L’Arte di diminuire

Muzyka klasyczna / Klasyczna Muzyka Barokowa
premiera polska: 16.04.2020
opakowanie: Jewelcase
opis:
multikulti.com * * * * *:
Sztuka pomniejszania, upiększania lub wariacji melodycznych, były istotną częścią praktyki wykonawczej okresu renesansu i wczesnego baroku.
W XVI i na początku XVII wieku oryginalna kompozycja była często traktowana, jako surowiec do swoistego "przekomponowania" i dostosowania do możliwości obsadowych dostępnego na danym dworze zespołu wykonawców. Była to nad zwyczaj częsta praktyka, nie było publicznych instytucji, jakimi w dzisiejszych czasach są filharmonie, które utrzymują pełną obsadę orkiestr symfonicznych. Zazwyczaj mieliśmy do czynienia z zabiegiem pomniejszania kształtu oryginalnego dzieła.
Taka praktyka wymagała od muzyków dodatkowych kompetencji, umiejętności upiększania wykonywanych utworów. Liczba zachowanych dokumentów poświęconych nauczaniu tego przedmiotu jest wyraźnym wskaźnikiem znaczenia takich zabiegów w tym czasie.
Przyswojenie pozamuzycznego sensu ukrytego w strukturze dzieła uznaje się za szczególnie istotne dla interpretacji utworów powstałych w epokach, w których nie praktykowano umieszczania w zapisie nutowym precyzyjnych wskazówek wykonawczych.

Hiszpańska skrzypaczka Leonor de Lera, wraz z prowadzonym przez siebie zespołem L'Estro d'Orfeo, po wspaniałej płycie "Altri Canti D'Amor - 17th Century Instrumental Works" (Challenge Classics 2017) przedstawia kolejne nagranie, które rozwija oryginalne pomysły z debiutanckiej płyty. Oba nagrania są świadectwem artystycznych poszukiwań, próbują odpowiedzieć na pytania o istotę medium, jakim jest muzyka oraz w czym tkwi jej piękno.

Płyta, na której usłyszymy kompozycje Mariniego, Uccelliniego, Kapsbergera, Rossiego i innych mistrzów epoki rzuca światło na powszechną praktykę pomniejszeń/redukcji przedstawiając przykłady "przekomponowania" na znanych motetach mistrzów renesansu i wczesnego baroku, wariacji melodycznych lub pomniejszania form tanecznych, a wreszcie oryginalnych kompozycji Leonor de Lera, stworzonych zgodnie z praktyką epoki.

Leonor de Lera wraz zespołem L'Estro d'Orfeo postępują zgodnie z zasadą "artysta poszukujący ma prawo błądzić". Jednak właśnie taka postawa, znana chociażby z działalności innego poszukującego zespołu, który wydaje się być inspiracją dla hiszpańskiej skrzypaczki, czyli L'Arpeggiata z Christiną Pluhar, pozwala dostrzec w znanych kompozycjach ukryte dotąd piękno, dookreśla zasady praktyki muzycznej, wyznaczając przestrzeń jej jakości.

"L’Arte di diminuire" (Challenge Classics, 2020), tak jak "Altri Canti D'Amor - 17th Century Instrumental Works" (Challenge Classics, 2017) w każdej sekundzie potrafi zachwycić, a cudownie zgrany zespół, odkrywa wraz z liderką przed słuchaczami włoskie miniatury na nowo i ukazuje ich piękno w odmiennym, pełniejszym świetle.
Adolphe Appia, szwajcarski teoretyk teatru i scenograf powiedział kiedyś, że "Muzyka jest natychmiastowym wyrazem naszych uczuć, w tym właśnie tkwi jej ukryte życie". Leonor de Lera sprawia, że możemy doświadczać tego "ukrytego życia muzyki".
autor: Witek Marynowski
Copyright © 1996-2020 Multikulti Project. All rights reserved

Audio Video 08-2020:
Wysublimowana sztuka zdobień rodem z późnego renesansu i wczesnego baroku na instrumentach z epoki. Tak najkrócej można opisać tę płytę, której słuchanie nie tylko wielbicielom muzyki instrumentalnej wczesnego baroku przynieść może ogromną przyjemność. Zdobienia, czyli sztuka diminucji była domeną tego czasu, a zapis utworu był tylko szkicem, który trzeba było upiększyć. Utwory zawarte na płycie i ich interpretacja w tym duchu dają pewne wyobrażenie tamtej praktyki wykonawczej. To są także opracowania autorskie muzyków zespołu, którym za podstawę posłużyły popularne melodie typu folia czy bergamesca. Poza tym utwory m.in. Marco Uccelliniego czy Giovanniego Girolamo Kapsbergera. Wiele radości w tym muzykowaniu!
autor: Alina Mądry

Editor's info:
Diminutions, the art. Of extemporary embellishment or melodic variation, were an essential part of performance practice of the Renaissance and early Baroque periods. The basis of diminutions is the fragmentation of a long note or series of long notes into many shorter and faster ones that move around the original melody. In the 16th and early 17th centuries, a composition as written by the composer was often regarded as raw material and it was normal and even required of musicians to embellish the works performed. The number of treatises that were devoted to the teaching of this subject is a clear indication of the importance of diminutions at that time. Most of these manuals included a collection of decorated melodies taken from renowned madrigals, motets and chansons by well-known composers of the time. These pieces give us clear examples of how music was performed during that time and what was considered the proper way to embellish a piece of music. Often technically demanding, these pieces gave scope for virtuoso display as they required great dexterity from the performer. In conclusion, diminutions were added to make a piece of music more ‘beautiful’.
This CD explores the widespread practice of diminutions by presenting published examples of diminutions on well-known motets, by master composers; diminutions on popular melodies or dance forms and finally, diminutions composed by the performer as artist. I hope this recording will bring the listeners closer to the subject of diminutions which is, in my opinion, an art. In itself.

muzycy:
L'Estro d'Orfeo
Leonor de Lera: violino, direction

utwory:
1. Leonor de Lera: Descendi in hortum meum di Palestrina passeggiato
2. Francesco Rognoni: Vestiva i colli. Modo difficile per suonar alla bastarda
3. Biagio Marini: Romanesca per violino solo e basso se piace
4. Leonor de Lera: Pulchra es amica mea di Palestrina
5. Leonor de Lera: Diminuzioni sopra “Usurpator tiranno“ di Giovanni Felice Sances
6. Marco Uccellini: Aria decima quarta a doi violini sopra “La mia pedrina”
7. Girolamo dalla Casa: Petit Jacquet da sonar con la Viola Bastarda
8. Giovanni Girolamo Kapsberger: Folia
9. Marco Uccellini: Aria quinta sopra “La Bergamasca”
10. Rodney Prada: Io canterei d‘amor di Cipriano per suonar alla bastarda
11. Javier Nunez: O felici occhi miei di Arcadelt
12. Bartolome de Selma y Salaverde: Vestiva i colli passeggiato a doi. Basso e soprano
13. Salomone Rossi: Sonata quinta sopra un’Aria francese
14. Girolamo dalla Casa: Petite fleur coincte
15. Leonor de Lera: Tarantella del Gargano diminuita

wydano:06 March 2020

nagrano: Recorded at Villa San Fermo, Lonigo, Italy, 24-27 October 2019. Instruments: Violin: Gio Giorgio Taningard, Rome 1739; Viola basso: Carlos Pineda, Cremona 2017; Violin Josef Klotz, Mittenwald 1795 (Ignacio Ramal).

www.challenge.nl
www.lestrodorfeo.com