Yedo Gibson - Vasco Trilla: Antenna

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2017-12-04
seria wydawnicza: Spontaneous Music Tribune Series is dedicated to iberian free improvised music
kontynent: Europa
opakowanie: Triplefoldowe etui
opis:
multikulti.com
Oficyna fonograficzna Multikulti Project w 2016 roku skończyła 20 lat. Świętując tę "ponadpełnoletniość" ogłosiliśmy debiut nowej serii wydawniczej - której nazwa - Spontaneous Music Tribune - wzięła się od nazwy partnera serii, wyjątkowego miejsca w Internecie - spontaneousmusictribune.blogspot.com, gdzie znaleźć można kompetentne, wyczerpujące i pisane z pasją teksty o muzyce improwizowanej, która zepchnięta została dzisiaj na margines marginesów, a bez której założyciel blogu i my w Multikulti Project, nie wyobrażamy sobie życia.

Spontaneous Music Tribune dedykowana jest iberyjskiej scenie muzyki improwizowanej, stąd pojawiać się tutaj będa nagrania pochodzące z tego własnie regionu Europy. Pierwsza płyta serii zawierała studyjne nagranie niezwykłego kwartetu - Völga – w składzie: Fernando Carrasco, Alex Reviriego, Iván González i Vasco Trilla.
Płyta druga to nagranie koncertowe niezwykłego projektu prowadzonego przez Ivána Gonzáleza - Memoria Uno.
Trzecia pozycja to PHICUS (Ferran Fages / Alex Reviriego / Vasco Trilla) “Plom”.
Czwarta pozycja w serii wydawniczej to płyta katalońskiego saksofonisty Alberta Cirery. Muzyk, od paru już lat rezydujący w Lizbonie, nagrał swoją pierwszą płytę solową. Zwie się ona „Lisboa’s Work”.
Tym razem prezentujemy duetową płytę brazylijskiego saksofonisty Yedo Gibsona i katalońskiego perkusisty Vasco Trilla.


LINER NOTES PL
„Grają, jakby byli jednym ciałem!” – zwykło się mawiać o Johnie Stevensie i Trevorze Wattsie, gdy w pierwszej połowie lat 70. ubiegłego stulecia poszerzali pojęcie muzyki swobodnie improwizowanej, trenując wiele jej aspektów w ramach dwuosobowej edycji Spontaneous Music Ensemble.

„Jesteśmy jednością!” – odkrzyknął wirtualnie Vasco Trilla, gdy zapytałem, jakie określenie najlepiej oddaje sedno jego muzykowania z Yedo Gibsonem. Potem jeszcze kilka słów, które są równie wyraziste, a opisać mają jego partnera w sposób maksymalnie lakoniczny – wolna, bratnia dusza o wielkiej wyobraźni.

Żywioł, brawura i pewność siebie - to z kolei określenia, jakie przychodzą mi pierwsze na myśl, gdy próbuję zwerbalizować wrażenia z odsłuchu „Antenny”. Duet saksofonu i perkusji. Historia muzyki improwizowanej zna tysiące takich przypadków. Nim zasiądziecie do tej płyty, będę usiłował przekonać Was, że jest to jednak duet niezwykły. Pozornie daleki od idiomu free jazzowego, ale z drugiej strony, przesycony emocjami tego gatunku. Dodatkowo – z pewnością, w katalogu serii wydawniczej Trybuny Muzyki Spontanicznej, pozycja najbliższa spuściźnie Johna Coltrane’a.

Yedo Gibson, brazylijski rezydent portugalski, zagra tu na saksofonie barytonowym i sopranowym, a także na serbskiej odmianie fletu, zwanej flura. Vasco Trilla, Katalończyk o silnych, ojcowskich korzeniach portugalskich, zagra na perkusji i perkusjonaliach. Sześć dość krótkich historii. Odrobina tańca na sopranie, szczypta perkusjonalnej egzotyki. Baryton lekki jak skowronek, który potrafi być drapieżny jak lampart. Perkusja kąśliwa i wielowymiarowa, jak zawsze. Jakze Wam zazdroszczę, że będziecie tego słuchać po raz pierwszy!


