.
Ten album to jednak nie tylko tytułowa kompozycja. To także „Rock Skippin'” Duke Ellingtona i Billy Strayhorna, „You'd Be So Nice To Come Home To” Cole Portera, dwie kompozycje firmowane przez lidera, lub jak niektóre wydania albumu podają – jego żonę Jane. We współczesnych wersjach często dodawane są wartościowe materiały bonusowe z tej samej sesji.
„Concierto” to wyśmienity, elegancki album w gwiazdorskiej obsadzie. To album na którym równie ważni są muzycy, co wyśmienite aranżacje Dona Sebesky.
autor: Rafał Garszczyński


Editor's Info
Jim Hall always displayed a characteristic understatement that often went so far as to rate himself much lower than the rest of the world did. Truth is that over nearly 60 years of active work, he’s been committed to create some the finest guitar tunes of all times

Jim studied piano and bass at Cleveland Institute of Music, but he always had a passion for guitar that he nurtured in local jazz clubs. The turning point was when he joined the Jimmy Giuffre Three in 1957 after a short period in Chico Hamilton’slink! Quintet. The Jimmy Giuffre Three had a very unusual arrangement because - without piano and drums - it lacked the two of the three pillars of all jazz music. Laying its foundation on bass only, the group was fueled by the dynamic equilibrium between the low voice of Giuffre’s baritone sax and the electric guitar, who continuously exchanged their roles soloing and accompanying each other.

In 1960 he moved to New York and started working with Art Farmer - but couldn’t find the sparks of love - then with Charlie Haden, Ornette Coleman, Michel Petrucciani and many others. Among the best things of this period are the duos with Bill Evans (the highly suggested Undercurrent and Intermodulation), and more recently Dialogues and All Across the City as a leader.

Despite what he could think of his work, many of his recordings succeeded in being both technically top-notch and convey emotions. However, Concierto (1975) is a rare gem that shines in his recording jewelery.

The stellar cast appears to cohesively work together to create a dainty dish that has both verve and technical qualities (in particular the conversing voices of Two’s Blues). The sparkling You’d be so nice to come to features the timely duo Paul Desmond - Chet Baker and a solid Roland Hanna at piano.

Finally, last track Concierto De Arunjuez gives a hint of his abilities as a composer. Learned Jim Hall takes a classic of guitar and turns it into a jazz piece with motivic patterns.

muzycy:
Jim Hall: guitar
Chet Baker: trumpet
Paul Desmond: alto sax
Roland Hanna: piano
Ron Carter: bass
Steve Gadd: drums

utwory:
1.”You’d Be So Nice to Come Home To” (Cole Porter) – 7:08
2.”Two’s Blues” (Jim Hall) – 3:51
3.”The Answer Is Yes” (Jane Hall) – 7:41
4.”Concierto de Aranjuez” (Rodrigo) – 19:22
Utwory dodatkowe na CD:
5.”Rock Skippin’” (Ellington, Strayhorn) – 6:14
6.”Unfinished Business” (Andrews, Carter, Chavez, Hall, Von Roth) – 4:42
7.”You’d Be So Nice to Come Home To” [Alternate Take] – 7:28
8.”The Answer Is Yes” [Alternate Take] – 5:36
9.”Rock Skippin’” [Alternate Take] – 6:05

wydano: 2001
nagrano: 1975, Van Gelder Studios