Eliel Lazo & The Cuban Funk Machine

Ethno Jazz/World Jazz/Modern Jazz
premiera polska: 2015-05-25,
Wydawnicto Audiofilskie
kontynent: Ameryka Łacińska
kraj: Kuba
opakowanie: digipackowe etui
opis:
multikulti.com:
Zaczął grać w bardzo młodym wieku, studiował w szkole perkusyjnej Oscara Valdesa (wokalista i perkusista zespołu Irakere). W 2003 zdobył prestiżową nagrodę (zaledwie w wieku 19 lat) Percuba International Percussion Prize.
Wkrótce po tym jego kariera nabrała jeszcze większej dynamiki, był rozchwytywany przez najważniejszych jazzowych muzyków na Kubie jak i w USA jak Herbie Hancock, Dianne Reeves, John Pattitucci, Airto Moreira, Dave Holland, Chucho Valdes, Changuito, Tata Guines, Bob Mintzer, Wayne Shorter, Oscar Valdes, Carlos del Puerto, Brian Blade.
Na Kubie występuje z najważniejszymi formacjami jak Diakara i Habana Ensemble, w Europie z kolei z Danish Radio Big Band, Savage Rose, Blanco Y Negro i Mikkel Nordso Band.
Istotą muzyki kubańskiej jest fuzja różnych tradycji muzycznych, która owocuje powstaniem nowych rytmów i gatunków.
Koncerty Eliela Lazo, mistrza bongosów-kubańskich bębnów potwierdzają niezwykły talent kubańczyków do improwizacji i poszerzania horyzontów muzyki rozrywkowej, niosą ze sobą wielki energetyczny ładunek, kipią zaraźliwymi rytmami niczym Etna, a optymizmem sprawiają, że radosny nastrój udziela się nawet największym ponurakom.
Co prawda muzyka afrokubańska narodziła się na wyspach Karaibskich, dzisiaj jednak można ją usłyszeć w najdalszych zakątkach globu. Salsa, rumba, mambo wzbogacone o elementy jazzu, w mistrzowskim wydaniu klasowych instrumentalistów z Kuby i Danii oddają istotę tej unikalnej tradycji, będącej prawdziwym muzycznym amalgamatem.
Eliel Lazo jest dzisiaj jednym z najważniejszych następców legendarnego Chano Pozo, który za sprawą Dizzy’ego Gillespie’ego jako pierwszy wprowadził elementy muzyki kubańskiej do amerykańskiego jazzu. Od połowy lat 40-tych, kiedy to Dizzy Gillespie zaprosił Chano po raz pierwszy do swojego zespołu, rozpoczyna się trwająca do dzisiaj światowa kariera latin jazzu.

Jego najnowsza płyta to potrywająca, wielowątkowa opowieść, w której na równych prawach występują amerykański funk rodem z seriali telewizyjnych w typie Kojaka i Petera Gunna, ekspresyjny fusion jazz, kołyszący blues i taneczne rytmy Timba i Songo.

W latach 80- i 90-tych na Kubie nastąpiła eksplozja orkiestr i muzyków, którzy pochodzili z tych doskonałych kubańskich szkół, w których uczyli wykładowcy z Europy Wschodniej. Takie grupy jak Los Van Van, Irakere, Adalberto Alvarez i NG La Banda stworzyły nowy gatunek muzyczny, w którym fundamentem były rytmy Timba, która jest przede wszystkim muzyką taneczną i to tancerzom zawdzięcza swoją dynamikę.

Eliel Lazo i jego The Cuban Funk Machine w bardzo twórczy sposób rozwijają muzyczne koncepcje, które zrodziły się latach 70-tych na Kubie.