LINER NOTES PT
"Eles tocam como se fossem um só" - como costumava ser dito sobre John Stevens e Trevor Watts, à medida que expandiam a noção de música improvisada espontanea na primeira metade da década de 1970, praticando numerosas possibilidades de tocar em duo como o disco Spontaneous Music Conjunto.
"Nós somos um!" - Vasco Trilla praticamente respondeu assim quando perguntado sobre a definição que expressa a essência da música que ele interpreta com Yedo Gibson. Seguindo com o mesmo entusiasmo descrevendo seu parceiro brevemente - livre, fraternal, alma altamente imaginativa.
Energia, bravura e confiança são as palavras que vêm à minha mente na tentativa de verbalizar impressões depois de ouvir Antenna. O dueto de saxofone e percussão. A história de música improvisada reconhece milhares de casos semelhantes. Antes de você ir escutar este álbum, vou tentar convencê-lo de que realmente é um dueto extraordinário, aparentemente distante da linguagem do free jazz, mas ao mesmo tempo saturado de emoção de tal gênero. Além disso - com toda a certeza, no catálogo da Spontaneous Music Tribune. Publishing Series, é uma posição tão próxima ao legado de John Coltrane.
Yedo Gibson, brasileiro residente em Portugal, toca saxofones barítono e soprano, também como na versão serbia da flauta chamada frula. Vasco Trilla, catalão e com raízes portuguesas, toca tambores e instrumentos de percussão. Seis histórias relativamente curtas. Uma dica de dança em soprano, um grão de percussões exóticas. A leveza do barítono como uma cotovia transformando-se em um leopardo predatório. As percussões são cortantes e multidimensionais como sempre. Eu me sinto tão ciumento sabendo que você está prestes a ouvir esta música pela primeira vez.


LINER NOTES ENG
“They play as if they were one body” - such used to be said about John Stevens and Trevor Watts, as they were expanding the notion of spontaneously improvised music in the first half of 1970’s, practicing numerous aspects as the two-person edition of Spontaneous Music Ensemble.

“We are one!” - Vasco Trilla responded virtually when asked about the definition which expresses the of essence of music he plays with Yedo Gibson. Followed by a few equally expressive words describing his partner in the most laconic manner - free, brotherly, highly imaginative soul.

Energy, bravado and confidence are the words that come to my mind in attempt to verbalize impressions after listening to Antenna. The duet of saxophone and percussion. The history of improvised music recognizes thousands of similar cases. Before you proceed to listen to this album, I will attempt to convince you that it really is an extraordinary duet, seemingly distant from the idiom of free jazz, but at the same time saturated with emotion of such genre. On top of that - with all certainty, in the catalog of Spontaneous Music Tribune publishing series, it is a position which is so close to the legacy of John Coltrane.

Yedo Gibson, a Brazilian resident in Portugal, plays baritone and soprano saxophone, as well as on the serbian version of flute called flura. Vasco Trilla, a Catalan of strong, fatherly portuguese roots, plays drums and percussion instruments. Six relatively short stories. A hint of dance on soprano, a grain of exotic percussions. Baritone light like a lark transforms into a predatory leopard. Percussions are cutting and multidimensional as always. I feel so jealous knowing that you are about to listen to this music for the very first time.

by Andrzej Nowak - Trybuna Muzyki Spontanicznej


All music by Gibson and Trilla
Recorded on the 13th June, 2016 at Scratch Built Studio, Lisbon by Alvaro John Klima
Mixed and Mastered by Rafał Drewniany (DTS Studio), Cracow
Cover Design by Witold Oleszak
producers: Yedo Gibson & Vasco Trilla
Executive producers: Tomasz Konwent & Andrzej Nowak

The Multikulti Project/ Spontaneous Music Tribune Series is dedicated to iberian free improvised music.
Maciej Lewenstein, the author of the book “Polish Jazz Recordings and Beyond”, is the patron of the Multikulti Project/ Spontaneous Music Tribune Series.
WYBRANE RECENZJE/SELECTED REVIEWS
enola.be
We zijn duidelijk niet de enigen die in de mot hebben dat er al even wat beweegt in het zuidwesten van Europa. Een paar labels en artiesten schopten het intussen tot internationaal gelauwerde vertegenwoordigers van de jazz en improvisatie, en er komt voorlopig geen einde aan de bloeiperiode. Een opmerkelijk initiatief kwam onlangs uit het oosten van Europa, waar het Poolse Multikulti Project een nieuwe reeks oprichtte, onder de naam Spontaneous Music Tribune Series, om exclusief vrije muziek van het Iberische schiereiland op uit te brengen. Zo verscheen onlangs een tweede duoalbum van rietblazer Yedo Gibson en drummer Vasco Trilla.

