LXMP - Piotr Zabrodzki, Macio Moretti: Żony w pracy [Vinyl 1LP]

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2016-06-23
kontynent: Europa
kraj: Polska
opakowanie: Singlefoldowe etui
opis:
opis wydawcy:
Możnaby powiedzieć, że najnowsza płyta LXMP jest próbą odnalezienia punktu idealnej równowagi pomiędzy muzyką piękną i nieznośną. Jest w tym ziarnko prawdy, ale "zanurzone w septymowych akordach rozedrgane debilizmy" (Schulz) sięgają znacznie wyżej. Przede wszystkim są hołdem dla prawdziwych bohaterów ery tuż-przedkosmicznej: Dicka Hymana i Mary Mayo, Oscara Niemeyera i Lucio Costy, Michelangelo Borettiego i Gregorio Lavandiniego. Hołdem dla osobników utopijnie wierzących w ludzkość. Hołdem dla maszyn ze wschodu (Korg) i zachodu (Moog). Hołdem dla pracujących żon - Anny i Zofii. Jednak "Żony w pracy" oprócz bycia hołdem hołdów, przynoszą również, a nawet przede wszystkim, jedno pytanie z gruntu fundamentalne – "Jak wy to będziecie grać na żywo?".

Editor's info:
One can say that LXMP's newest album – "Żony w pracy" ["Wives at Work"] is an attempt at finding the perfect balance between beautiful and unbearable music. There's a grain of truth in that, but these "seventh-chord-marinated throbbing cretinisms" (Schulz) reach way higher. First and foremost, they're an homage to the true heroes of the not-yet-spaceage: Dick Hyman and Mary Mayo, Oscar Niemeyer and Lúcio Costa, Michelangelo Boretti and Gregorio Lavandini. They're an homage to those with an utopian belief in the humanity. An homage to the machines of the East (Korg) and the West (Moog). And an homage to the working wives - Anna and Zofia. However, "Żony w pracy", apart from being an homage to the homages, also, or even above all, ask one question of the "fundamental" sort - "How are you gonna play that live?".

polifonia.blog.polityka.pl:
Jeśli ktoś ma w pamięci dźwięki flipperów – a sam wydałem na te maszyny zbyt dużą część kieszonkowego, żeby zapomnieć – to kojarzy pewnie połączenie dwóch elementów: syntetycznych brzmień i dużej arytmiczności, z jaką były generowane. Warto sobie przypomnieć ważną część takiego urządzenia, czyli tzw. bumper – grzybek odbijający zmierzającą w jego kierunku bilę. Bumper z reguły występował w skupiskach, które – gdy bila dostawała się gdzieś w ich okolice – wydawały całe serie nieregularnych rytmicznie brzęków. Dotyczy ten fenomen również w pewnym stopniu także dźwięków z gier wideo – a gdy pierwszy raz słuchałem tej płyty w domu, przybiegł z ciekawością (i odszedł z pewnym zawodem) mój syn: Eeee, tata, myślałem, że grasz w jakąś grę…
Oczywiście obrazą dla tworzących duet LXMP Piotra Zabrodzkiego i Macia Morettiego byłoby powiedzieć, że działają na zasadzie generatora przebiegów losowych, ale nieregularności rytmiczne, zmiany tempa i metrum, które proponują na płycie Żony w pracy, mogą sugerować, że gdy żony były w pracy, panowie przypominali sobie różne elektroniczne dźwięki dzieciństwa. Zwodzi trochę melodia pierwszego utworu w stylu Jaga Jazzist (ale pragnę zauważyć, że JJ to grupa 9-osobowa), zwieść może kogoś solo z galaktyki Satrianiego w Buzi z buzi (gościnnie Janek Pęczak), albo JJ wracające w strzelistej melodii podanej na kilku warstwach aranżu w finale Karuzeli przystawek. Ze wspomnianym solem sąsiaduje bowiem niemożebnie funkowy groove przypominający, że LXMP rozkręcali się jako wykonawcy repertuaru z Future Shock Herbiego Hancocka. Odzywają się też skojarzenia z lubującą się w przetwarzaniu tanich chwytów gatunkowych formacji Mitch & Mitch (Mancinho), a duża część płyty brzmi jak niemożliwe knajpiane wcielenie Kraftwerku skrzyżowanego z Zappą, choć duet powołuje się, co zrozumiałe, jednak na Dicka Hymana. W każdym razie LXMP nie powinni zbytnio zwalniać tempa ani upraszczać rytmiki. Modelem tego, co poraża, jest tu Torreador Janusz. Albo Kolaza 8 (najbliższy ukutemu też przez autorów płyty określeniu punkt idealnej równowagi między muzyką piękną i nieznośną). A w takich najlepszych momentach estetykę wyjątkowo gęstego elektronicznego grania, za które brali się kiedyś Jason Forrest czy Max Tundra polski duet ulepsza, przekładając na język żywego zespołu. Dużo żywszy, najkrócej mówiąc.
autor: Bartek Chaciński

muzycy:
Piotr Zabrodzki: synths, combo organ, other things
Macio Moretti: drums, bass synth, other things

utwory:
Side A:
1. Brasilia 03:02
2. Torreador Janusz 04:42
3. Dinojazda 03:34
4. Kolaza 8 02:43
5. Universam 03:55

Side B:
6. Buzia z buzi 04:39
7. Kosmos, Teil 1 04:54
8. Karuzela Przystawek 05:22
9. Kosmos, Teil 2 00:07
10. Mancinho 02:56

wydano: 2016-03-21
nagrano: Recorded At Soundmaking

more info: www.ladoabc.com
more info2: www.lxmp.net