Michał Górczyński, Sean Palmer, Tomasz Wiracki: William's Things

Modern Jazz / Indie Jazz
premiera polska: 2018-10-08
seria wydawnicza: Outer Limits Series
opakowanie: Singlefoldowe etui
opis:
multikulti.com:
„William's Things”, czyli Michał Górczyński, Sean Palmer i Tomasz Wiracki, w projekcie inspirowanym poezją Williama Blake'a, największego poety brytyjskiego romantyzmu, człowieka niezbywalnych humanistycznych zasad, o które walczył całe życie.

Osoba Williama Blake'a przyciąga artystycznych nonkonformistów od lat, wystarczy wspomnieć Jima Jarmuscha i jego film "Truposz", lub Johna Zorna i jego płyty "A Vision In Blakelight" i "In Lambeth-Visions From The Walled Garden Of William Blake". Dzięki „William's Things” Górczyński, Palmer i Wiracki dołączają do ekskluzywnego klubu nosicieli wyjątkowej choroby, zwanej blake'ofilią.

Michał Górczyński, współautor niezwykłej płyty "Cut The Air", jaką nagrał w duecie z Bubą Badjie Kuyatehem, przygotował oryginalne kompozycje do tekstów dziedzica chrześcijańskiej gnozy, Williama Blake'a. I po raz kolejny po mistrzowsku stworzył formę zdumiewająco świeżą, wolną od kalkulacji, wyrachowania czy konformizmu.
Sean Palmer - aktor i wokalista, znany chociażby ze spektaklu "Oresteia" (reż. Michała Zadary w Teatrze Wielkim w Warszawie) i "Śmierć i dziewczyna. Dramaty księżniczek Elfriede Jelinek" (reż. Agnieszki Korytkowskiej-Mazur w Teatrze Dramatycznym w Warszawie) to prawdziwy żywioł i wulkan energii. Jego Blake nie znosi nudy, nie znosi rutyny, za to kocha bunt.
Pianista Tomasz Wiracki - także kompozytor muzyki filmowej i projektant dźwięku, z właściwą sobie swobodą improwizuje i bawi się dźwiękami.
Tak oto powstała zwięzła i dynamiczna opowieść trójki muzyków, w której wszystko jest zaskakujące i niecodzienne, jakby nie z tego świata.

Górczyński, Palmer i Wiracki stworzyli dzieło, które wgryza się w świadomość słuchacza i porusza ją do głębi. Podobnie jak dorobek Blake'a, nie ucieka się przy tym do tanich chwytów i nie epatuje tym, co łatwo zyskuje poklask publiki. Tak jak William Blake, stroniący od wielosłowia, tak trójka muzyków zadziwia słuchacza tym, jak niewiele dźwięków wystarczy, by wyrazić tak wiele emocji. Niecodzienna uroda tej muzyki i symboliczna moc słów układają się w jednorodną całość. Co ważne, artyści stronią przy tym od muzycznego pustosłowia i zbędnych ornamentów. Taka ascetyczna koncepcja muzyczna wydaje się być idealna dla poezji Williama Blake'a, który zmarł w straszliwej biedzie.
Tomasz Konwent - wydawca
Copyright © 1996-2018 Multikulti Project. All rights reserved

liner notes - pl:
Rytuał dźwięku i trwania w zestawieniu z poezją Williama Blake'a przenosi słyszenie ku nieskończoności. Zapętlone dźwięki niczym strumień, las czy ptaki wprowadzają muzyka w określony stan, przenoszą go do miejsca poetyckiego aby w odłączeniu mógł tworzyć swoje nuty. Rzeczy – obrazy, które pozostawił nam William Blake są początkiem komunikacji z duchem wielkiego artysty. Tęsknota za innym czasem, czy to przeszłym czy przyszłym wyraża się w drżeniu tym samym, który w poezji jest zmianą litery a w muzyce początkiem i końcem dźwięku.

liner notes - eng:
The ritual of sound and being, in conjunction with William Blake's poetry brings hearing closer towards infinity. The looping sounds are like a stream, a forest or a flock of birds. Sounds place the musicians in a specific state, brings them into a poetic place to create their notes in solitude. These things-pictures that William Blake left us are the beginning of communication with the spirit of the great artist. A sentiment for a different time, be it past or future, is expressed by the same vibration, which in poetry is manifested by a changing letter and in music by the beginning and end of a sound.
By Michał Górczyński

multikulti.com:
"William's Things" is Michał Górczyński, Sean Palmer and Tomasz Wiracki. This project has been inspired by the poetry of William Blake, the greatest poet of British romanticism, a man of unique humanistic principles, that he fought for throughout his entire life.

