Sahara

opis:
opis wydawcy
Francisco Javier Ruibal de Flores Calero, urodzony w (El Puerto de Santa María, region Kadyks, 15 maja 1955) - kompozytor, gitarzysta, wokalista i autor tekstów. Grający muzykę o widocznym wpływie muzyki sefardyjskiej, flamenco, jazzu, rocka i innych. 28 lutego 2007, otrzymał Medal Andaluzji za osiągnięcia w czasie swojej kariery.

Jego teksty są pod dużym wpływem poezji hiszpańskiej ze szczególnym naciskiem na grupę "Pokolenie 27" takich jak Rafael Alberti, Federico García Lorca oraz twórców klasycznych np. Erik Satie. Występuje jako profesjonalista od 1978. Komponuje dla filmu Pabla Carbonella Atún y chocolate (Tuńczyk i czekolada), programów telewizyjnych Ratones Coloraos telewizji Canal Sur oraz różnych różnych produkcji audiowizualnych jak El mar de la libertad, A galopar czy Algeciras-Tanger. Komponował dla innych artystów jak Martirio, Aną Belén, Javier Krahe, Mónicą Molina czy Pasión Vega a śpiewał i grał z zespołem Radio Tarifa, Pablo Milanésem, Joaquínem Sabiną, Celtasem Cortosem, Carlosem Cano, Carmen París i Joaquinem Calderónem. Jego piosenki (np. "La Reina de África" czy "Pensión Triana") są przykładem mieszania stylów muzycznych co Javier Ruibal często robi w swoich kompozycjach.

Stale współpracuje z innymi hiszpańskim muzykami jak Chano Domínguez, Tito Alcedo, Gerardo Núnez czy Antonio Toledo.

Jego dyskografia obejmuje siedem płyt:
Duna (1983, Hispavox)
Cuerpo Celeste (1986, Ariola)
La Piel De Sara (1989, Ariola)
Pensión Triana (1994, Discos Lollipop.)
Contrabando (1997, PDI)
Las Damas Primero (2001, 18 chulos)
Sáhara (2003, World Music Network)


Audio 04/2004, ocena: wykonanie: * * * 1/2, nagranie: * * * 1/2
Kadyks, starożytne miasto leżące na styku Morza Śródziemnego i Oceanu Atlantyckiego jest miejscem, gdzie przez wieki mieszała się kultura europejska i afrykańska, z arabską w szczególności. Tu powstało flamenco, t są najpiękniejsze w Hiszpanii kobiety, wspaniali muzycy, pieśniarze i tancerze. Jeden z nich nazywa się Javier Ruibal i należy do najbardziej cenionych w tym kraju wykonawców nowego flamenco. Wydał już sześć płyt, ale dopiero teraz debiutuje na światowych rynkach.
Album 'Sahara' zawiera twory z dwóch płyt wydanych w 1997 i 2001 r. oraz piosenkę napisaną specjalnie z tej okazji. Nie znam hiszpańskiego, nigdy nie byłem w Andaluzji, dwa, może trzy razy słyszałem flamenco na żywo, ale jego muzyka robi na mnie silne wrażenie. Przede wszystkim jest bardzo emocjonalna, ciekawie zaaranżowana i doskonale zaśpiewana. Głos wokalisty trzyma słuchacza w napięciu prze ponad godzinę, a egzotyczny nastrój współtworzą gitary i instrumenty dęte. Javier Ruibal potrafi w zajmujący sposób opowiadać o swych rodzimych i afrykańskich fascynacjach i z pewnością nikogo nie znudzi.
autor: Marek Dusza


Rzeczpospolita, 2004-01-10, Rzeczpospolita poleca
Przez piaski Sahary
Albumem "Sahara" międzynarodową scenę muzyczną brawurowo atakuje Javier Ruibal, wokalista i gitarzysta pochodzący z Kadyksu. Co ciekawe, Ruibal, koncertujący od końca lat 70., ma w swoim dorobku już sześć płyt wydanych w latach 1983 - 2001, ale znany był dotychczas niemal wyłącznie w ojczystej Hiszpanii. Cóż, uprawia flamenco, i to bynajmniej nie w wersji strywializowanej, zaadresowanej przede wszystkim do turystów. Wskutek tego jego twórczość znana była tylko wtajemniczonym, podobnie jak nagrania jego równie utalentowanych rodaków, takich jak Eduardo Nielba czy Tomas Moreno Romero - Tomasito.

Płytę "Sahara" współtworzy piętnaście nie tyle piosenek, ile pieśni, pochodzących z dwóch ostatnich albumów Ruibala: "Las Damas Primeras" oraz "Contrabando". Całość wieńczy "La Flor De Estambul", pod którym to tytułem kryje się część pierwsza "Trois Gnossiennes" francuskiego kompozytora Erica Satiego, do której Ruibal dopisał poetycki tekst. W utworze tym z niezrównaną i niepowtarzalną elegancją towarzyszy mu pianista Frederico Lechner, jednak to nie on wydaje się jego głównym partnerem, lecz Tito Alcedo, grający na klasycznej gitarze hiszpańskiej, gitarze flamenco oraz na mandolinie i lutni arabskiej. Ano właśnie, w muzyce Javiera Ruibala odnajdziemy elementy charakterystyczne nie tylko dla kultury europejskiej, ale również arabskiej i afrykańskiej. Prawdopodobnie to właśnie przesądziło o tym, że "Sahara" została już zaliczona przez anglosaską krytykę muzyczną do działu world music, jak wszystko, co nie mieści się w poetyce rocka, jazzu lub szeroko rozumianego popu. Andaluzyjskiego pieśniarza wrzucono do jednego worka z takimi twórcami, jak: Ibrahim Ferrer z Kuby, Manecas Costa z Gwinei-Bissau czy Lo'Jo z Francji.

Do moich ulubionych tematów "Sahary" należą: nawiązująca do tradycji fado "Bella En Lisboa", "Boca De Rosa" z solówką Manuela Machado na trąbce, "Por La Puerta De Elvira" z tajemniczą partią Davida Moreiry na skrzypcach oraz "El Naufrago Del Sahara" z udziałem sekcji smyczkowej Sinfonietta de Sevilla. W odróżnieniu od śpiewających przy akompaniamencie akustycznych gitar bardów, w rodzaju Caetano Veloso, Guilherme Coimbry czy Viniciusa, Javier Ruibal nie jest tak melodyjny i taneczny. To ktoś, kto przedarł się przez piaski Sahary i może wreszcie śpiewać pełną piersią.
autor: Janusz Drzewucki


Editor's info:
TA highly regarded singer-songwriter from Cádiz, Javier Ruibal has created a new type of modern music that blends North African sounds with flamenco and other diverse influences. With the richest rhythms and harmony forming the basis of Sahara, Ruibal draws his inspiration from his love of life and beautiful women, resulting in lyrics dripping with fantastic tales and evocative Spanish poems of love. A well-kept secret beyond Spanish borders for far too long, this album is Javier Ruibal's international debut.
'"Well-kept secret" is a phrase often used to puff unsung talent, but it fits the case of Spanish singer-songwriter Javier Ruibal like a glove. Sahara, has now at last made it possible for British fans of contemporary Iberian music to hear what they have been missing. Which is a lot.' The Independent
więcej o wydawcy & nowości