Immunity [Vinyl 1LP]

opis:
screenagers.pl
(. . .) Tracklista bazuje na dychotomiczności, charakteryzującej się przeplataniem gnających do przodu bangerów z delikatnymi, choć zglitchowanymi, relaksatorami. Z tych pierwszych największe wrażenie wywiera „Open Eye Signal”, produkcyjny majstersztyk, w którym rozedrgane, uzależniające synthy wyżywają się drastycznie na triadycznie zbudowanej melodii, czyli regularnych rozstaniach (c-dis) i powrotach (dis-cis, cis-c), wprawiających, w komitywie z doszlifowanym masteringiem, w niezapomniany trans. Zachwyca też pomysłowo skoordynowany z brzmieniem teledysk, bliski w swej uzależniającej repetytywności choćby niedawnemu „Reach For The Dead” Boards of Canada. Chłopak na deskorolce jawi się w tej IDM-owo-microhouse’owej suicie niczym Michael J. Fox A.D. 2013, tyle że Zemeckisowski luz lat osiemdziesiątych zostaje zastąpiony przez zdehumanizowany hołd dla zsynchronizowanej z obrazem, wytwarzającej dźwięki w iście post-russolowskim duchu maszyny (. . .)
autor: Wojciech Michalski

www.nowamuzyka.pl(. . .) „Immunity” wiąże mocny, czasami nawet agresywny, techno-house’owy rytm z rozmytymi, onirycznymi melodiami. Szumy i zakłócenia równoważone są przez delikatne, ambientowe plamy dźwięku, klawiszowe motywy dążące do toniki. Pobrzmiewają tu i ówdzie echa takich wykonawców jak Burial, Moderat, wspomniene Imogen Heap, a owe „złagodzenia” mają w sobie coś z Four Tet, czy właśnie mistrza Eno. „Breathe This Air” ma szanse, jeśli nie zostać mocno ogranym w klubach singlem, to przynajmniej doczekać się kilku zacnych remixów. „Collider” spokojnie mogłoby trafić na set didżejski Martina Gore’a puszczany przed wejściem Depeche Mode na scenę (. . .)
autor: Jan Król