The Rough Guide To Psychedelic Cumbia

opis:
multikulti.com:
Kolumbia, jako jedyne państwo w Ameryce Południowej, posiada wybrzeże zarówno nad Oceanem Spokojnym, jak i Atlantykiem. Miało to ogromny wpływ na tworzącą się tutaj kulturę. To właśnie Kolumbia jest kolebką Cumbii, to tutaj doszło w przeszłości do niezwykłej fuzji kultury indiańskiej, afrykańskiej i hiszpańskiej. Dała ona piękny owoc w postaci Cumbii – kolumbijskiej folkowej muzyki i tańca.

Rytm wybijany przez bębny stanowi afrykańską cząstkę Cumbii. „Indiańskość” Cumbii widać z kolei w pozostałych instrumentach, rozlicznych grzechotek, marakasów, ale także gaita i flauta de millo, które nadają Cumbii tropikalny charakter. Tych instrumentów dętych, brzmiących jak flet, można używać zastępczo lub razem. Hiszpańskie korzenie Cumbii widać z kolei, poza poetyckimi śpiewami po hiszpańsku, w stroju ludowym ubieranym na wszelkiego typu występy, konkursy czy na karnawałowe szaleństwa.

Dzisiaj Cumbia słuchana jest na całym świecie. "The Rough Guide To Psychedelic Cumbia" przedstawia zjawisko po wielokroć wyjątkowe, mamy tu do czynienia z Cumbią, która tak jak Samba i Salsa w latach 60. i 70., gdy krajami Ameryki Południowej rządzili mniej lub bardziej krwawi dyktatorzy, była także ostoją wolnościowych wartości. To pod koniec lat 60., gdy fala rock'n'rollowej, a później hipisowskiej rewolty dociera do krajów Ameryki Południowej, lokalne gatunki muzyczne ulegają przeobrażeniom, często wbrew życzeniu dyktatorów. Jednak o ile, udało im się "ochronić" swoich obywateli przed "diabelską" psychodeliczną kulturą rodem z USA, o tyle nie udało im się wykorzenić amerykańskich wpływów w kulturze lokalnej. To właśnie m.in. przy Psychodelicznej Cumbii bawiła się zrewoltowana młodzież w Ameryce Południowej. Taki rodowód ma gatunek muzyczny nazywany Psychedelic Cumbia.

Na płycie "The Rough Guide To Psychedelic Cumbia" usłyszymy zarówno twórców gatunku jak Enrique Delgado czy José Luis Carballo, jak też najciekawszych współczesnych artystów jak M.A.K.U. SoundSystem, Chicha Libre czy Sonido De La Frontera.

Ta antologia pokazuje, jak plastyczną formą jest psychodeliczna Cumbia, jak lubi pochłaniać różne stylistyki. Mamy tutaj do czynienia z muzyką stworzoną z krwi i kości, gdzie żywa sekcja pracuje na najwyższych obrotach. Nie jest to jakaś parkietowa łupanka sklejona z dwóch beatów, ale furia energii okraszona czasami surfującą gitarą czy motorycznym transem, innym razem jazzujące dęciaki nadają tej muzyce nową jakość...

Muzyczne "Dzikie Opowieści" wyluzowanych artystów z płyty "The Rough Guide To Psychedelic Cumbia" rozgrzeją serca najbardziej zatwardziałych smutasów.
Znakomite wydawnictwo!
Autor: Jacek Palczewski
Copyright © 2016 Multikulti Project. All rights reserved


Editor's info:
‘Psychedelic’ is a buzzword being used a lot these days, especially to sell evermore obscure treasures dug up from the world’s once lost, now rediscovered, international musical archives. In some instances calling the music ‘psych’ is a bit of a stretch – just because it’s weird or dressed up in imported trappings from the same era does not make it necessarily so – and at other times it seems to be merely cashing in on a trend.

Happily this is not generally the case when applied to cumbia, because this venerable genre of Colombian music with an international reach truly did go through a psychedelic period. Especially in Peru, where it is also experiencing a genuine resurgence of interest among contemporary musicians and audiences alike, from South America to the United States, Europe and beyond. Psychedelic rock (especially the Latin-flavoured kind, as practiced by Santana, Malo, Azteca and the like) and cumbia came of age together in the mid to late 1960s under parallel circumstances. In Peru (and to a lesser extent Mexico, Venezuela and Colombia) the tools of rock and roll – namely electric guitar and organ – were already quite popular among the youth of the day and it makes perfect sense that this originally acoustic Afro-Colombian coastal social dance music would be reborn under the influence of psychedelic culture by the late 1960s, in order to make it relevant to the younger generation. Add to that the strong surf culture in places like coastal Peru and Mexico and conditions were ripe for just the sort of experimentation sampled here. In addition it can be said that ‘imported’ hippie culture and rock and roll were seen as a real threat to order and decency by dictatorships from Brazil to Cuba. So when many Latin American governments decided to repress the rock and roll ‘rebellion’ and psychedelic youth culture swirling around them, some of that vibe and energy was sublimated and folded into more marginalised and nationalistically acceptable tropical musical formats like samba, cumbia or salsa.

Peru has had its share of great electric guitarists bending strings to the rolling beats of cumbia – from Enrique Delgado to José Luis Carballo – who came from its own important domestic tradition of criollo guitar music as much as rock). So it’s not an exaggeration to say cumbia peruana (and regional variants at times referred to as cumbia andina, cumbia selvática, and more recently chicha) has had the lion’s share of Carlos Santana influences evident in the mix. For this reason we start the compilation with a suite of five vintage Peruvian recordings from some of the greats like Juaneco y su Combo. Interestingly the Peruvian psych sound so prevalent in the early 1970s had a profound effect on the originators of cumbia, hence we offer the two fine examples from 1970s Colombia that follow. We round out the mix with a gaggle of contemporary artists from Chile, Mexico, USA, Peru, Colombia, Argentina, and Germany, bringing the psychedelic tropical vibe up to date while still retaining the trippy trappings of yesteryear.