Giovanni Guidi: Ojos De Gato

Modern Jazz / Indie Jazz
premiera polska: 07.03.2022
kontynent: Europa
kraj: Włochy
opakowanie: ecopackowe etui
opis:
multikulti.com * * * * *:
Giovanni Guidi, jeden z najważniejszych europejskich muzyków jazzowych składa hołd legendarnemu argentyńskiemu saksofoniście - Gato Barbieremu!

"Ojos e Gato" co można tłumaczyć jako "Kocie Oczy" to jego najnowsze dzieło. Włosko-amerykański sextet to kwiat kreatywnych jazzmanów średniego pokolenia z obu stron Atlantyku.
Guidi to pianista kompletny, zarówno jako sideman w zespołach Enrico Ravy i lider swoich zespołów realizuje autonomiczne spojrzenia na muzykę. Puzonista Gianluca Petrella, lubujący się w "brudzeniu dźwięku" swojego instrumentu, z którym Guidi występuje w zespołach Enrico Ravy i trzeci z Włochów - perkusjonista Simone Padovani, partner Paolo Fresu, Stevena Bernsteina. Stefano Bollaniego, Samba Tourè i zespołu Tartit.
Amerykańskie ogniwo tworzą saksofonista James Brandon Lewis - jeden z najlepszych saksofonistów tenorowych naszych czasów, nowojorski basista Brandon Lopez, współpracownik Johna Zorna, Chrisa Pottera, Toma Rainey'a, Susan Alcorn czy Mette Rasmussen, i chicagowski drummer Chad Taylor, którego można usłyszeć w zespołach Freda Andersona, Matany Roberts, Marca Ribota, Jemeela Moondoca i Henry'ego Threadgilla. Od lat jest rytmicznym filarem różnych zespołów Chicago Underground Roba Mazurka.

Ta sześcio-osobowa supergrupa, napędzana pomysłami Guidiego prezentuje pełen rozmachu, premierowy program. Guidi do studio przyniósł 11 oryginalnych kompozycji, dla których punktem wyjścia był album Gato Barbierego "The Third World", nagrany w 1969 roku i wydany rok później, jeden z najbardziej kultowych i najpiękniejszych albumów argentyńskiego saksofonisty, którego wielu pamięta z muzyki do zrewoltowanego filmu "Ostatniego tanga w Paryżu" Bernardo Bertolucciego. Jednak jest w błędzie ten, kto myśli, że mamy do czynienia z kolejnym nagraniem w typie "tribute album", na którym garść standardów wykonywana jest przez rozpoznawalnych muzyków. Takich płyt powstaje bez liku i zapominamy o nich następnego dnia po premierze.
"Ojos De Gato" wypełniają wyłącznie nowe, oryginalne kompozycje włoskiego pianisty, do nagrania płyty przygotowywał się długo, stąd kaliber formalny tych kompozycji jest niebagatelny.

Porywająca energia, napędzana podwójnym silnikiem rytmicznym - Chada Taylora i Simone Padovaniego, łączy się na "Ojos e Gato" ze melancholijną śpiewnością, która charakteryzuje zarówno pianistykę Guidiego, jak i dorobek argentyńskiego saksofonisty. Guidi z maestrią łącząc odmienne składniki i najrozmaitsze źródła, nigdy nie wpada w pułapkę "letniego" etno jazzu. Wtedy kiedy trzeba jego pianistyka jest powściągliwa, dawkowana, innym razem linia melodyczna wybrzmiewa w pełnoskalowej formie. Pełen niespodzianek kompozytorski idiom włoskiego pianisty, pozostawia muzykom sporo wolnej przestrzeni, z której korzystają pełną mocą twórczą. Szczególnie porywające są chrapliwe lamenty Jamesa Brandona Lewisa, który daje z siebie wszystko. Grając unisono z Petrellą brzmią bajecznie, a kontrapunktowany styl Brandona Lopeza wzmacnia poczucie nierzeczywistej baśniowości.

