Swanlights

opis:
Opis dystrybutora:
Dla wielu wiernych fanów Antony'ego premiera jego czwartego albumu "Swanlights" jest wydarzeniem roku. Nie ma wątpliwości, że płyta rzeczywiście będzie wydarzeniem - ale w daleko szerszym, globalnym kontekście.

Antony Hegarty w sposób niezwykle efektowny podsumowuje - albumem "Swanlights" - swą dziesięcioletnią karierę nagraniową, która w nieoczekiwany zupełnie sposób uczyniła go głosem ludzi "dotkniętych" nadmierną wrażliwością i bogatą emocjonalnością czy skłonnością do refleksji i zadumy, które to cechy totalnie kłócą się z duchem naszych zdyszanych, rozjazgotanych i nierzadko brutalnych czasów. Teoretycznie te wszystkie cechy, dobitnie manifestowane w refleksyjnej muzyce i tekstach przesyconych staroświeckim romantyzmem - z całym charakterystycznym dla tego nurtu bagażem egzaltacji - powinny skazać Antony'ego na dożywotni byt artysty niszowego, adresującego swą twórczość do niszowej publiczności. Na przekór logice, ta - jakby to określił Witold Gombrowicz - "osobność" uczyniła go międzynarodową gwiazdą równie entuzjastycznie przyjmowaną w Nowym Jorku, gdzie mieszka od prawie dwudziestu lat, jak i Londynie, Paryżu czy Warszawie. Czas pokazał, że sukces albumu "I Am A Bird Now" (2005) nie był jednorazowym zdarzeniem, lecz faktycznym początkiem długiej i błyskotliwej kariery Antony'ego.

Album "Swanlights" nie stroni od kontynuowania wątków z wcześniejszych płyt - od owej emocjonalnej delikatności i kruchości "I Am A Bird Now", której urokowi ulegli chyba nawet najbardziej zatwardziali cynicy, po odkrytą przez artystę na "The Crying Light" jego mistyczną wręcz więź z naturą. "Swanlights" - mianem "łabędzich świateł" Antony nazywa odbicia świateł w nocy na powierzchni wody - jest, tematycznie, w przeważającej mierze kontynuacją poprzedniej płyty. Zauważalna jest natomiast zarazem naturalna, jak i wyrafinowana ewolucja w warstwie muzycznej. Antony tym razem stawia na większą różnorodność stylistyczną i wprowadza szerszą paletę brzmień i barw, wzbogaconą o dźwięki smyczków, instrumentów perkusyjnych czy efektów gitarowych. W kilku utworach wyraźnie odczuć można echa tradycji dawnych, marynistycznych ballad ("The Great White Ocean"), gdzie indziej zaznacza się wpływ impresjonizmu spod znaku Claude'a Debussy'ego ("Ghost"), a raz nawet pojawiają się elementy stylizacji na muzykę arabską ("Swanlights"). Osobnym rozdziałem na płycie jest wywołujący wręcz ciarki duet z Björk w utworze "Fletta".