Supersilent 8

Współczesna Elektronika
premiera polska: 2009-10-05
kontynent: Europa
kraj: Norwegia
opakowanie: digipackowe etui
opis:
diapazon.pl:
'Experiment is future mainstream'- hasło promujące czeski festiwal muzyczny Stimul doskonale oddaje charakter twórczości Supersilent. Norweski skład dał się poznać na początku swojej działalności jako zespół poszukujący, eksplorujący obszary noisu, jazzu i elektroniki, zręcznie łącząc gatunki w zaskakująco świeżą całość. Bezkompromisowa autorska wizja i charakterystyczne potężne brzmienie z czasem zaczęły ustępować lżejszym, bardziej uładzonym formom. Stare inspiracje zastąpiły nowe wpływy: muzyka ambient, space rock oraz fusion spod znaku Davisa.

Czy określanie "mainstream" wobec dokonań Supersilent nie jest zbyt wielkim nadużyciem? Gdy dziesięć lat temu debiutowali trzypłytowym albumem, który był wyzwaniem dla percepcji niejednego słuchacza, znajdowali się w całkiem innym miejscu niż teraz. Do czwartego albumu dominowało surowe brzmienie, masywna, "inwazyjna" elektronika połączona z transowym bębnieniem, przetwarzaną trąbką i syntezatorowymi lotami. Na kolejnych wydawnictwach zadziorne dźwięki nieco przybladły, nabrały bardziej pastelowych barw. Przejęcie przez ECM rodzimej wytwórni Supersilent - Rune Grammofon, mogło zostać odczytane jako zaprzedanie duszy komercyjnemu molochowi. Mimo zmiennych kolei losu, w muzyce Norwegów pozostaje to, co rozpoznawalne i najbardziej dla nich charakterystyczne: mroczny, chmurny nastrój, odsyłający do ponurych, futurystycznych wizji świata pogrążonego w cieniu.

Numer ósmy nie przynosi jednoznacznej odpowiedzi w jakim kierunku zmierza zespół. Jest to według mnie płyta dość nierówna, a w dodatku momentami niebezpiecznie ocierająca się o kicz. Wydaje mi się, że niektóre kompozycje z "8" mogłyby z powodzeniem zilustrować którąś część filmowego "Batmana", albo "Łowcy androidów", lub nawet, o zgrozo, grę komputerową! Najbardziej ryzykownym momentem na płycie jest utwór "8.6", w którym po 2/3 trwania walki między syntetycznymi, połamanymi rytmami a "żywą" perkusją rozlega się... kobiecy, "anielski" głos śpiewający chorał. Takich odwołań do wzniosłości znajdziemy tu więcej. Kogo swego czasu nie urzekła wizja mrocznego Gotham City z rozbłyskującym na pochmurnym niebie znakiem Człowieka Nietoperza, ten może mieć kłopoty z zaakceptowaniem konwencji proponowanej przez Supersilent na nowym albumie.

Ów patos znacznie trudniej jest mi zaaprobować, gdy zespół wkracza na ścieżki wydeptane przez ich skandynawskich rodaków gustujących w ambient-jazzowej stylistyce. Utwór "8.4" uważam za kompletnie nietrafiony, gdyż całkowicie usypia moją uwagę rozpływając się w nijakiej i mdłej konsystencji a' la Nils Petter Molvaer.

Utwory warte wielokrotnego przesłuchania to bez wątpienia "8.1"- z powoli rozwijającym się, narastającym gitarowym motywem, czy "8.3" z zapętloną, rewelacyjną partią perkusji. Ujmuje zróżnicowany "8.5"- zaczynający się od zniekształconych "głosów" przeobrażający się w przyjemne, avant- rockowe granie. Obojętnie nie można przejść wobec ściany dźwięku z "8.7", która mnie, prawdę mówiąc, nieco rozczarowuje. Na wczesnych albumach członkowie Supersilent zaskakiwali inwencją w wykorzystywaniu "hałaśliwej" natury dźwięków. W przedostatnim utworze nie dostrzegam żadnego ciekawego pomysłu: wszyscy muzycy po prostu rozkręcają instrumenty grając najgłośniej jak potrafią.

Mimo słów krytyki zachęcam do sięgnięcia po ten album, gdyż za każdym kolejnym przesłuchaniem odkrywa się jego kolejne, frapujące warstwy. Tym zaś, którzy nie znają norweskiego zespołu, polecam zapoznać się z ich wcześniejszymi dokonaniami. Uważam, że grupa ta potrafi na drodze twórczego recyklingu generować zaskakującą i spójną nową jakość: przetwarzając różne gatunki i stylistyki, brzmienia akustyczne i elektroniczne, przestarzałe i nowoczesne. Mało tego, istnieje taka możliwość, że sami, dostosowując do popularnych gustów swoją wizję, dadzą podstawy pod wyczekiwany z zaciekawieniem (ale i z lękiem? niedowierzaniem?) jazzowy mainstream. Znakiem tego może być numer "8" w ich dyskografii.
autor: Michał Fundowicz


Editor's Info:
Helge Sten, Stale Storlokken, Arve Henriksen and Jarle Vespestad celebrate 10 years as a groundbreaking quartet with their first studio album in almost 5 years. Their music lives in a no-man's-land between the genres, somewhere between rock, electronica, jazz and modern composition. Yes, we say composition because when listening it's not far fetched to think it could have been, although everything here is improvised, as it has always been with Supersilent. With "8" they have yet again re-invented themselves, exploring more abstract and mysterious pathways and ending up even further away from traditional categories.
The album is produced by Deathprod and mastered by US mastering guru Bob Katz.


