Black Hole

opis:
diapazon.pl, 2009-02-25
'...Egzemplarz płyty 'Black Hole' nagranej w marcu 2008 r. dla Radia Zurych, który posiadłem jest dodatkowo zaopatrzony w bardzo cenny bonus w postaci drugiej płyty będącej zapisem koncertu Full Blast z listopada 2005 r. nagranego podczas Tampere Jazz Happening w Finlandii.
Ta właśnie druga płyta 'Live At Tampere' jest szczególnie ciekawa. Nie tylko dla porządku chronologicznego należy zaczynać słuchanie od tego właśnie krążka. Wszyscy trzej wykonawcy operują tutaj nie dźwiękiem a raczej intensywną, bezkształtną plamą dźwiękową. Gra każdego z nich jest tak gęsta, że jak wełna 150-ka, staje się niemal nieprzemakalna. Istotą tej muzyki jest nakładanie się na siebie i ciągłe przenikanie, przesiąkanie tych trzech plam dźwiękowych. Należy oczywiście zaznaczyć, że wszystkie są koloru czarnego. Słuchając tej muzyki wchodzimy w mrok. Mamy mroczne myśli i niecne zamiary. Adrenalina wypycha nasz żołądek aż do gardła. Stajemy się wewnętrznie kwintesencją zła i brzydoty. Płyta trwa 42 minuty i tylko raz ok. 12 minut przed jej końcem Brötzmann i koledzy dają nam chwilę wytchnienia. Liryczne solo na tenorze pozwoli co sprawniejszym fizycznie dobiec do barku i zrobić sobie filiżankę kawy (oczywiście czarnej). Będą mieli na to jedynie dwie minuty.
Przejście do płyty 'Black Hole' to wyraźne uspokojenie emocji. Ale pamiętajmy, że jest to uspokojenie a la Brötzmann. Muzyka zarejestrowana w 2008 roku jest w dużym stopniu zbliżona do dokonań tria Brötzmann / Nielsen / Uuskyla. Zróżnicowana rytmicznie i sonorystycznie. Możemy zacząć delektować się barwą instrumentów, selektywnością ich brzmienia. Elektryczny bass staje się w pełni słyszalny a perkusja elektryzuje wymyślnymi podziałami rytmicznymi. Sam Brötzman gra stosunkowo (jak na niego) spokojnie, efektywnie operuje ciszą. Potrafi nas jednak znienacka zaskoczyć intensywnym tremolo. Całość jest jakby bardziej rzeczywista (utwór nr 10 zatytułowano - 'Wielki Zderzasz Hadronów'). Odniesień do szwajcarskiego eksperymentu ze zderzaczem jest więcej. Mamy 'Protony' (utwór nr. 7) i 'Kwarki' (nr. 11). To prawie muzyka ilustracyjna. Słuchając 'Wielkiego Zderzacza Hardonów' nie trudno sobie wyobrazić fantastyczną pogoń małych cząstek materii w długiej podziemnej rurze. Jak w rzeczywistości, muzyka przyspiesza do nieziemskich prędkości, by pod koniec utworu już tyko migać nam przed oczami szumem rozpędzonego powietrza...'
[autor: Marek Szerszenowicz]
pełny tekst recenzji jest dostępny na diapazon.pl

Editor's info:
'To say (FULL BLAST) is a powerhouse is an understatement. These three men don't just rattle the house, they bring it down. They pierce them right through. They don't mess around with subtleties, they electrify the air with the sound of music that is here and now.' -TOM SEKOWSKI, GAZETA.
Shades of LAST EXIT (sans guitar) are evident, and FULL BLAST also frequently conjures the essence of Brotzmann's landmark early Free recording 'MACHINE GUN' in it's visceral intensity. Herr Brö himself refers to FULL BLAST as 'THE TRIO'.
BLACK HOLE lives up to it's moniker- and as such, is not recommended for the faint of heart. And after sensational performances at Brotzfest Tokyo
and the hallowed Berlin & London Jazz Festivals, more high voltage is on undoubtedly the way.
The FIRST 1000 copies come replete with a full-length limited-edition bonus CD entitled LIVE AT TAMPERE, guaranteed to stretch the cortex.

dostępna jest także wersja dwupłytowa