The figure of William Blake has been attracting artistic non-conformists for years. Jim Jarmusch’s movie "Dead Man" or John Zorn with his albums "A Vision in Blakelight" and "In Lambeth-Visions From The Walled Garden Of William Blake". Thanks to "William’s Things" Górczyński, Palmer and Wiracki have joined the exclusive club of people infected with the incredible illness of blakeophillia.

Michał Górczyński, the co-author of an unusual album "Cut the Air" that he recorded in a duo with Buba Badjie Kuyateh, has prepared original compositions with the lyrics inspired by the heir to Christian gnosis – William Blake. Again, Michał created a masterful form – incredibly fresh, free from calculation or conformism.
Sean Palmer – actor and vocalist, renowned for the plays "Oresteia" (directed by Michał Zadara in Grand Theatre in Warsaw) and "Death and the Maiden. Princess Dramas by Elfriede Jelinek" (directed by Anieszka Korytkowska-Mazur in the Dramatic Theatre in Warsaw), among others. Sean is a true volcano of energy. His Blake cannot stand boredom nor settling down, but loves rebellion.
Tomasz Wiracki – a pianist, film score composer and sound designer. He improvises and plays with sounds, widely using his signature freedom of expression.
Here’s how a laconic and dynamic story of the trio of musicians came into being. A story, in which everything is surprising and unusual, out of this world.

Górczyński, Palmer and Wiracki have created a piece that bites into the listener’s consciousness and moves it deeply. Being true to Blake’s legacy, the musicians do not use any gimmickry that could win the audience over easily. Not unlike William Blake, who restrained from a great deal of words, the trio keeps amazing the listeners with a limited number of sounds needed to express numerous emotions. The unusual beauty of the music and the symbolic power of the words are combined into a uniform whole. This ascetic musical concept seems to work ideally with William Blake, who died in terrible poverty.
Tomasz Konwent – publisher
Copyright © 1996-2018 Multikulti Project. All rights reserved


Sean Palmer (1977) - trained in theatre and arts in Manchester Metropolitan University, UK. He has been a part of the Warsaw theatre and performance scene since 2000 traversing night clubs to national museums, Ancient Greek musical reconstruction to Broken Beat MC, fringe experiments to opera, solo shows and television, evangelist concerts to vocal improvisation, avant-garde to mainstream. He is an active creator, collaborator and educator. Since 2008 he has lived permanently in Warsaw, PL. He began his own experimental choir in 2010 called GRE BADANIE exploring the boundaries of sound and energy as a carrier of meaning, it is still active. Since 2014 he has been the resident artistic director/conductor of the POLIN museum community choir which performs two new performative concerts yearly. Currently he is preparing the 40 strong choir to perform Philip Glass’s “Knee Plays” as well as a performative reading of the materials found in the temporary exhibition “Estranged: March ’68 and It’s Aftermath.” Sean is not a trained musician, however, has found himself composing for theatre and choirs as well as singing and recording in multifarious settings. Since 2015 he is the front man of the White Kites (psyche rock) and from 2013 The All Stars Dansing Band (just plain rubbish). This year he’s recording the second album with the White Kites (nov 2018) and has just finished an album featuring texts by William Blake entitled “William’s Things” (Oct 2018). The major through line in his work is musicality or sounding. The search for the thing which can move us together regardless if it is a beat, a note a yelp or a growl, because sound can often go where words fail. Apart from all the above ‘arty stuff’, he’s also a big kid, a dad and a husband, has two children, two cats, loves running and doesn’t eat animals.

Tomasz Wiracki (1976) - kompozytor, pianista, projektant dźwięku - absolwent Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.
Od wielu lat komponuje na potrzeby filmu, teatru, telewizji. Autor nagrodzonej na festiwalu we Wrześni muzyki do filmu „Żyć nie umierać” (reż. Maciej Migas)
Współpracuje z wieloma wybitnymi i cenionymi postaciami polskiej muzyki oraz filmu.
Prowadzi także aktywne życie koncertowe i wydawnicze.