"Ojos e Gato" to płyta, której można słuchać bez końca!
autor: Mariusz Zawiślak
Copyright © 1996-2022 Multikulti Project. All rights reserved

Tak Piotr Wojdat dla Jazzarium opisuje drogę artystyczną tego pianisty w artykule "Giovanni Guidi - pianista nowej generacji"
"Giovanni Guidi to włoski pianista jazzowy znany między innymi jako ze współpracy z trębaczem Enrico Ravą. Jako solista i akompaniator specjalizuje się w muzyce wysublimowanej i jest niezwykle zręczny technicznie. Jego kariera rozwija się w takim tempie, że wielu muzyków mogłoby mu tego pozazdrościć.

Giovanni Guidi urodził się w Foligno i uczył się gry na fortepianie od najmłodszych lat. Realizował to konsekwentnie jako swoje jedyne powołanie. Jego głównym nauczycielem w okresie szkolnym i potem w konserwatorium był Ramberto Ciammarughi. Biorąc udział w letnich seminariach Siena Jazz, zauważył go Enrico Rava, który zwerbował go do jednej ze swoich słynnych grup Under 21. Z tym zespołem Guidi nagrał albumy koncertowe w 2006 i 2009 roku dla wytwórni Editoriale l'Espresso. Następnie pojawił się na dwóch wydawnictwach trębacza, które na światło dzienne wypuściło ECM: “Tribe” w 2010 roku i “On the Dance Floor” w 2012 roku. Ponadto pracował jako sideman przy nagraniach saksofonisty Mauro Negri, gitarzysty Roberto Cecchetto oraz perkusistów Tommaso Cappellato i Fabrizio Sferra. Guidi był także członkiem Cosmic Band Gianluca Petrella i pojawił się na dwóch ich nagraniach.

Włoski pianista z czasem nabierał doświadczenia i w końcu zdecydował się na to, żeby zaprezentować światu swój debiutancki album. “Tomorrow Never Knows” ukazało się w 2006 roku, gdy Giovanni Guidi miał zaledwie 21 lat. Album ukazał się za sprawą wytwórni Venus, a po tym albumie ukazała się seria uznanych nagrań dla włoskiego labelu Cam Jazz. Pierwsze dwa były sesjami kwartetu artysty, odpowiednio z 2007 i 2008 roku. W 2010 roku Guidi poszedł o krok dalej i wydał swoją debiutancką płytę na duży zespół The Unknown Rebel Band. Artysta inspirował się w tym przypadku słynnym Liberation Music Orchestra Charliego Hadena, wspaniałym “Freedom Now Suite” Maxa Roacha i dokonaniach big bandu Carli Bley.

Potem nastąpił kolejny etap jego kariery. Jego pierwsze nowojorskie nagranie “We Don't Live Here Anymore” pojawiło się w 2011 roku. W skład zespołu Guidiego wchodził trombonista Gianluca Petrella, perkusista Gerald Cleaver, basista Thomas Morgan i saksofonista Michael Blake. W tym samym roku Guidi podpisał umowę z ECM. Jego debiut dla tej wytwórni to “City of Broken Dreams” i został nagrany z Morganem i wieloletnim perkusistą João Lobo. Album został wydany w czerwcu 2013 roku. W 2015 roku Guidi powrócił z kolejnym trio dla ECM i płytą “This Is the Day”. W następnym roku ukazało się “Ida Lupino”, na potrzeby którego tytuł zaczerpnął od Carli Bley i jej kompozycji. Do współpracy zaprzęgnął włoskiego puzonistę Gianlucę Petrellę, amerykańskiego perkusistę Geralda Cleavera i francuskiego klarnecistę Louisa Sclavisa. Po trasie koncertowej pianista powrócił do studia z trio Morgan / Lobo i rozszerzył go do kwintetu z saksofonistą Francesco Bearzattim i gitarzystą Roberto Cecchetto, co znalazło swoje odzwierciedlenie w postaci tegorocznego “Avecs Le Temps”. Tytułowy utwór stanowi hołd dla zmarłego francuskiego piosenkarza i kompozytora Leo Ferre, a na koniec Giovanni Guidi kłania się w pas polskim słuchaczom w postaci elegii dla Tomasza Stańki. Pozostała część zestawu, grana przez kwintet, została napisana przez pianistę lub jest wynikiem improwizacji grupowej."