De Braziliaan Gibson woonde en werkte jarenlang in Nederland, tot hij een paar jaar geleden verkaste naar Portugal. Trilla is een Catalaan met wortels in hetzelfde land. Vooral de voorbije twee jaar zijn de twee erg actief geweest, en doorgaans in elkaars nabijheid. Zo verscheen begin 2016 al Inherent Chirality bij het Gentse El Negocito, maar was vooral 2017 een boerenjaar voor de twee. Trilla viel te horen op releases van minstens vijf labels en een handvol releases met Gibson en goed volk als Hernâni Faustino, Ernesto Rodrigues, Luís Lopes en Miguel Mira, stuk voor stuk cruciale figuren uit de bruisende scene van Lissabon.

Met Antenna bezegelen de twee nog eens hun vriendschap, en dat gebeurt op behoorlijk indrukwekkende wijze. Doorheen zes improvisaties geven ze volop bewijzen die Trilla’s claim dat ze fungeren als één orgaan, kunnen ondersteunen. Gibson verkiest hier sopraansax, maar hanteert ook de baritonsax, terwijl Trilla ook behoorlijk wat variatie aan de dag legt. Hoewel er links zijn met de freejazztraditie, zit deze muziek vooral verankerd in de traditie van de Europese vrije muziek, waardoor ook regelmatig in de abstractie gedoken wordt, en de muziek ritmisch niet zozeer swingt, als voortdurend transformeert. Het is Gibson die soms het laken naar zich toetrekt met een imponerende techniek, maar Trilla countert eigenwijs, door de nadruk te leggen op resonerend metaal, eigenaardige texturen of een densiteit die een pak lager ligt dan die van zijn collega. Het leidt tot opvallende contrasten.

In opener “Aparture” start Trilla met belletjes, Gibson antwoordt met neuzelende motieven. Een ontwakende wereld van klanken die aanvankelijk nog zachtaardig en in zichzelf gekeerd lijkt, maar stapsgewijs openvouwt met steeds langere, repetitieve en intensere notenslierten, die haast doen denken aan Rimski-Korsakovs De vlucht van de hommel. Opvallend: voor Trilla blijft de focus erg lang op het metaal liggen, met roterende, rinkelende, ratelende bewegingen, terwijl Gibson blijft intensifiëren tot het boeltje op springen staat. Meteen erna wordt de diversiteit benadrukt met “Dipole”, waarin het de trommels zijn die een organisch, ongeforceerd verhaal vertellen tegen het geweeklaag van de zeurende sopraansax.

Het is een contrast dat iets verderop in de plaat nog eens opduikt, met “Whip” dat vooral inzet op percussief gerinkel en gekraak, en de sopraansax die vooral vreemde, vaak gevocaliseerde texturen uitspuwt. “Array” start vervolgens botsend en stotend, met een ongedurige start/stop-dynamiek, maar ontpopt zich al snel tot een bevlogen tour de force die zelfs “Aperture” achter zich laat. Het is een ontketende Gibson die je te horen krijgt, met eindeloos aangehouden, denkbeeldige heuvels op- en afsnellende spurtjes die maar blijven draaien en keren en razen en kronkelen met een verzengende vurigheid. De laatste minuut, waarin Trilla al opgehouden is met spelen, is van een ronduit delirische heftigheid, die zelfs niet bereikt wordt met de bronstig ronkende baritonsax van “Fractal”, hoe indrukwekkend die ook klinkt tegen die achtergrond van aanzwellende metaalachtige golven.

In slotstuk “Isotropic” zoeken de twee de grenzen van de akoestische mogelijkheden op, met een exploratie van geluiden die resoluut naar abstractie overhelt en neigt naar het speels-mechanische samenspel dat John Butcher en Gino Robair ook zo fraai laten horen. Alsof ze met het gewrijf, geritsel en geplof willen tonen dat er nog een hele wereld te verkennen valt naast die van standaardtechnieken. Misschien iets voor een vervolg, al is de lat wel gelegd met dit straffe plaatje, dat door die afwisseling en cohesie een uitdaging biedt, zonder daarom onverteerbaar te worden.