Michał Górczyński (1977) - klarnecista, kompozytor, pedagog muzyczny. Jest absolwentem warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina. Od 1998 roku zajmuje się komponowaniem muzyki na różne składy instrumentalne („Zróżnicowanie” dwa fagoty i klarnet, „Rondo a la krakowiak” na wrzeszczącego pianistę i klarnet basowy, „Malowanie” na dwa klarnety, fagot, kontrabas, cykle utworów inspirowane językami świata na skrzypce, klarnet i wiolonczelę) oraz muzyki do teatru ( około 25 spektakli dla teatrów dramatycznych i lalkowych). Zajmuje się improwizacją i interpretacją muzyki współczesnej. Jako solista występował z takimi zespołami jak: de Ereprijs, Kwartet Śląski, Filharmonia Szczecińska, Orkiestra Aukso, Filharmonia Wrocławska. Uczestniczył w Międzynarodowych Kursach Muzyki Współczesnej w Darmstadt gdzie prezentował swoje autorskie techniki wykonawcze na klarnecie basowym.
Jest twórcą instalacji, tekstów teoretycznych na temat autorskich teorii, audycji radiowych oraz filmów undergroundowych.
Od 2002 roku współtworzy zespół „Kwartludium” specjalizujący się w wykonywaniu muzyki współczesnej. Od 2008 roku pracuje nad poszerzaniem możliwości brzmieniowych klarnetu basowego inspirując się beat boxem i współpracując z jednym z najlepszych polskich beat boxerów „Tik Takiem” Patrykiem Matelą.
Stypendysta Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu tworzenia alternatywnych podręczników edukacyjnych. Od 2013 roku realizuje projekt „muzyka do języków” tworząc autorską muzykę do języka jidysz (wydana płyta w Multikulti records), do poezji japońskiej (premiera płyty w 2015 roku dla Fortune records) ,poezji perskiej Jalaluddina Rumiego (premiera płyty w roku 2016), poezji indonezyjskiej wraz z Warszawską Grupą Gamelanową i Sahnilem Arifem Farobiansah (2018)

All music composed by Michał Górczyński
Lyrics by William Blake
Cover design by Przemysław Kulczyk / Kulczyk Studio
Produced by Michał Górczyński
Executive producer: Tomasz Konwent

WYBRANE RECENZJE/SELECTED REVIEWS

polifonia.blog.polityka.pl:
"William's Things" to kapitalna, jeśli chodzi o klimat, muzyczna wersja poezji Williama Blake’a. Powoli, z dużym spokojem budowany nastrój nie należy ani do języka improwizacji, ani też współczesnej kameralistyki. Łatwiej odnaleźć tu ślady pracy Michała Górczyńskiego z jego przedsięwzięć muzyczno-językowych, a nawet szczyptę namaszczenia ze znakomitego albumu Bastardy, w której również korzysta z instrumentu o potężnym, w miksie na pewno trudnym do skontrolowania brzmieniu (tutaj ta sztuka udała się Michałowi Kupiczowi), czyli klarnetu kontrabasowego. Tomasz Wiracki dokłada do tego impresyjne partie fortepianowe, ale z biegiem czasu najważniejszy staje się głos Seana Palmera o charakterystyce noworomantycznej. W latach 80. Palmer mógłby stanąć na czele jakiejś synthpopowej formacji, co tutaj nie jest znowu tak bezsensowne, jeśli weźmiemy pod uwagę wczesnoromantyczny charakter poezji Blake’a. Liczne zapętlenia są narzędziem minimalizmu, ale nie katapultują tego materiału z miejsca do współczesności, co też wydaje się zaletą. Tajemnica nie znika, wybrzmiewa cała ta ponadczasowość materiału wyjściowego.
autor: Bartek Chaciński

spontaneousmusictribune.blogspot.com:
Wiersze Wiliama Blake’a, recytowane i śpiewane, oprawione muzycznie klarnetem kontrabasowym i minimalistycznym fortepianem. Sporo melodii i harmonii, garść improwizacji, bezapelacyjnie dobry smak kompozytora, wreszcie niezliczone pokłady pięknych dźwięków! Michał Górczyński - klarnet kontrabasowy, looper mobilny, kompozytor, Sean Palmer – śpiew, Tomasz Wiracki – fortepian oraz Nela Górczyńska - głos w looperze. Dziesięć wierszy, prawie 52 minuty dźwięków. Nagranie studyjne z roku 2018.

