Claudio Arrau: The Unreleased Beethoven Recital 1959
multikulti.com * * * * * …Recital Arraua, przepojony ulotnym wdziękiem, zachwyca doskonałym opanowaniem frazowania i konstruktywistycznym podejściem do źródła. Pianista czaruje subtelnością i przejrzystością interpretacji, wzorcowo oddaje metafizyczny wymiar tych poetyckich, fortepianowych i do głębi szczerych medytacji…
pizzicato.com * * * * * …Arrau gra jak zahipnotyzowany tematem i osiąga w tej programowej sonacie Beethovena zapierającą dech w piersiach retorykę.
Jego sztuka zróżnicowania tonalnego, kolorystyki i zmian rytmicznych jest absolutnie porywająca…
Polityka prywatności
Zasady dostawy
Zasady reklamacji
Klasyczna Muzyka Romantyczna
premiera polska: 2021-09-08
opakowanie: digipackowe etui
opis:
multikulti.com * * * * *:
The Lost Recordings oferuje melomanom oszlifowany szmaragd. Oto w archiwach Radia Berlińskiego odnaleziono taśmę-matkę recitalu Arraua w Hochschule für Musik w Berlinie. Mamy do czynienia ze światową premierę beethovenowskiego recitalu tego chilijskiego pianisty, który nagrany został 12 marca 1959. Trzeba od razu dodać, że opublikowany został w referencyjnej, audiofilskiej jakości technicznej. Ten wydawca w końcu słynie z kunsztownej realizacji/remasteringu wydawanych nagrań.
Claudio Arrau uznawany był za "cudowne dziecko", zaczął grać w wieku dwóch lat. Swój pierwszy solowy koncert dał w stolicy Chile - Santiago mając pięć lat. Grał wtedy etiudy Chopina, Sonatę C-dur Mozarta, Wariacje L. van Beethovena na temat z opery "La molinara Paisiella" oraz utwory Schuberta. W wieku 10 lat podjął naukę w Konserwatorium Sterna w Berlinie. Ze stolicą Niemiec związał się do wybuchu II wojny światowej, Berlin lat 20-tych i 30-tych był kulturalną stolicą Europy, w mieście działało trzydzieści teatrów, z których wiele wystawiało sztuki awangardowe, filharmonia berlińska posiadała doskonałą orkiestrę i chór, cztery teatry operowe i czterech wielkich dyrygentów: Furtwängler, Walter, Kleiber i Klemperer. To doświadczanie sztuki na najwyższym poziomie, uczestniczenie w niej, sprawiło, że Arrau stał się artystą kompletnym. Pod koniec lat 30-tych wyjeżdża do USA. Lata 40-te i 50-te były dla Arraua okresem wytężonej pracy. W tych czasie miał około stu koncertów rocznie w Stanach i w Europie. Mistrzowskie interpretacje wielkich kompozytorów niemieckich: Brahmsa, Schumanna, ale głównie Beethovena sprawiły, że zdobył miano jednego z największych pianistów na świecie.
Gdy 12 marca 1959 roku Claudio Arrau wszedł na scenę prestiżowej Hochschule für Musik w Berlinie miał 56 lat, był artystą u szczytu sławy i szczytu swoich możliwości pianistycznych. To właśnie w formach na fortepian solo, w których czułe wyznanie, mistyczna zaduma i ciągła troska o formę są nierozerwalnie ze sobą splecione, Beethoven tak wyraźnie stworzył doskonałą dramatyczną oprawę dźwiękową. Sam Arrau tak mówił o dorobku Beethovena: "Dla mnie misją Beethovena była nieustanna walka o duchowe odradzanie się. Wszystkie jego kompozycja, z wyjątkiem kilku, opisują wewnętrzną walkę, którą - jak można powiedzieć - wieńczy zwycięstwo. Beethoven podporządkował swoje życie i swoją sztukę osiągnięciu wyżyn aktu twórczego. On jest tytanem, jedną z głównych osobowości w naszej kulturze. Wzniósł się na tak wysoki poziom, że dosięga mistycznej jedności z tym, co boskie, jak prawie nikt w historii."
Recital Arraua, przepojony ulotnym wdziękiem, zachwyca doskonałym opanowaniem frazowania i konstruktywistycznym podejściem do źródła. Pianista czaruje subtelnością i przejrzystością interpretacji, wzorcowo oddaje metafizyczny wymiar tych poetyckich, fortepianowych i do głębi szczerych medytacji. Jego trzy części noszą jednoznaczne nazwy: Das Lebewohl (Pożegnanie), Adagio – Allegro Des-dur; Abwesenheit (Nieobecność), Andante espressivo c-moll; Das Wiedersehen (Powrót), Vivacissimamente Es-dur. Odnoszą się one bezpośrednio do krótkiego wygnania arcyksięcia Rudolfa, brata cesarza Austrii w 1809 roku, kiedy musiał uciekać po przegranej bitwie pod Wagram. Rudolf Habsburg był przyjacielem, uczniem i chlebodawcą Beethovena, tak ułożony program recitalu daje wgląd w zmieniające się emocje Beethovena, które były reakcją na bieżące wydarzenia, od jego przygnębienia po odejściu przyjaciela do radości z ich ponownego spotkania. Arrau zagłębia się w emocjonalne zawiłości dzieła z wielką dojrzałością, wyraźnie akcentując dramaturgię i potencjał wariacyjny dzieła, aby nadać kompozycji wymiar narracyjny. Arrau odkrywający w tym dziele niezwykłe bogactwo, z typową dla siebie powściągliwością przedstawia iście monumentalną kreację, prawdziwy skarb klasycznej pianistyki.