Editor's info:
Virtuosic echoes from the golden age of Cuba
The Cuban conga virtuoso, Danish resident Eliel Lazo, shows his true form with affectionate references to the Cuban scene of the 1970’s. His release, Eliel Lazo & THE CUBAN FUNK MACHINE featuring BOB MINTZER, connects to the days when Los Van Van and Irakere ruled the scene on the Caribbean island, and each new album with these groups was a new experiment in combining jazz with són and rumba. But Eliel’s album is also very much his own story, because although he was only a big boy back then, he debuted at an early age with teachers whom had been among the first musical pioneers. He played with Oscar Valdes’ band Diákara from the age of 16, and learned from the best. As he says today:
- I worked regularly with Oscar Valdes and his group Diákara at a venue called Jazz Café in Vedado close to the street Malecón, which runs along the beach in Havana. We played three days a week there, and I played two others days weekly with a band called Habana Ensemble, which was the last band I played with, before I left Cuba.
Ten years in Denmark
Eliel Lazo arrived in Denmark precisely ten years ago to perform with the DR Big Band, and since then he has set a significant mark on the Danish music scene. Not least in Mikkel Nordso Band - and bandleader Mikkel Nordso couldn’t resist Eliel’s invitation to join the Cuban party when the conguero called. Nordso and jazz guitarist Per Gade color the songs with great imagination, including the lazy, grooving El Verdadero Amor, on which Lazo shows his talent as a vocalist. Finally, there is the American sax- ophonist Bob Minzer. He joins in with his authentic sound, and sound engineer Flemming Rasmussen adds his magic final touch.

The album is full of elaborate and extremely funky lines, highlighting the interplay between Eliel Lazo and his favo- rite bassist Yasser Pino and the Norwegian resident, Cuban drummer Raciel Jiminez. The trio excels on the breathless New Songo, with the drummer taking off towards the end, and Eliel on his four congas pulls off one of his limitless solos, giving meaning to his nickname “God’s Hands”.
Authenticity
The album brims over with authenticity and daring: On Rhapsody In Abuka we are introduced to a necromancer with authentic santería beats before winding up on a jazz journey, where Bob Minzer makes it clear why a saxopho- nist of Jaco Pastorius and Yellow Jackets fame traveled all the way from Los Angeles to take part in this recording. The folk life sets the scene for the movie on our inner eyes, and Yasser Pino’s tight bass and Eliel’s congas march along the streets of Havana. Check out this album. It is one of the most ambitious recordings combining World music and jazz ever to be released in this part of the world. We will let Eliel Lazo have the final say:
- This is joyous music - optimistic and experimental rhyth- mically – but most of all joyous music. Happy jazz. People talk of World music... it’s too large a field. There are so many genres in World music, so I have chosen to call my music Cuban Funk. That way people know that it is Cuban and that they can dance to it.
We have mixed in jazz, blues and timba, which is the new style back in Havana.
- It is difficult for me to define the style exactly, but it is a lot like Los Van Van in the 1970’s, which is a lot different from how they sound now. In the old days they were very funky. The way they sounded in the ‘70s with input from The Headhunters, Irakere and that whole trend. I’m very satisfied with the album. Enjoy!

muzycy:
Eliel Lazo, Percussion and vocals
Bob Mintzer, Tenor sax
Yasser Pino, Bass
Carlos Perez, Trombone and choir
Raciel Jimenez, Drums
Mikkel Nordso, Guitar
Per Gade, Guitar
Andreas Palsson, Hammond organ

special guest:
Magela Herrera, Flute
Yuliesky Gonzalez, Trumpet
Yohan Ramon, timbales and choir
Michael Heise, Fender Rhodes

utwory:
1. Deja Vu 06:36
2. Ta Bueno 05:36
3. A Ver Que Sale 04:34
4. Sunny Beach Rumba 03:39
5. Late Night Zombie 06:31
6. El Verdadero Amor 03:17
7. New Songo 06:16
8. Rapsody In Abakua 10:42
9. Pina Colada 04:43

total time - 52:10
wydano: December 07, 2014
more info: www.sundance.dk
more info2: www.eliellazo.com