Tom Waits: Foreign Affairs

Indie Pop / Avant Pop / Muzyka alternatywna
premiera polska: 2018-03-22
kontynent: Ameryka Północna
kraj: USA
opakowanie: Digipackowe etui
opis:
artrock.pl
Przy okazji „Foreign Affairs” krytycy zaczęli coraz bardziej wytykać Waitsowi, że zaczął się powtarzać. Że stoi w miejscu. I było w tym niemało racji.
Płyta dzieliła się na dwie połowy: druga strona oryginalnego winyla to był Tom, jakiego słuchacze już dobrze znali: jazzowa sekcja z głębokim brzmieniem kontrabasu, okazjonale sola na trąbce czy saksofonie, no i Waits – o głosie zachrypniętym jak nigdy wcześniej, akompaniując sobie na fortepianie, to śpiewał, to nucił, to melorecytował swoje przesycone alkoholem historie – jak w dwóch długich, dylanowskich z ducha, natchnionych utworach: „Potter’s Field”, po pijacku halucynacyjnym, pełnym przedziwnych metafor i surrealistycznych obrazów, czy w „Burma-Shave”, opowieści o młodym przestępcy, próbującym uciec z małego miasteczka z przygodnie poznaną dziewczyną, która to ucieczka kończy się tragiczną kraksą rozpędzonego Forda Mustanga. W pierwszej części płyty zaś Waits wcielał się w skórę jazzowego croonera, proponując słuchaczowi ballady wzbogacone o ciepłe smyczkowe tła. Oczywiście i tu pozostawał sobą: tak w duecie z Bette Midler w „I Never Talk To Strangers”, jak i w hołdzie dla beatników lat 50. (zwłaszcza Kerouaca i Cassady’ego) chrypiał ciężkim, zmęczonym głosem, którego nie sposób było pomylić z jakimkolwiek innym wokalistą.
Przy całej fajności tej płyty – bo słucha się jej naprawdę przyjemnie – nie sposób nie zgodzić się z krytykami: Tom Waits zdawał się tu utknąć w miejscu, znów prezentując słuchaczowi porcję przesyconych oparami alkoholu opowieści i wynurzeń oprawionych w klasyczny, kameralny, akustyczny jazz, jakich już wiele przedstawił na poprzednich płytach. „Foreign Affairs” to dobra płyta, całkiem miła w słuchaniu, a „Jack & Neal/California”, „Potter’s Field” i „Burma-Shave” to rzeczy naprawdę sporego kalibru – ale nie da się zaprzeczyć, że Waits doszedł do ściany; kolejna płyta w takim samym duchu byłaby już trudna do zaakceptowania, był już najwyższy czas, by coś zmienić, urozmaicić swoją muzykę, dodać nowych barw, poszerzyć brzmieniową paletę. Do tego samego wniosku doszedł Tom Waits.
autor: Piotr „Strzyż” Strzyżowski

Editor's Info:
Foreign Affairs is the fifth studio album by singer and songwriter Tom Waits, released on September 13, 1977, on Asylum Records. It was produced by Bones Howe, and featured Bette Midler singing a duet with Waits on "I Never Talk to Strangers".
Village Voice critic Robert Christgau gave a mixed review of Foreign Affairs. He appreciated the Bette Midler duet "I Never Talk to Strangers", "Jack & Neal"'s combination of poetry and jazz, the "mumbled monologue" of "Barber Shop", and the title track, which he described as "Anglophile", but lamented "Potter's Field" for its theatrical music and narrative following "a high-rolling nightstick".
He critiqued the album further in Christgau's Record Guide: Rock Albums of the Seventies (1981):
"With his genre sleaze and metaphorical melodrama, Waits is a downwardly mobile escapist who believes that Everyman is a wino and Everywoman an all-night waitress who turns tricks when things get rough. The problem isn't the subjects themselves, but that for all his self-conscious unpretentiousness he inflates them. Which I guess is all we can expect of a schoolteacher's son who's been searching for his own world since he was old enough to think."

muzycy:
Tom Waits - vocals, piano
Gene Cipriano – clarinet solos on "Potter's Field"
Jim Hughart – bass
Shelly Manne – drums
Bette Midler – vocals on "I Never Talk to Strangers"
Jack Sheldon – trumpet solos
Frank Vicari – tenor saxophone solos

utwory:
1. Cinny's Waltz
2. Muriel
3. I Never Talk to Strangers
4. Medley: Jack and Neal: California Here I…
5. A Sight for Sore Eyes
6. Potter's Field
7. Burma Shave
8. Barber Shop
9. Foreign Affair

wydano: Mar 22, 2018
more info: www.epitaph.com
more info2: www.tomwaits.com