Lucilla Galeazzi, Vincent Courtois, Michel Godard: Trio Rouge

Ethno Jazz/World Jazz/Modern Jazz
premiera polska: 2005-01-31
kontynent: Europa
kraj: Włochy
opakowanie: digipackowe etui
opis:
Tygodnik Powszechny, 2005-06-26
[...] Czerwony, wbrew rojeniom fizyków, nie jest niewinnym kolorem. To nie tylko długość fali wymierna w cyfrach, ale kolor - jak mało który - angażujący prawdziwe ludzkie emocje. Jeśli Trio nazywa się Rouge, to w polskim słuchaczu taka nazewnicza szczerość musi wzbudzić czujność. Dlaczego to trio jest czerwone i co z tego wynika?

A słuchamy niezwykłego tercetu. Śpiewa znana z płyty "La Tarantella" umbryjska pieśniarka Lucilla Galeazzi. Towarzyszą jej Vincent Courtois na wiolonczeli i Michel Godard na tubie i serpencie. Naprawdę, wszystko jest tu niezwykłe - począwszy od składu po repertuar. Co to za muzyka? Ludowa? Patriotyczna? Jazzowa? Awangardowa? Jeszcze Jakaś Inna? Nic się nie zgadza ze standardowymi klasyfikacyjnymi szufladami, nic nie wychodzi naprzeciw zwyczajowym muzycznym oczekiwaniom. Niby wciąż jesteśmy w idiomie ludowym... Mamy tu przecież, znany już z płyty L'Arpeggiaty, autorski utwór Lucilli "Ah, vita bella" czy przejmującą kołysankę "La Muntagnella", a dwie anonimowe pieśni wojenne "Bella Ciao" i "Gorizia", to wyraźne i mocne punkty graniczne całości.

Ale tak właśnie - tematycznie - charakteryzując tę muzykę, nie mówimy o niej nic. Trzy świetnie współpracujące indywidualności z wielką pasją penetrują tereny pograniczne muzycznych gatunków. Wystarczy posłuchać wspomnianego "Ah, vita bella", by zrozumieć, że to samo, nie zawsze musi brzmieć tak samo. Utwór zagrany jest z jeszcze większym biglem niż na "Tarantelli", wokalne ozdobniki bardziej przypominają jazzową improwizację, a minimalistyczne instrumentarium wydobywa nowe smakowitości. Warto podkreślić rolę instrumentalistów: zdawać by się mogło, że to zaledwie akompaniatorzy zjawiskowego głosu. Tak naprawdę to wybitni soliści z wyraźnie rozpoznawalną muzyczną sygnaturą. Obaj mają tu od czasu do czasu swoje "pięć minut" i zaręczam, że jest czego słuchać.

Lucilla Galeazzi operuje głosem z nadzwyczajną swobodą. Jest tu więc wszystko: śpiewny liryzm (zachwycająca "Una serenata") i dzika namiętność, patriotyczna afektacja i zabawy głosem (zwariowana wariacja na temat tarantelli: "La Tarantella Translucida"). Surowy, czasem lekko zachrypnięty głos pieśniarki brzmi jeszcze ciekawiej niż na płycie L'Arpeggiaty. Więcej tu drapieżności, więcej kolorów i brzmieniowych poszukiwań.

I na koniec: nie chcę powiedzieć, że wartości ideowe tej płyty są mi obce i że pani Galeazzi w roli Wolności - tej, co to wprzódy pierś obnażywszy prowadzi lud na barykady - stanowi obraz mało przekonujący. Ale dla słuchacza wsłuchanego przede wszystkim w głos, to kwestia drugorzędna. Dla mnie Lucilla mogłaby śpiewać książkę telefoniczną lub rozkład jazdy pociągów, a efekt muzyczny byłby taki sam. [...]
autor: Dariusz Czaja

Płyta 'Trio Rouge' trafiła do elitarnego grona 20 najlepiej sprzedających się płyt folkowych 02-2005 [źródło: WORLD MUSIC CHARTS EUROPE - February 2005, www.worldmusicnight.com - The top twenty of 181 nominated records]
Editor's info:
'This sounds like experiment, like highly individual capers in the wake of the avantgarde. To Trio Rouge, however, such prejudice does not apply. For Michel Godard, Vincent Courtois and Lucilla Galeazzi devote themselves to the tradition of the Italian lied. The concept of 'canzone' is in this case too narrowly defined for the spectrum of musical ideas and heirlooms ranges from tender love songs via spontaneously improvised passages to angry Resistance verses from the First Wolrd War. The leader of the ensemble is the singer Lucilla Galeazzi. Born in Terni, she took to Italian and especially Umbrian folk music during her student days and has included it in quite different projects since. Since her first attempts as an artist in the 'Quatuor vocal' of Giovanna Marini (1977) she has consistently earned her place in the Mediterranean music scene, proving her stylistic versatility, now with Carlo Rizzo, then with Juan José Mosalini or Gianluigi Trovesi. In 1990 she got in touch with the group of the ARFI in Lyons, and it was through this connection that she got to know the other members of the future Trio Rouge.'

muzycy:
Lucilla Galeazzi: vocals
Vincent Courtois: violoncello
Michel Godard: tuba

utwory:
1. Bella Ciao
2. Voglio Una Casa
3. Per Vita Bella
4. Ah, Vita Bella
5. La Luze De Oro- C'era Una Volta
6. Una Serenata
7. Stornelli A Saltarello
8. Per La Ninna Nanna
9. La Muntagnella
10. La Tarantelle Translucida
11. Per Gorizia
12. Gorizia
13. Rosso
total time - 50:41
wydano: 2004
nagrano: 2004
more info: www.intuition-music.com
more info2: www.michel-godard.fr