Three Big Guys Plus One

opis:
multikulti.com * * * * 1/2:
Jeff Parker, jeden z najważniejszych gitarzystów amerykańskiej muzyki eksperymentalnej (m.in. Tortoise, Isotope 217, Chicago Underground) mówi o sobie "antygitarzysta". Jest zapraszany przez muzyków reprezentujących przeróżne style, jak George Lewis, Ernest Dawkins, Brian Blade, Joshua Redman, Fred Anderson, Meshell Ndegeocello, Joey DeFrancesco, Smog (aka Bill Callahan), Carmen Lundy i Jason Moran.
Nauczycielami Francisa Wonga, drugiego bohatera tego nagrania, byli tacy mistrzowie jak Joseph Jarman, Cecil Taylor, James Newton i Fred Anderson. On sam ma zaś na swym koncie już ponad 50 albumów (jako lider i sideman).
Trzeci z kwartetu to kontrabasista Tatsu Aoki, mieszkający w Chicago syn gejszy (grający również na lutni shamisen). Jest jedną z centralnych postaci chicagowskiej sceny jazzowej. Kompozytor, lider, nauczyciel, organizator i producent poruszający się ze swobodą wśród wielu różnych stylów muzycznych, od tradycyjnej muzyki z Azjii, przez klasyczny jazz po współczesną muzykę improwizowaną. Jego długoletnia przyjaźń z Fredem Andersonem przyniosła wiele wspaniałych koncertów i nagrań. Duetowe nagrania z Malachi Favorsem, Roscoe Mitchellem, Don Moye czy Wu Man - wirtuozką chińskiego klasycznego instrumentu Pipa, należą do wąskiego grona duetów doskonałych.
Za perkusją zasiada legendarny Elliot Humberto Kavee, współpracownik Omara Sosa, Josepha Jarmana, Henry'ego Threadgilla, Steve'a Colemana, Dona Cherry'ego, Cecila Taylora, Francisa Wonga, Bena Goldberga, Johna Tchicai'a, Elliota Sharpa, Tima Berne'a, Jona Janga, Rudresha Mahanthappy i Vijay'a Iyera.

Na "Three Big Guys Plus One" schodzą się wszystkie atuty chicagowskiego jazzu, powalająca energia, wschodnie myślenie i chicagowska dynamika. Po raz kolejny azjatyckie korzenie dwójki instrumentalistów - Wonga i Aokiego, wprowadzają świeżą krew do jazzowego krwioobiegu. Początek fuzji azjatycko-amerykańskiej w jazzie datuje się na lata osiemdziesiąte XX wieku, wtedy to powołano do życia organizację Asian Improv. Francis Wong kładł podwaliny pod jej rozwój, Tatsu Aoki współtworzył jej chicagowską gałąź. Panowie współpracowali ze sobą wielokrotnie. Słychać to w każdym utworze.
Obecność gitary Jeffa Parkera w składzie, który nie przymierzając jak Derek Bailey potrafi pogodzić poszukiwania i eksperymenty z lekkością i melodyką, powoduje, że to nagranie jest jednym z najbardziej oryginalnych w dyskografii Wonga i Aokiego.
17 krótkich utworów autorstwa Wonga, zaskakują swoją melodyjno-linearną konstrukcją. Muzycy z wielką pieczołowitością, a zarazem swobodą budują ulotną, wielogłosową opowieść. Gitara Parkera, wolna od tonalnych matryc prowadzi słuchacza w intymny świat, w którym rządzi kreatywność i pomysłowość.
Wcale nie tak wielu muzyków w historii jazzu można z czystym sumieniem określić mianem innowatorów. Ta czwórka niezbyt znanych jazzmanów, z pewnością do tego grona należy!
autor: Mateusz Krępski
Copyright © 1996-2020 Multikulti Project. All rights reserved