Szum semickiego klarnetu, echo cichej pustyni, potem drugi, a nawet trzeci klarnet wpuszczone w wir loopera. Skromne piano, ciepły głos. Niczym muzyka do ważnego egzystencjalnie filmu drogi, pełnego troski o losy świata i znikającychtajemniczo postaci. Taniec, rytm i śpiew, to elementy konstytuujące kolejną opowieść. Klarnet płynie gęstym strumieniem, pełnym niespodzianek, bez prostych skojarzeń stylistycznych. W roli akompaniatora i komentatora udanie realizuje się pianista, który raczej szczędzi dźwięków niż ich nadużywa, co sprzyja jakości całej narracji. Głos ludzki, jak przystało na profesjonalnego aktora, jest w stanie zaproponować każde rozwiązanie stylistyczne i estetyczne – grzmi basowym tembrem, śpiewa chłopięcym głosem, głosi prawdy świata niczym kobieta zatroskana o jego losy.

Czwarta opowieść zbudowana jest na loopie, który się … zaciął. Minimalistyczne piano, spokojny, tajemniczy głos – poranny spacer w lekkiej mgle. Piąta brzmi niczym marsz pogrzebowy – niskie dźwięki klarnetu i głosu, wysokie pasaże piano, akcenty perkusjonalne. Groźny klarnet tańczy, tygrys śpiewa. Wnikliwy słuchacz zachwyci się tu także samymi słowami, ekspresją poszczególnych zwrotów i sekwencji literackich. Sporo emocji dostarcza pieśń siódma – zadziorny klarnet, a z ust aktora płynie coś na kształt beat-boxingu. Komentarz dęciaka wynosi ów epizod do miana najpiękniejszego na całej płycie. W finałowych częściach nagrania natrafiamy na moc repetycji, skupienia, zwinne mantry klarnetu, także barwę głosu, która recenzentowi kojarzy się z łagodnym odpowiednikiem Nicka Cave’a. Jeśli starczy wam wyobraźni i dobrej znajomości języka Szekspira, ta podróż może być wyjątkowa.
autor: Andrzej Nowak

IKS - 12/2018:
Nie słabnie twórcza aktywność Michała Górczyńskiego. Co więcej, kolejne jego dokonania prezentują wciąż najwyższy stopień artyzmu, skupienia, wyrafinowania. Ten znakomity klarnecista realizuje się w wielu przestrzeniach wokół kameralnej muzyki współczesnej, ale i improwizowanej.
Tym razem w ramach swych fascynacji i poszukiwań na styku słowa i muzyki, fascynacji głosem i barwą dźwięku, w odwołaniach do, odległych czasami, tradycji i kultur dociera do twórczości Williama Blake’a. I w fascynujący sposób jego przejmująca muzyka jest skoncentrowana wokół słów i głosu Seana Palmera – śpiewającego i melorecytującego teksty genialnego brytyjskiego preromantyka.
Głosowi towarzyszy muzyka w swym wyrazie skromna, choć sprawiająca wrażenie zadziwiającej pełni. To, co słyszymy w warstwie instrumentalnej, nie tylko współtworzy nastrój całości, jest wręcz równoległym opowiadaniem tej samej historii.
Niezwykle plastycznie i głęboko brzmi tu klarnet kontrabasowy, na którym tym razem gra Górczyński. Wspaniale, z wielkim wyczuciem wspiera go pianista Tomasz Wiracki.
To dojrzałe, liryczne, pełne finezji, a zarazem podskórnej pasji muzykowanie.
autor: Tomasz Janas

www.nowamuzyka.pl:
Według mnie rok 2018 na polskiej scenie muzyki improwizowanej w dużej mierze należał do Michała Górczyńskiego – klarnecisty, saksofonisty, kompozytora i pedagoga muzycznego. Wymieniłbym także Huberta Zemlera – 2018 też był jego rokiem.

W ostatnim czasie ukazało się kilka znakomitych płyt z udziałem Górczyńskiego - tria Polonka „Poemat konfesyjny” (Bôłt 2017), Details in the Air „Open Containers” (Kilogram 2018) oraz Laar Farobiansah Gamelan „Bidadari” (For Tune 2018).

Jednak najlepiej cementuje, spaja i podsumowuje poprzedni rok u Górczyńskiego album „William’s Things” (wpisujący się w projekt „muzyka do języków” realizowany przez Michała od 2013 r.) zainspirowany poezją Williama Blake’a. Brytyjski wokalista i kompozytor, Sean Palmer – od wielu lat związany z warszawskim środowiskiem muzycznym, Tomasz Wiracki – pianista i kompozytor oraz Górczyński (klarnet kontrabasowy / looper) przygotowali niesamowicie poruszające i zarazem pobudzające kompozycje. Kręgosłupem są tu kapitalne partie klarnetu Michała – głębokie, transowe, zdetalizowane, gęste, przestrzenne.

