Encontro Com Don Byas

opis:
multikulti.com, 2010-08
"...Amalii Rodrigues przedstawiać właściwie nie trzeba. Najsłynniejsza śpiewaczka fado, właściwie twórczyni gatunku, rozsławiła na świecie nie tylko muzykę wąskich uliczek Lizbony, ale całą Portugalię i jej kulturę.
W swej Ojczyźnie była otaczana czcią, a po jej śmierci w 1999 roku ogłoszono trzydniową żałobę narodową. Don Byas natomiast to amerykański saksofonista aktywny na scenach jazzowych od początku lat trzydziestych ubiegłego wieku. Współpracował z Lionelem Hamptonem, Buckiem Claytonem, Countem Basiem, Colemanem Hawkinsem, Bennym Carterem. Pod koniec lat trzydziestych występował w słynnym Cotton Clubie. Później współpracował z muzykami bebopowymi (Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Oscar Pettiford czy Max Roach). W roku 1946 przeniósł się do Francji, gdzie koncertował i nagrywał tak z muzyki europejskimi jak i amerykańskimi (Art Blakey, Kenny Clarke, Duke Ellington, Bud Powell czy Ben Webster). Płyta wespół z Amalią Rodriguez nagrana została krótko przed śmiercią saksofonisty, ale ukazała się rok później w 1973 r. Tak naprawdę jest to nagranie Amalii Rodrigues. To fado w czystej formie, piękne, płynące, przepełnione boleścią. Dla Amalii to były najlepsze lata, natomiast saksofonista towarzyszy jej w kilku tylko utworach. Magia brzmienia pozostała, chociaż partie króciutkie. Ale i tak piękna to płyta, tyle, że z powodzenie mogłaby być sygnowana tylko jednym nazwiskiem."
autor: Józef Kowalski


Recenzja z książki AMALIA RODRIGUES - Najsłynniejsza Śpiewaczka Fado, autor Vitor Pavao dos Santos
Nagrania dokonano w 1968, wydano dopiero w 1973. Amalia nagrała tę płytę z Donem Byasem, amerykańskim muzykiem jazzowym przebywającym wówczas w Lizbonie przejazdem. Don Byas prawie nie znał jej piosenek, podszedł do tego nagrania bez żadnych oczekiwań, miał jej tylko akompaniować niemal w pełni improwizując.
Próbowano być może w ten sposób realizować tak często wspominaną bliskość fado i bluesa. Ale musiało minąć pięć lat, zanim płyta się ukazała. Sama Amalia nie mogła się zdecydować. A gdy jej słuchamy dzisiaj, co słyszymy?
Jest zachwycająca, Amalia nigdy lepiej nie śpiewała, nie można śpiewać lepiej. A saksofon jeszcze dodaje uroku. Co się stało? Czy to blues obudził skrywane emocje? Nie wiadomo. Magia. I to całkiem skuteczna.



BEST FADO AlBUM EVER * * * * *
by SousaValenti

I love the sound of the portuguese guitar mixed w/ the saxophone. And to top it all off, the beautiful voice of Amalia Rodrigues. All the songs are great but one of my favorite fado songs of all times is "Povo Que Lavas No Rio".