Salvatore Lanzetti: Sonates a Violoncello solo e Basso continuo

opis:
multikulti.com - ocena * * * * 1/2
Chociaż Lanzetti został doceniony całkiem niedawno, bo w latach 80-tych XX wieku, za życia uznawany był za znakomitego wiolonczelistę. Jego mistrzowski warsztat, jak też wyjątkowe zdolności interpretacyjne sprawiły, że za życia miał opinię mistrzowskiego wirtuoza wiolonczeli.
Jego sława wirtuoza wiolonczeli wykraczała daleko poza Italię, koncertował w Londynie (w. 1730r i 1740r) i w Hamburgu (1751r).
W pracy kompozytorskiej skupiał się na literaturze wiolonczelowej. Napisał trzy zbiory sonat na "wiolonczelę i basso continuo (z Opusu I, V i VI), trochę transkrypcji i kilka sonat na wiolonczelę solo. Tyle wiemy, bowiem to zachowało się w rękopisach.
Nawet jego wczesne prace wymagają zaskakująco wysokich umiejętności technicznych, a z upływem czasu stają się jeszcze bardziej wymagające dla instrumentalistów. Słychać to w sonatach z opusu I i V, gdzie poprzeczka techniczna zawieszona jest bardzo wysoko.
Są teorie, że dysponował tak zaawansowaną techniką jak na wiolonczelistów XVIII wieku, że wiele z jego kompozycji nie nadawało się do publikacji, nikt nie chciał podejmować się wykonawstwa jego muzyki.
Sześć sonat, pomieszczonych na płycie "Sonates a Violoncello solo e Basso continuo", wydanej przez oficynę Lindoro to ponad 70 minut wysublimowanej, pełnej wdzięku muzyki, wywołującej wzruszenie pięknem harmonii, które ukazują słuchaczowi niepowtarzalny klimat schyłku włoskiego baroku.
Copyright © 1996-2018 Multikulti Project. All rights reserved

Editor's Info:
Although Lanzetti was remained unknown until the beginning of the 1980’s, in his lifetime he was regarded as a brilliant ‘cellist. Yet his virtuosity on the instrument never equalled his fame, which was eclipsed by the popularity of another great 18th century Napolian ‘cellist, Franceschiello.
In any case, the skills of Lanzetti as a ‘cellist were inimitable. He was born in Naples in 1709, under the name of Lancetti (in Torino, where he lived for many years, the ‘cello was pronounced violinzello, which explains the change in spelling of his name). He studied at the Conservatorio di Santa Maria di Loreto, the most renowned school for ‘cellists in the eighteenth century, where he received lessons from the greatest ‘cellists of the Neapolitan school. He later moved to Torino, where he became ‘cellist of the Court Theatre, and a member of the Capella Reale. During his lifetime, Lanzetti toured Europe several times. The most celebrated visits were his the Concert Spirituels, and to London (1730 and in the 1740’s) and Hamburg (1751).

His compositions are exclusively for the ‘cello. He wrote three collections of sonatas for ‘cello and figured bass (published as Opus I, V and VI), a method,some transcriptions,and several sonatas which have been preserved only in manuscripts. Even his early works require a surprisingly high technical ability for his time, and they become even more demanding in his later compositions. This can be seen in the use of double stops and bow strokes in Opus 1, even in the highest range of the instrument. In Opus V, Lanzetti’s further investigations into the technical possibilities of the instrument are represented through the use of artificial harmonics, an extremely advance technique for his time. Opus VI is somewhat different, returning to a simpler and more constant technique. His developments in technique were probably too audacious for the ‘cellists of the eighteenth century, and therefore not suitable for publication. While he continued with his technical investigations, particularly in the handwritten sonatas (such as “Porto Mahone”), the published Opus VI remained in “easy and elegant taste”, as indicated on the title page.


Né a Lyon en 1967, Emmanuel Balssa étudie le violoncelle au CNR de Lyon puis aupres de Maurice Gendron. Il se spécialise ensuite dans l’interprétation de la musique ancienne au Conserva- toire Royal de La Haye dans la classe de Richte Van der Meer (violoncelle baroque) puis au Conservatoire Royal de Bruxelles dans la classe de Wieland Kuijken (viole de gambe) ou il obtient son diplôme supérieur “avec distinc- tion” en 1993 .

Membre d’ensembles prestigieux tels que Les Arts Florissants (dir. W.Christie), la Petite Bande (dir S. Kuijken) ou le Ricercar Consort (dir P. Pierlot) avec lesquels il effectue de nombreux concerts et enregistre- ments discographiques, il est éga- lement sollicité par des ensembles comme le Bach Collegium Japan (dir M. Suzuki) ou encore l’Orchestra Li- bera Classica (dir H. Suzuki).

Il consacre par ailleurs une part importante de son activité a la musique de chambre tant avec son propre ensemble (enregistrement des “Conversations Galantes et Amusantes” de L.G. Guillemain pour Verany et des «Pieces de Clavecin en Concerts» de J.P. Rameau avec Blandine Rannou pour Zig-zag territoires) qu’aupres de personnalités musicales telles que Christophe Rousset, Gérard Lesne, le pianofortiste Arthur Schoonderwoerd, Bruno Cocset (enregistrement des Sonates de Barriere et Canzone de Frescobaldi pour Alpha) ou encore le violoncelliste Hide- mi Suzuki (enregistrement des Sonates de Gabrielli pour TDK).

Emmanuel Balssa enseigne le violoncelle baroque au Conservatoire du 7eme arrondissement de Paris.