Editor's info:
The world of jazz is coming alive again after a long, locked-down slumber, and nothing confirms that it has survived the pandemic with energy and heart than the fifth CAM JAZZ release by Italian pianist and composer Giovanni Guidi. Ojos De Gato is a rousing set of anthemic new compositions that have the beguiling characteristic of seeming familiar but also utterly new. With a powerful band around him – tenor saxophonist James Brandon Lewis, trombonist Gianluca Petrella, bassist Brandon Lopez and drummers Chad Taylor and Francisco Mela – he commands a sound that can be as powerful as a full orchestra or as intimate as the smallest combo. The music touches many destinations that have featured in Guidi’s life and imagination, but that can only have been visited virtually in the last year-plus: “Buenos Aires”, “Paris Last”, “Roma 1962”, “Café Montmartre”. It’s a cliché to refer to any artistic endeavour as a journey, but that’s what Ojos De Gato takes you on. Music in the spirit of the great Gato Barbieri, but in a new chapter. (Liner notes by Brian Morton)
Ojos De Gato is music for the city, for the urban space, the theater and the cinema. I think of the cinema of Bertolucci and Pasolini, the music of Enrico Rava, Franco D'Andrea, Don Cherry and Aldo Romano, and - above all - Gato Barbieri. This project pays homage to the Argentinian saxophonist on the fortieth anniversary of the release of The Third World (1970).
And, just like all creations whose abstract origin is balanced by the visceral, their authenticity derives from the humanity they contain, the stories they have to tell. In this case, those are the stories of Mario Guidi and Gato, Giovanni and Laura Barbieri, who adopted the project as her own, and of all the incredible artists involved.
Let's begin with Gianluca Petrella, extraordinary musician and faithful companion of a thousand voyages, both personal and professional; James Brandon Lewis, incomparable saxophonist, raw and powerful; Francisco Mela's percussion, soaked in the culture of the Global South, in constant dialogue with the impeccable rhythmic concept of Chad Taylor, one of the greatest drummers of our time. And last but not least, free and original as the 1970's, the bass playing of Brandon Lopez.
In Ojos De Gato, I tried to unite all these elements in an intercontinental sextet, an ensemble that in my mind has its roots in Rosario, Argentina, just like Ernesto Che Guevara, Lucio Fontana and Gato Barbieri himself.
By Giovanni Guidi

muzycy:
James Brandon Lewis: tenor sax
Gianluca Petrella: trombone
Giovanni Guidi: piano and Fender Rhodes
Brandon Lopez: double bass
Chad Taylor: drums
Francisco Mela: drums and percussion

utwory:
1. Revolución (Giovanni Guidi) 7:01
2. Latino America (Giovanni Guidi) 4:05
3. Buenos Aires (Giovanni Guidi) 6:09
4. Ernesto (Giovanni Guidi) 4:36
5. Padres (A Papà E Gato) (Giovanni Guidi) 4:03
6. Manhattan (A Carla E Dollar) (Giovanni Guidi) 5:02
7. Roma 1962 (A Enrico E Franco) (Giovanni Guidi) 3:54
8. Paris Last (Giovanni Guidi) 2:40
9. Café Montmartre (A Aldo E Don) (Giovanni Guidi) 2:49
10. Laura (Giovanni Guidi) 1:57
11. Ojos De Gato (A Christian) (Giovanni Guidi) 4:13

total time - 46:00
wydano: 23 JULY 2021
nagrano: Recorded in Astoria, NY in February 2020 at The Samurai Hotel Recording Studio by David Stoller

more info: www.CamJazz.com
more info2: www.giovanniguidi.it