Brian Bromberg: Bromberg Plays Hendrix

Fusion Jazz
premiera polska: 2012-10-11,
Wydawnicto Audiofilskie
kontynent: Ameryka Północna
kraj: USA
opakowanie: Jewelcaseowe etui
opis:
multikulti.com:
Ten urodzony w 1960 roku w Tucson, w Arizonie muzyk jazzowy uchodzi za jednego z najlepszych jazzowych basistów na świecie. Gra zarówno na akustycznym jak i elektrycznym instrumencie. Jego oficjalna dyskografia liczy obecnie dwadzieścia autorskich płyt, wśród których znaleźć można krążki fusion-jazzowe (Bromberg Plays Hendrix, 2010), smooth-jazzowe (Metal, 2005) jak i mainstream jazzowe (Compared To That, 2012).
Techniczna sprawność sprawiła, że wśród fanów gitary basowej uważany jest za wielką postać, jego gra przypomina najlepsze solówki Joe Satrianiego, innym razem współczesnego Jeffa Becka.

O płycie „Bromberg Plays Hendrix” niektórzy krytycy za oceanem pisali, że jeden muzyczny geniusz podarował riffy drugiemu muzycznemu geniuszowi. Brzmi to jak bluźnierstwo, w końcu Jimi Hendrix to jeden z kamieni milowych muzyki. Dla sprawdzenia ile prawdy jest w tym twierdzeniu warto sięgnąć po płytę, na której Brian Bromberg gra na kontrabasie, gitarze basowej i na strojonych wyżej piccolo basach.


Oto fragmenty z wybranych recenzji:

“Having often said, "Genius reviews itself" - Bromberg plays Hendrix where one musical genius does a riff off another musical genius. The stunning artistic feel and virtuosity is on display throughout this release with no drop offs in intensity anywhere. If you are a fan of Bromberg then this is the release you have been waiting for. If but a casual listener you may find yourself becoming a fan in short order.”
criticaljazz.com

Listening to this album it is hard to comprehend that there is no guitar on it. However, don’t be fooled by what sounds like amazing guitar work, as it is actually Bromberg on piccolo bass. His lead and melodic piccolo lines put a whole new spin on Hendrix. He manages to hold true to the originals all the while showing off his phenomenal skills as a bass player. This album should definitely appeal to any Jimi Hendrix fan, more so if that fan is a bass player!
bassplayersunited.com

Amazing! It’s really hard to believe that the only instruments on Bromberg Plays Hendrix is bass and drums. This is a great tribute to Jimi Hendrix from Brian Bromberg himself. If you are a fan of Jimi Hendrix, you definitely need to check this out.
bassfrontiersmag.com

Originally released in Japan, Bromberg Plays Hendrix , the collaboration with drummer Colaiuta, commemorates what would have been Hendrix’s 70th birthday year with somewhat faithful instrumental covers, substituting bass for guitar. Covering Hendrix in a jazz context is tricky business (outside of Gil Evans), and this album has some misfires-“Crosstown Traffic” especially doesn’t translate-but Bromberg’s distinctive voice makes it work in some spots. “Manic Depression” emits real heat on the melody line, and Bromberg displays serious funk prowess on “Freedom.” Things also coalesce on “The Wind Cries Mary,” with Bromberg laying behind the beat and digging in on his acoustic, something that worked well on Wood and Wood II . He opts for the electric bass on “Purple Haze,” offering a dizzying master class in slap technique.
JazzTimes