(. . .) "With Antenna the two seal their friendship again, and that happens in a pretty impressive way. Through six improvisations they provide plenty of evidence to support Trilla's claim that they function as one organ. Gibson prefers soprano sax, but also uses the baritone sax, while Trilla also shows a lot of variation. Although there are links with the free jazz tradition, this music is mainly anchored in the tradition of European free music, which also regularly dives into abstraction, and the music rhythmically does not swing, but constantly transforms. It is Gibson who sometimes pulls the sheet to himself with an impressive technique, but Trilla counteracts stubbornly, by emphasizing resonating metal, peculiar textures or a density that is a lot lower than that of his colleague. It leads to striking contrasts" (. . .)
by Guy Peters

avantscena.wordpress.com:
“Antenna” was released this month by two outstanding jazz musicians – Yedo Gibson and Vasco Trilla. These two masterful and innovative improvisers are improvising spontaneously and vivacious. Yedo Gibson plays tenor and baritone saxophones and frula, Vasco Trilla improvises with drums in this album improvisations. Both musicians are interesting and active members of Portugal, Europe and American avant-garde jazz scene. Their music is mostly based on avant-garde jazz elements, but it also has a touch with various modern jazz styles – especially bebop, post-bop and hard-bop. Extremely fast and speedy solos, which are always full of virtuosic and wild fast arpeggios, strange sounds, extended playing techniques, expressive and very energetic playing manner and style, orig9inal and inventive musical language – all these elements are the main elements of these two jazz musicians improvisations. In their music there’s also are heard the intonations of avant-rock, progressive jazz, the elements of Portugal ethnic music and other styles, which are masterfully combined in one composition. They had been playing with various famous jazz musicians of Europe and America avant-garde jazz – Ivan Gonzalez, Fernando Carraco, Alex Riveriego, Piotr Mełech, Johannes Nastesjo, Hermani Faustino and many others.

Album compositions are free, wild and spontaneous collective improvisations. Both musicians are improvising splendidly and marvelously, they try out many extended and innovative methods of playing, extract new and unusual timbres and create original sound. The most part of the compositions are based on very solid melodic and rhythmical patterns which are the opposites to each other. Expressive, active and very energetic saxophones, wild fast and extremely speedy solos, loud, sharp and aggressive blow outs, provocative and rigorous melodic elements, soft and subtle pieces – all these elements contain the main part of saxophones improvisations. Very energetic and active or calm ,relaxing and subtle – in Yedo Gibson playing you can hear many different emotions, characters and manners of playing. He use many expressions and inventive playing techniques for that, and masterfully fuses it together in one place. Yedo Gibson improvisations are surprising and unpredictable – the most effective episodes of his solos are wild fast and extremely energetic and rigorous solos which are heard very much in almost each composition. Vibrant, solid, intense and powerful sound is the main element of these compositions. Vasco Trilla percussion and drums gently fit together with saxophones and frula improvisations – improviser try out many different rhythms and rhythmic formulas. His improvisations are full of wild fast, energetic,active and rigorous sound, furious drum rolls or very subtle, static and monotonic rhythmic. These elements are combined with high variety of percussion timbres which are unusual and interesting. Strange, colorful, interesting and extraordinary timbres create a gorgeous and colorful musical pattern and background. The musicians improvising is very expressive, energetic and vivacious. Unpredictable, surprising and evocative solos, sudden changes of moods, characters, playing manners and other musical language elements are also heard very much here. These compositions are based on avant-garde jazz, but also have intonations of Portugal ethnic and national music, modern and progressive jazz and many other music genres. All these elements, interesting musical language and splendid improvising of two musicians make original and vivacious sound of these improvisations.

opduvel.com - Eigenwijs over muziek en herrie:
Op het deze maand verschenen Antenna vinden we slagwerker Vasco Trilla weer terug, deze keer in gezelschap van de in Portugal wonende Braziliaanse saxofonist Yedo Gibson. Hij speelt bariton- en sopraansaxofoon en frula (een Servische herdersfluit die vooral in volksmuziek wordt gebruikt).