Reviews


The shadow of "Dark Magus" hangs heavy over the house of Supersilent. But this groundbreaking "jazz" group's strenght has always been in extrapolating and exaggerating Miles Davis'pioneering themes and twisting them into ever more abstract, icy and alien vistas. On this, their first album in five years, the Norwegian quartet pushes the mode even further, while inadvertently scripting an imaginary soundtrack for an Argento gore fest. Their opening salvo, a billowing beast of thunderous drums and doom bells tolling, is like a Hermann Nitsch aktion captured in time-lapse playback, while Arve Henriksen's voice filters in like a temperamental cherub amid spluttering electronic geysers and whinnying synths, gradually morphing into a fearsome, hyperventilating, Tourettes-ridden cyborg. But it's when they are at their most sedate that Supersilent pack the biggest punch. Henriksen's circular trumpet playing forges an organic foundation with Helge Sten's sine software textures, creating the kind of captivating ambient soundscapes that made "4" such a pleasure.
Plan B (UK)

There's something reassuring in Supersilent's dogged refusal to compromise, their absolute, almost mechanistic, commitment to pure spontaneous creation, uncluttered by extraneous conceptual distractions: no rehearsals, no discussions, no track titles, just an intense devotion to sound and all its unsettling possibilities. In their 10 years together, they've already hewn a reputation as one of the world's most intense musical units but their eight numerically titled release - their first full-lenght album in nearly five years - finds the Norwegian noise-improv ambassadors taking their brooding, post-industrial doom-jazz to even darker depths. As ever, it's a sound that defies easy labelling, drawing on equal measures of free-jazz, electronica and modern composition, and the eight improvisations collected here resound with a demonic foreboding only usually found in the most eldritch backwaters of heavy rock. Taken together, in one sobering dose, it's a lonely, lost sound, a desolate voice crying out to be found in the endless reaches of empty space, proclaiming its existence in the face of nothingness. And it's that persistence that makes it so very human.
Jazzwise (UK)

This marks a triumphant return to the studio for Norway's icily impressive electro-jazz improvisers in their 10th year of existence. Kicking off proceedings with the foreboding clarity of "8.1" with its dark Moog squelches, tolling bell and scuzzed bass, by track two the mood soon mutates into what sounds like lunar distress signals from some forgotten galaxy. Jarle Vespestad's fractured drumming dominates throughout, interplaying cleverly with Helge "Deathprod" Sten's ochre electronics, while Arve Henriksen's muted trumpet seems at times to be seeping through an air lock. Rounded off by Stale Storlokken's eerie synth blasts, this somnabulant collection of threatening and otherwordly soundscapes confirms Supersilent as masters at the top of their game.
Rocksound (UK)

This might be this group of Norwegian improviser's finest work yet. With so few acts even considering the breadth of sounds at their fingertips it's good to see someone utilising a room full of instruments for more than somewhere to stash their hash block. The concealed threat of "8.1" starts the album, en extended piece of inimical Fugazi-style art rock, buffed with a bit of electro. Taking up a rise and fall pace, internally thrashing bruisers lying next to quieter experimental pieces, "8" refuses tp accept a signature style. While the album's finest peaks are the quieter textures of the more electronic material, they still manage to out the noise. The pile drive of "8.7" leaves buckled guitars to run by themselves, pulling the song close to the edge of splitting apart. The glitchy percussion of "8.6" develops a sense of tension, things gelling slowly like a deconstructed Autechre.
Rock-A-Rolla (UK)

Supersilent specialize in intense improvised music, whose effect creeps up on you: you awake from for minutes of quiet drum tapping and find yourself amids crsahing guitar churn. It's oddly cleansing. And though "8" touches on post rock, jazz, electronics, ambient and drone, there's a nicely malevolent singularity of purpose here: it's impressive, dark and invigorating.
Buzz (UK)

Mehrheitlich sind Supersilent zwar wahnsinnig ruhig, klingen als würden sie den Soundtrack zu einem Arktis-Naturfilm einspielen...kein Wunder, dass den Hörern nur zwei Optionen bleiben: Entweder driften die auch ab in diesen exaltierten Soundscapes oder sie stehen etwas fassungslos davor und wundern sich....
Ox-Fanzine (DE)

Auf ihrem neuen Album, das erste in fünf Jahren, erfinden sich Supersilent wieder neu. Keine Musikernamen stehen auf der CD-Hülle, kollektives Improvisieren als Gruppe ist die Sache hier. Da gibt's keine Proben, es wird entweder bei Konzerten gespielt oder gleich aufgenommen. Klarerweise gibt's keine Overdubs, die Musiker verstehen sich anscheinend telepathisch. Im Grenzbereich zwischen Rock, Electronica, Jazz und Zeitgenössischer Musikk angesiedelt muss man sich auf diese Klänge einlassen. Dann wird man aber reich belohnt. Faszinierende Sache.
Skug (AU)

muzycy:
Arve Henriksen: trumpet, electronics
Helge Sten: audio virus
Stale Storlokken: keyboards
Jarle Vespestad: drums

utwory:
1. 8.1 11:13
2. 8.2 7:41
3. 8.3 7:55
4. 8.4 7:16
5. 8.5 12:13
6. 8.6 8:43
7. 8.7 9:17
8. 8.8 4:04

nagrano: 17.09.2007
more info: www.runegrammofon.com