„W listopadzie 2012 roku Jimi Hendrix obchodziłby 70-te urodziny (nieprawdopodobne!). Od wielu lat ukazują się płyty będące swego rodzaju hołdem dla jego geniuszu. Na naszym polskim rynku doczekaliśmy się również takich choćby płyt jak składanka: ''Hey Jimi -Polskie gitary grają Hendrixa'' (2008) czy rewelacyjna płyta Jarka Śmietany: ''Psychedelic Music of Jimi Hendrix'' (2009). Płyta Briana Bromberga: ''Bromberg Plays Hendrix'' (2012) ukazuje muzykę Hendrixa ze szczególnym akcentem na gitary basowe, których wirtuozem jest Bromberg a na perkusji towarzyszy mu Vinnie Colaiuta -to cały skład! Bromberg odgrywa wszystkie partie gitarowe na basach Piccolo, kontrabasie i elektrycznych gitarach!
Płytę otwiera nieśmiertelne: ''Fire'' ozdobione niesamowitymi wręcz partiami ''szarpanego'' rozimprowizowanego basu i szalonych ognistych solówek gitarowych. Ileż ognia odnajdujemy w tej interpretacji! Jakże niezwykłym wirtuozem jest Bromberg, grający przypomnę -na wszystkich gitarach! Perkusja V.Colaiuty brzmi w tym ogniu niczym suche drwa dorzucane do szalejących płomieni. Może trochę niepotrzebny jest chórek wyśpiewujący ten legendarny refren: ''Let Me Stand Next To Yor Fire!'', ale i tak mamy do czynienia z doprawdy nieziemską interpretacją tego ponadczasowego tematu. O ile Jarek Śmietana na płycie: ''Psychedelic Music Of Jimi Hendrix'' zaprezentował bardziej klasycznie brzmiącą wersję ''Fire'' -Bromberg ''zaszalał'' w zupełnie inny sposób ukazując ogrom struktury basowej w swojej wersji najsłynniejszego hendrixowskiego klasyka.
Ukojenie przynosi stonowana wersja ''Manic Depression'', natomiast soczyste partie gitar elektrycznych w: ''Freedom'' z powrotem wrzucają nas do ognia. Tym razem nie drażnią wokalizy przetworzone vocoderem.
Cudne brzmienie gitary klasycznej ''powala'' podczas: ''The Wind Cries Mary'' ukazując bardziej melancholijne oblicze gitarzysty i niezwykłego wirtuoza. Zachwyca też doskonałe solo kontrabasu w połowie utworu. Akustycznie? Dlaczego nie? ''Mary'' w tym wykonaniu doprawdy oczarowuje!
Pora na: ''All Along The Watchtower''! Wszystkie gitary: klasyczna, elektryczna (prowadząca i solowa) oraz basowa brzmią wyśmienicie przy wtórze nieco ''mechanicznej'' w tym kawałku perkusji. Niezwykłym jest fakt jak B.Bromberg potrafił zgrać te wszystkie niuanse i smaczki gitarowe w jeden doskonały obraz. To nic, iż niemożliwym byłoby wykonanie w ten sposób tych utworów na żywo podczas koncertu -słuchamy przecież płyty. Płyty nagranej przez JEDNEGO GITARZYSTĘ doskonale czującego się w roli: basisty, gitarzysty solowego i rytmicznego i w każdej z tych ról jawiącego się nam jako niezwykły, porywający swą grą wirtuoz.
''Foxy Lady'' to przede wszystkim bas wygrywający główny temat melodyczny przy wtórze hard rockowych, ''kaczkujących'' gitar i szalejącej perkusji Vinnie Colaiuty -uszy nie nadążają słuchać :) .
Ballada: ''Hey Joe'' to kolejny wielki klasyk, po który sięgali niemal wszyscy najwięksi gitarzyści świata. Nie mogło zabraknąć go również na tej płycie. Chórek wyśpiewuje wokalizę, gitara ''świszczy'' przesterem a bas wyśmienicie ''plumka'' na pierwszym planie.
W ''Crosstown Traffic'' gitara basowa gra przewodni temat z wraz z chórkiem wyśpiewującym refren. Mimo to utwór w porównaniu z potencjałem innych nagrań w tym zbiorze -brzmi dość tradycyjnie.
Najmniej oczywistym utworem w tym zestawie jest mniej znana: ''Spanish Castle Magic'' pierwotnie pochodząca z trzeciego albumu Hendrixa: ''Bold As Love''. Mimo iż sięgali już po ten temat m.in. Carlos Santana, Warren Hayes czy Hirram Bullock -jest to trochę niedoceniony temat. Doskonale, iż sięgnął po niego Bromberg na tej płycie prezentując doskonałą jego wersję ozdobioną partiami basowymi a la Stanley Clarke.
Na koniec ozdobiona wyjątkowo hard rockowo brzmiącym riffem: ''Purple Haze''. Ponownie główną linię melodyczną wygrywa niesamowita gitara basowa. Doskonała interpretacja!”
longplayrecenzje.blox.pl

muzycy:
Brian Bromberg: acoustic bass, hollow body piccolo bass, steel string acoustic piccolo bass; Carvin B24 4 string bass, Carvin B24 4 string fretless bass
Vinnie Colaiuta: drums

utwory:
1. Fire 4:44
2. Manic Depression 3:54
3. Freedom 4:49
4. The Wind Cries Mary 4:17
5. All Along The Watchtower 4:43
6. Foxey Lady 4:50
7. Hey Joe 6:29
8. Crosstown Traffic 3:45
9. Spanish Castle Magic 5:41
10. Purple Haze 6:58

total time - 50:15
wydano: 2012-07-03
more info: www.mackavenue.com
more info2: www.brianbromberg.net