Copyright © 1996-2021 Multikulti Project. All rights reserved
pizzicato.com * * * * *:
Istnieje kilka koncertowych nagrań Claudio Arraua z 1959 roku, ale to jest szczególnie cenne. Niepublikowany wcześniej recital z 12 marca 1959 w Hochschule für Musik w Berlinie rozpoczyna się sensacyjną interpretacją "Les Adieux". Arrau gra jak zahipnotyzowany tematem i osiąga w tej programowej sonacie Beethovena zapierającą dech w piersiach retorykę.
Jego sztuka zróżnicowania tonalnego, kolorystyki i zmian rytmicznych jest absolutnie porywająca również w 31. sonacie. Słuchacz nienasycenie podąża za jego grą, którą artysta zaszczepia w jego umyśle za pomocą niemalże magicznych mocy.
Świetnie udaje mu się również w "Appassionata", w jej rozległym zróżnicowaniu emocjonalnym, między porywającą energią a introwertycznym spokojem przeżywamy burzę emocji.
by Remy Franck
Editor's info:
The Lost Recordings has rediscovered the master tapes of this double recital in the archives of Berlin Radio. The label thus offers, as a world premiere, this Beethoven recital by the great Claudio Arrau, recorded on March 12, 1959 at the Hochschule für Muzik in Berlin, totally unpublished, delivering a breathtaking reading of the Farewells, the Appassionata and the Sonata Op. 110. An exceptional document. When Claudio Arrau took the stage of the prestigious Hochschule für Musik in Berlin on 12 March 1959, he was, at 56, an artist at the very peak of his fame and the pinnacle of his pianistic and intellectual powers. Rarely in pieces other than these solo works for piano, where sentimental confession, mystical revery and the constant concern for form are inextricably entwined, did Beethoven so clearly create a dramatic sound setting to depict common mortals grappling with their confused feelings, doubts and existential contemplation.
His creative genius transcended the contingencies and boundaries of a random condition to attain sublime, monumental heights. Arrau’s recital, imbued with grace, exhibited the perfectly mastered phrasing and weighty sound – driven by an implacable force – that conveys to our innermost selves the metaphysical dimension of these poetic, musical and transparently sincere meditations. Its three movements bear unequivocal names: Das Lebewohl (Farewell), Adagio – Allegro in D flat major; Abwesenheit (The Absence), Andante espressivo in C minor; Das Wiedersehen (The Return), Vivacissimamente in E Flat major. It refers directly to the brief exile of Archduke Rudolph of Austria in 1809, when he had to flee after the Battle of Wagram. It gives a close rendition of Beethoven’s changing moods in reaction to the situation of his student and patron, from his despondency when the leader departed to the joy of their reunion. Arrau delves into the emotional intricacies of the work like a sound designer, clearly accentuating the development and variations to give a narrative dimension to the composition. The slow movement is masterful in its profundity, ineffably melancholic in the variations of shade and subdued lighting. Without any superfluous sentiment, Arrau looks into the depths of the forsaken human soul. He achieves a restrained approach that still overwhelms us with emotion.
This concert is presented in its entirety as a world premiere (over 10 tracks are completely unreleased).
All tracks have been remastered from the original Berlin radio tapes using Phoenix Mastering ™ - a unique restoration process developed over 2
years by The Lost Recordings and Devialet teams.
muzycy:
Claudio Arrau: piano solo
utwory:
1. Sonata No. 26 in E-flat Major “Les Adieux”, Op. 81a - I. Das Lebewohl (Adagio – Allegro) (06:50)
2. Sonata No. 26 in E-flat Major “Les Adieux”, Op. 81a - II. Abwesenheit (Andante espressivo) (03:44)
3. Sonata No. 26 in E-flat Major “Les Adieux”, Op. 81a - III. Das Wiedersehen (Vivacissimamente) (06:06)
4. Sonata No. 31 in A-flat Major, Op. 110 - I. Moderato cantabile, molto espressivo (07:03)
5. Sonata No. 31 in A-flat Major, Op. 110 - II. Scherzo: Allegro molto (02:20)
6. Sonata No. 31 in A-flat Major, Op. 110 - III. Adagio ma non troppo - Fuga: Allegro ma non troppo (10:28)
7. Sonata No. 23 in F minor 'Appassionata', Op. 57 - I. Allegro assai (10:33)
8. Sonata No. 23 in F minor 'Appassionata', Op. 57 - II. Andante con moto (06:55)
9. Sonata No. 23 in F minor 'Appassionata', Op. 57 - III. Allegro ma non troppo - Presto (08:14)
wydano: 2021-07-12
nagrano: 12 marca 1959 w Hochschule für Musik w Berlinie
more info: www.challenge.nl
Opis
- Wydawca
- The Lost Recordings
- Kompozytor
- Ludwig Van Beethoven [1770-1827]
- Artysta
- Claudio Arrau
- Instrument
- piano
- Zawiera
- CD