Guitar Tango: Más Allá

opis:
multikult.com
Tango powinno być zmysłowe, dramatyczne i gwałtowne, pełne kipiących emocji i nagłych zwrotów.
Argentyńczycy Martín Alvarado & Horacio Avilano z porywającym entuzjazmem wykonują muzykę swoich przodków, której siła pochodzi z pozornej sprzeczności pomiędzy uroczystą melancholią i gwałtowną, pulsującą energią.

Choć tango wywodzi się z tradycji tańców hiszpańskich - habanery i flamenco, zmieszanej z candombe, którą na grunt Ameryki Południowej zaszczepili afrykańscy niewolnicy, w wydaniu argentyńskim - w przeciwieństwie do innych odmian - opiera się na improwizacji i ciągłym rozwoju. Doskonale to słychać na płycie "Guitar Tango: Más Allá Out Now!". Szesnaście porywających kompozycji, zaśpiewanych przez jednego z najlepszych argentyńskich śpiewaków młodego pokolenia - znakomitego Martína Alvarado skrzą się. Zmysłowy i mocny tenor, sceniczna charyzma, przemyślany dobór repertuaru sprawiły, że odnosi sukcesy w wielu krajach poza Ameryką Południową. Jego dwa pierwsze autorskie albumy " Martin Alvarado " (2003) i " Asi es mi tango" (2006), nagrane z najlepszymi muzykami, jak José Ogivieki i Leopoldo Federico odniosły w Argentynie duży sukces, a jego trzeci album, nagrany z Quinteto Otra Vez "Tango Norte, Tango Sur" z sukcesem wydany został w Europie, Japonii i USA.

Tango argentyńskie zazwyczaj przesycone jest narkotyczną wręcz nostalgią, tak est i tutaj, wiele tekstów na "Guitar Tango: Más Allá" opowiada o bólu po utraconej miłości, straconych nadziejach ...
"Solitario" na przykład opisuje stan opuszczenia i samotności, nadając mu szczególną wartość, chilijski klasyk "Gracias A La Vida", znany chociażby z wykonania Joan Baez, Mercedes Sosy czy Nany Mouskouri, tutaj brzmi szczególnie adekwatnie, warto przywołać ostatnią zwrotkę
"Dziękuję życiu, które tyle mi dało
Dało mi śmiech i dało mi płacz
W taki sposób rozróżniam szczęście od przygnębienie
Obydwa materie, które tworzą moją pieśń
I wasz śpiew, który jest tym samym śpiewem
I śpiew wszystkich, który jest moim własnym śpiewem"

Ujmująco brzmi melancholijny i intymny "Petit Bar", okrzyknięty w Argentynie jedną z najpiękniejszych piosenek, jakie tam ostatnio napisano, która na płycie "Guitar Tango: Más Allá" ma swoją fonograficzną premierę.

Blisko 60 minut porywających pieśni, przesyconych melancholią i gwałtowną, pulsującą energią, wykonane tutaj z pasją i muzyczną błyskotliwością udowadnia, że argentyńskie tango, w przeciwieństwie do tanga pochodzącego z innych stron świata nadal posiada tę wyjątkową magnetyczną moc, która była w nim obecna od początku gatunku, kiedy to tańczono je w ubogich lokalach, a zwłaszcza - w domach publicznych.
autor: Jacek Palczewski


Editor's info:
On Guitar Tango: Más Allá Martín Alvarado’s honey-sweet tenor tones lead and Horacio Avilano’s strutting guitar provides the accompaniment. Bound together the two musicians pay due respect to tango’s rich history, while gently exploring their own contemporary interpretation of the infamous Latin genre.

Martín Alvarado is a Buenos Aires-born singer who has circled the globe with his traditional tango brand. Now best known for his vocals, Alvarado also plays the guitar and has a long held affection for the slap and strum of its strings. Horacio Avilano has been finding his way around the frets since the age of twelve. His musicianship is bound with a deep respect for tango traditions and form. Choosing to play only by ear, his gesture and phrasing is delivered naturally and without hesitation. His style is minimalist, his fast fingers never overpowering Alvarado’s silken song. Most of the material on Guitar Tango: Más Allá was recorded in one take, investing the music with a tangible sense of immediacy.

Argentine tango typically revels in nostalgia, a creative theme sociologically connected to the cultures found in port communities. Many of the song lyrics on Guitar Tango: Más Allá pine for lost love, lost hope and lost time. ‘Solitario’ is an ode to feelings of isolation and loneliness, and the duo’s stripped back arrangement of Chilean classic ‘Gracias A La Vida’ conveys a defiant yet subtly mournful tone that is entirely appropriate for the anthemic protest song.

The gently lulling song ‘Petit Bar’ is the first ever recording of this song, which is thought to be one of the last ever written by tango guitar legend Roberto Grela. Grela sets words by poet Homero Expósito, shifting between a strong march-like melody and passionate ascending exclamations. The lyrics tell the story of two tango dancers who meet in a bar and fall in love. Though sweet in subject, the tale isn’t free from dark tinges of melancholy with Alvarado exclaiming ‘But in the end, there were no flowers, no violin to pawn’, a telling almost pessimistic commentary amidst the contrasting high voltage romance found elsewhere in the text. Alvarado was honored to have this song passed to him by members of the deceased poet’s family in recognition of his exceptional interpretation of Expósito’s other works.

Turning the tango genre on its head while worshipping at its feet is no small task but one that Alvarado and Avilano perform with a gentle grace. Subtle yet still brimming with passion, this is unadorned tango straight from Argentina.