Carrying Stars

opis:
uwolnijmuzyke.pl:
Wyprawa do Danii raz jeszcze.

Pod niecodziennie pisanym pseudonimem, generującym masę niepoprawnych tagów w sieci, kryje się Nikolaj Grandjean. Na profilu MySpace muzyk określa swój styl jako acoustic, ambient, indie. Jakie jest więc zdziwienie dla słuchacza tabula rasa, osoby bez wcześniejszego kontaktu z twórczością Nikolaja, kiedy po raz pierwszy wysłucha płyty. Toż to następny singer-songwriter. Proste gitarowe melodie i melancholijne teksty, ile można?

Przedstawiciele nurtu piosenki autorskiej mają bardzo trudne zadanie do wykonania. Nie potrzebują zazwyczaj wysokich nakładów finansowych, by kupować instrumenty, efekty, programy itp. Komunistyczny ideał został urzeczywistniony - wszyscy są sobie równi (prawie). Powoduje to, iż każdy jest w stanie pozwolić sobie na próbę zrobienia kariery w biznesie muzycznym. Problem tkwi w niewdzięcznych odbiorcach, którym zwyczajnie przejadły się te same patenty, wielokrotnie powtarzane akordy, brak smaczków produkcyjnych. Skutek jest trywialny, albo awersja do wszystkich reprezentujących ten gatunek, albo mała ilość ulubionych przedstawicieli. Jak ich polubić? Ładunkiem emocjonalnym. Słuchać w krytycznych momentach życiowych (zarówno pozytywnych jak i negatywnych). Proste. Dużo praktyki i może zaczniemy poszczególnych artystów od siebie odróżniać.

Ale czy warto skazywać biednego Nikolaja od razu na straty? Postarajmy się powstrzymać. Jego debiutancki album rewolucji w przemyśle muzycznym nie zrobi, jednocześnie wśród przypływu kolejnych pokrewnych artystów wypada przyzwoicie. "Carrying Stars" to nie tyko gitara akustyczna, lecz także klawisze, instrumenty smyczkowe, elektroniczne wstawki i inne. Nie można narzekać na brak wokaliz, "tu ru du du" czy "la la la" występują aż w nadmiarze. Jednych to tknie, a pozostałych nie. Kompozycje są zdominowane przez niewesoły nastrój. Grandjean stara się jak może. Dowodem zaangażowanie i wczuwanie się wokalisty.

Tytuły poszczególnych piosenek o dziwo nie ociekają patosem (wyjątkami "Heroes and Saints" i "Love rocks"). Teksty również nie są zbyt schematyczne, muzyk dysponuje naprawdę nienaganną angielszczyzną, stąd "love you baby, give me your heart" wśród wersów nie znajdziemy. Jeżeli kogoś zamieszczone klipy nie przekonują, nie ma sensu męczyć się próbując przebrnąć przez pozostałe utwory zgromadzone na albumie. Natomiast w przypadku zauroczenia jego twórczością wypada jedynie potwierdzić: tak, on jest inny.
autor: Łukasz Stasiełowicz

http://www.youtube.com/user/ngrandjean
http://www.lastfm.pl/music/N*+Grandjean
http://www.myspace.com/ngrandjean
http://www.ngrandjean.net/



Editor's info:
THE NERVE IS MORE IN THE MISTAKES THAN IN THE PERFECT.An album that shakes the red wine and pushes in to deeper thoughts - with built in radio potential
The solo debut "Carrying Stars" is a solid document that in a laid back singer songwriter universe tells about the fascination of the stars that we all carry inside us. That we're all stars, with our own fantastic and passionate stories that defines who we are. About how it's often hard to find space for the little explosions that lives and dies within us. And how to share and acknowledge them.
"Carrying Stars" is a poppy, deep, Jack Johnson meets Kings of Convenience ish affaire, where Grandjean steers clear of cliché banalities and succeeds in telling stories about how it's okay to be vulnerable and honest. To experience reward and satisfaction and not worrying about other people's judgement. To work through loss, loneliness, joy, stubbornness, pride and wickedness.
With "Carrying Stars" we get a fine glimpse inside a thinking young guy who with great talent has accomplished an album consisting of a pearl string of well composed melodies and texts that grabs you. One of those albums that you keep going back too. And a lot of music people already realised this...