Ekspresja i możliwości wokalne Palmera krzyżują się na przecięciu takich wielkich głosów jak Tom Waits, Martin Hall czy Tim Bowness. Odkręćcie potencjometr głośności choćby przy „The Little Boy Lost” i „The Tyger”, by poczuć siłę naporu dźwięku. Oszczędne i często melancholijne faktury fortepianu Wirackiego znakomicie rozniecają nostalgię. Co tu dużo mówić, obcowanie z „William’s Things”, jest niezwykłym doświadczeniem.
autor: Łukasz Komła

polish-jazz.blogspot.com
William Blake jest artystą, który inspiruje kolejne pokolenia muzyków. Wśród nich przychodzi mi na myśl chociażby znakomity rockowy zespół Atomic Rooster, tak śmiało wplatający w swoje utwory partie progresywne i jazzrockowe. Okładkę ich ikonicznej płyty "Death Walks Behind You" zdobi dzieło "Nabuchodonozor" autorstwa właśnie mistrza Williama. Tym razem inspiracją stała się raczej poezja Blake’a, niż jego sztuka malarska…

Projekt "William’s Things" współtworzy trzech skrajnie oryginalnych artystów - Michał Górczyński grający na klarnecie kontrabasowym, pianista Tomasz Wiracki oraz wokalista Sean Palmer. Górczyński szerszej publiczności dał się poznać jako członek znakomitego trio Bastarda, natomiast dla mnie jego najwspanialszym osiągnięciem artystycznym pozostaje płyta "Cut The Air" z 2017 roku, nagrana ze znakomitym gambijskim korzystą Bubą Badjie Kuyatehem. Wiracki to wytrawny improwizator i eksperymentator tworzący muzykę filmową, daleko wykraczającą poza tradycyjne rozumienie ścieżki dźwiękowej. Skład dopełnia Sean Palmer związany nie tylko ze sceną muzyczną, lecz również filmową. Ten tygiel osobowościowy spaja jednak prawdziwa gwiazda albumu - William Blake. To właśnie wokół jego poezji zbudowane jest dziesięć przepięknych opowieści dźwiękowych.

Już otwierające płytę "Introduction" jasno wskazuje, że oto mamy do czynienia z dziełem nie lada kalibru. Na tle posępnego, hipnotyzującego wręcz podkładu tworzonego przez Górczyńskiego, tak bardzo łagodnie wydaje się brzmieć głos Palmera, który w bardzo delikatny sposób snuje smutne refleksje. Tym bardziej porywająco wypadają wplatane przez niego chrapliwe i szorstkie frazy w końcowej części utworu. "The Little Boy Lost" ma w sobie nawet coś z hitowego potencjału. Cała kompozycja przypomina trochę dokonania amerykańskiej formacji Morphine, będącego bodaj jedynym iście rockowym składem bez gitary elektrycznej. Rytmiczna kompozycja, której finałowy fragment tak pięknie wpada w rozdzierający lament. Bardzo ciekawie prezentuje się również utwór "The Tyger", jakby żywcem wyjęty z jakiegoś groteskowego filmu grozy.

Wyjątkowo odświeżające okazuje się w wypadku tego tria tak ogromne skupienie na operowaniu słowem. W natłoku zespołów tworzących muzykę wyłącznie instrumentalną, wprowadzenie dodatkowej formy narracji, jaką jest "słowo śpiewane", daje naprawdę piorunujący efekt. Mimo ograniczonego instrumentarium "William’s Things" jest płytą bardzo różnorodną, przede wszystkim ze względu na wyjątkowy zmysł kompozycyjny i aranżacyjny jej twórców. Swobodnie balansuje na krawędzi muzyki jazzowej, poezji śpiewanej, a nawet ambientu czy space-rocka.
By Jędrzej Janicki

muzycy:
Michał Górczyński: klarnet kontrabasowy, looper mobilny
Sean Palmer: śpiew
Tomasz Wiracki: fortepian

Nela Górczyńska: głos w looperze

utwory:
1. Introduction
2. The Little Boy Lost
3. My Pretty Rose-Tree
4. Spring
5. The Blossom
6. Infant Joy
7. The Tyger
8. The Sick Rose
9. The Fly
10. The Clod and the Pebble

total time - 51:31
wydano: 2018-10-08
nagrano: Recorded at Studio S2 on April 26, 2018
Recorded, mixed, mastered by Michał Kupicz

more info: www.multikulti.com