Aleksander Nowak: 3x4+8

opis:
Marcin Trzęsiok z eseju do płyty:
(...) Powracać, choćby po omacku, na obszary „zakazane”, i odnawiać je – nie dbając o to, czy język tej odnowy nosi ślad takiej czy innej muzyki przeszłości.
Muzyka Aleksandra Nowaka (*1979) należy do tego właśnie, całkiem silnego, nurtu. Daleka jest od tonów dogmatycznych – czy to ze znakiem „plus”, czy też „minus”. Czuje się w niej najczęściej intonację pytającą, a jeśli już twierdzącą, to z wygłosem ściszonym wielokropka… To muzyka, jedna z wielu, w której przenikają się rejestry niegdyś sobie obce – stylistycznie, estetycznie, społecznie. A jednak są to utwory spójne, pisane pewną ręką, o formie kształtowanej narracyjnie, z mocnym piętnem indywidualnym. Ta autorska sygnatura zostaje wzmocniona aluzjami autobiograficznymi, cytatami oraz komentarzami do partytury, krótkimi i często zagadkowymi, które stają się nieodłącznym elementem estetyki Nowaka.(...)