New Found Land

opis:
multikulti.com:
Muzyczne ścieżki muzyki folkowej i jazzowej często schodzą się w jedność i dają niezwykłe owoce. Tak też było latem 2011 roku podczas festiwalu na szwedzkich Koster Islands, kiedy to dwie formacje tam występujące - jazzowe trio Fattigfolket i folkowa formacja Doggerland dały porywający, spontaniczny wspólny koncert. Wspólnie przeżywana muzyka na żywo była na tyle ważnym przeżyciem dla członków obu zespołów, że postanowili oni kontynuować współpracę.

Teraz otrzymujemy debiutancką płytę FatDog „New Found Land”, która jeśli zamkniemy oczy - wyobrazimy sobie świat bez granic. Miejsce, w którym nie mają znaczenia ani różnice geograficzne, ani stylistyczne. Jest po prostu muzyka.

Ta nowopowstała, szwedzko-angielsko-norweska formacja łączy w sobie prostotę i szczerość tradycyjnego muzykowania z instrumentalnym kunsztem i innowacyjnością jazzu. Repertuar płyty zawsze co najmniej jedną nogą jest zakorzeniony w muzyce ludowej, czasami muzycy biorąc na warsztat tradycyjną melodię tworzą zupełnie nową wartość. Wspaniale wypadają utwory wokalne, śpiewane w językach norweskim, francuskim lub angielskim, tutaj szczególnie zachwyca przejmujący baryton Richarda Burgessa. Diskonale znany jazzowy trębacz Gunnar Halle (David Sylvian, Eivind Aarset, Mari Boine, Josefine Cronholm, Espen Eriksen) wnosi do koncepcji FatDog ulotną zmysłowość kojarzoną z brzmieniem ECM. Lira korbowa Andersa Adina, łącząca w jednośc drony, melodię i rytm dają w efekcie porywający efekt. A wszystko to bez żadnego wsparcia technologią, bez kolorowania, upiększania i dekorowania elektroniką. Szczerze, bezpośrednio i prosto do celu.

"New Found Land" to wyjątkowa okazja do zetknięcia się z brzmieniem północnych rubieży kontynentu europejskiego tak blisko – wręcz intymnie. Hipnotyzują, czarują, przyciągają z jakąś magiczną siłą, w której głos i instrumenty zespolone są w takiej harmonii, że trudno uwierzyć, iż mogłoby istnieć osobno.

Editor's info:
FatDog was born one night on the Swedish Koster Islands in the summer of 2011. Jazz trio Fattigfolket and folk trio Doggerland were playing at the same festival and decided to end the evening by performing together. The result was surprising, exciting – and oddly beautiful.

With members from Sweden, Norway and England, and based on both sides of the Swedish-Norwegian border, FatDog cross boundaries every time they meet, both literally and musically. Three are established folk musicians anchored in the musical traditions of Scandinavia and Britain. Three are accomplished jazz musicians with an ear both for the local and the cosmopolitan, the traditional and the experimental.

FatDog’s instrument line-up usually raises a few eyebrows: concertina, trumpet, cittern, clarinet, hurdy-gurdy, saxophone and double bass. Having no percussionist, the rhythm section is provided by the buzz of the hurdy-gurdy, the chug of the concertina and, on occasion, the thrash of a cittern. The resulting rhythmic drive is unobtrusive but irresistible. Not least, Anders’s hurdy-gurdy, combining drones, melody and rhythmic ‘trompette’, is a powerhouse at the centre of the band. Patrik’s bubbling clarinet, Hallvard’s sonorous sax and Gunnar’s inventive trumpet each provide both improvisation and chords, playing off the melody and each other in constant movement. Underlying it all is Putte’s double bass, solid and playful at the same time.

FatDog’s repertoire always has at least one foot in folk music, either taking a traditional song or tune as their point of departure or composing new ones in the folk idiom. The rhythms of Scandinavian dance are well represented here, while influences from Macedonia to Morris dance turn up without seeming out of place.

About half of the material on New Found Land consists of songs featuring Richard’s rich baritone. Whether singing in Norwegian, French or his native English, his style, honed over 40 years of singing traditional material, is honest and direct. Two of the tracks featured are six-voice a cappella songs - providing a change of musical scenery and giving the lie to the common conception that jazz musicians can’t sing!