Melodieus rinkelende percussie en snelle sopraansaxloopjes kenmerken opener ‘Aperture’. Trilla vangt het ontbreken van een bas op met donkere trommelklanken en ruisende bekkens. Een repeterend motief van Gibson, waarin hij variatie aanbrengt, wordt door Trilla aan alle kanten bestookt met percussieve klanken, afkomstig van trommels, bekkens, een ratel en andere voorwerpen. Uiteindelijk wordt het de volledige drumkit in stelling gebracht, terwijl Gibson maar doorgaat met eindeloze notenreeksen.

Op ‘Dipole’ worden noten omgebogen, zowel door de saxofonist als de slagwerker. Het stuk krijgt daardoor een aangeschoten karakter. Trilla bespeelt zijn drums met mallets en Gibson horen we weer op sopraansax. Naarmate het stuk vordert wordt het spel serieuzer, al blijft vooral het saxspel speels. Gibson schakelt over op baritonsax voor ‘Fractal’. De droge toon van het instrument gaat gepaard met het geluid van de kleppen terwijl Trilla’s cimbalen ruisen. Onderwijl brengt hij andere instrumenten in stelling, zoals toms, een bel, woodblock, basdrum en snare. De baritonsax gaat steeds energieker spelen en produceert nu ook volle tonen. In de laatste paar minuten geeft Trilla op zijn drumstel krachtig tegengas.

De bellen rinkelen weer in ‘Whip’, en tegelijkertijd dondert de basdrum. Gibson speelt heser dan in de voorgaande stukken en Trilla maakt scherpe klanken door langs de zijkant van een bekken te strijken. Beide muzikanten zijn rusteloos zoekend naar nieuwe wegen. In ‘Array’ wisselt Gibson snel van blaastechnieken op zijn sopraansax en Trilla maakt basklanken door een lang doorklinkende tom, ondertussen ook basdrum en hihat bedienend. Na twee en een halve minuut volgt een climax waarin de sax weer zo’n heerlijke notenreeks produceert terwijl de drums flink tegenspel bieden. Gibson maakt ook smakkende geluiden, speelt even staccato maar zet daarna weer opnieuw een lange reeks snelle noten neer, daarbij het melodieuze aspect niet uit het oog verliezend. Aan het einde krijgt hij alle ruimte doordat de slagwerker stilhoudt.

Tot slot is er ‘Isotropic’, dat atmosferisch begint met lange tonen. Gibson creëert een oosterse sfeer op de frula, waarvan hij de klankmogelijkheden lijkt te inspecteren. Het melodieuze aspect zit aanvankelijk in de percussie, niet in het spel op de frula. De percussie schuurt en schuift echter ook. Gibson speelt in het stuk overigens ook sopraansax. De beide muzikanten werken naar een beheerst en ingetogen slot toe, dat nog wel enigszins ontregeld wordt door geblazen lucht met een spaarzame toon en kleppenspel van Gibson.

Van de vijf hier besproken albums, is die van Yedo Gibson en Vasco Trilla het meest toegankelijke. Niet dat het hier gaat om heel gemakkelijk te verhapstukken muziek, maar al te extreem klinkt het duo ook niet. Ondertussen gebeurt er wel ontzettend veel op het album, zowel wat de vindingrijke percussie van Trilla betreft als de verschillende blaastechnieken en het gevoel voor melodie van Gibson. Daarmee is Antenna het vijfde meer dan geslaagde album in evenzovele uitgaven van de Spontaneous Music Tribune Series van Multikulti Project.

muzycy:
Yedo Gibson: baritone and soprano saxophone, frula
Vasco Trilla: drums and percussion

utwory:
1. Aperture 6:10
2. Dipole 4:30
3. Fractal 8:09
4. Whip 4:37
5. Array 5:55
6. Isotropic 8:14

total time - 37:37
wydano: 2017-12-04
nagrano: Recorded on the 13th June, 2016 at Scratch Built Studio, Lisbon by Alvaro John Klima.
Mixed and Mastered by Rafał Drewniany (DTS Studio), Cracow

more info: www.multikulti.com
more info2: www.vascotrilla.com
target='_blank' >www.yedogibson.com
www.vascotrilla.com