search

Mo' Betta Butta

66,99 zł
Brutto
Ilość

 

Polityka prywatności

 

Zasady dostawy

 

Zasady reklamacji


opis:

multikulti.com * * * *
Kluczem do zrozumienia Purple Gums jest zjawisko wolnej improwizacji, wolności absolutnej w muzyce. Niewielu potrafi przekroczyć rubikon, jakim jest kompozycja i nie wpaść na mieliznę. Jeszcze mniej potrafi wykuć z tej wolnej formy coś oryginalnego, ulepić z improwizowanych dźwięków zajmującą opowieść.
Każdy z trójki muzyków tworzących Purple Gums nieraz dał dowód kreatywności, artystycznej wolności i poczucia humoru, bez którego wolna forma więdnie.

Bobby Bradford (Bobby Lee Bradford), urodził się 19 lipca 1934 w Cleveland, w stanie Mississippi, amerykański trębacz, kornecista, bandleader i kompozytor. Dorastał początkowo w Cleveland, później wraz z rodziną przeniósł się do Dallas w Teksasie w 1946 roku, a w 1953 do Los Angeles w Kalifornii, gdzie rozpoczął współpracę z Ornette’em Colemanem (którego poznał jeszcze w Teksasie), ale niedługo później został wcielony do US Army (do 1958 roku) i w kwartecie Ornettea zastąpił go Don Cherry. Do kwartetu Colemana powrócił w 1961 roku na dwa lata. W tym okresie dużo koncertował, m.in. u boku Erika Dolphyego i Charlie’ego Hadena.

W latach 60. rozpoczął kolaborację z Johnem Carterem, klarnecistą jazzowym. To właśnie z nim nagrał najsłynniejsze ze swoich płyt (w sekstecie, kwintecie, kwartecie i w duetach). Wytwórnia Mosaic w tym roku wydała specjalny box dokumentujący ich współpracę trwającą aż do śmierci Johna Cartera w roku 1991. Po tej dacie Bradford kontynuował muzyczne poszukiwania z własnym zespołem (Bobby Bradford Mo’tet), którego płyty ukazywały się nakładem włoskich labeli Black Saint / Soul Note, a także w grupach prowadzonych przez innych muzyków (m.in. kwartet Vinny’ego Golii). Jest wykładowcą w Pasadena City College oraz Pomona College w Claremont w Kalifornii.

Nauczycielami Francisa Wonga, drugiego bohatera tego nagrania, byli tacy mistrzowie jak Joseph Jarman, Cecil Taylor, James Newton i Fred Anderson. On sam ma zaś na swym koncie już ponad 50 albumów (jako lider i sideman). Saksofonista i flecista Wong niepostrzeżenie wyrósł na jedną z ciekawszych postaci współczesnej muzyki improwizowanej.

Trzecim bohaterem jest nietuzinkowy performer William Roper. Amerykański muzyk, performer i producent. Jego nominalnym instrumentem jest tuba, ale łatwość, z jaką sięga po inne instrumenty sprawia, że można używać w stosunku do niego określenia multiinstrumentalista i multiwokalista. Lista projektów, w które był zaangażowany jest imponująca, od świata muzyki klasycznej - Los Angeles Philharmonic po jazz - Bob Beldon, Dizzy Gillespy, Bobby Bradford, Anthony Braxton, John Carter, Jimmy Cleveland , Art Farmer, Douglas Ewart, Vinny Golia, Billy Higgins, Yusef Lateef, James Newton, John Rapson, Adam Rudolph, Wadada Leo Smith, Horace Tapscott. Od folku - mistrz Chimurenga - Thomas Mapfumo po muzykę filmową - występował na ścieżkach dźwiękowych do filmów, takich jak Blackhawk Down, Drum Line, Sorority Boys, Runaway Jury, The Devil's Rejects, Bewitched, Pirates of the Caribbean II & III.
autor: Mad
Copyright © 1996-2020 Multikulti Project. All rights reserved

Editor's info:
On this recording each extends beyond their usual horns. Bobby ads percussion and sings a down dirty blues. Francis compliments his tenor sax with the soprano, the erhu, percussion and vocals. In addition to the tuba, Roper plays the euphonium, helmet shell, cow femur, percussion and tells a story or two.

"First it's good for you, then it's not. Would you rather row a skiff or go sailing on a yacht? We start with what's real. Butter sho'nuff is real. But margarine is real too - it's just not butter. It is it's own man. Not the lesser stepson relegated to the basement apartment while Big Brother butter kicks back on the chaise lounge in the penthouse. It started out, was conceived of, as the result of a contest to find a substitute for the high priced spread, but has overtaken it in popularity and arguably health benefits.
What does this have to do with Purple Gums? Not much, except that I was raised on margarine, but now prefer butter. The ersatz can be convincing as hell, can make you leap for joy or blues you down so bad you wish you wasn't born. But sooner or later you are going to have to find out where it came from, what the inspiration was. Spread some butter. If you're a certain kind of person you'll go back further still. You'll sit down with a churn to see what makin' butter is really all about. Purple Gums likes to grab the bucket, glom onto the teat, squeeze the warm milk and churn some butter - start with organic notes and whip up some compositions. Hard work with a tasty result. Natural! Oh, so natural!
In their second bout of the CD Championship Tournament Purple Gums delivers the one, two knock-out punch with Mo' Betta Butta! Bradford makes like a canary and sings. Roper instigates and Wong interrogates. There are as many zany antics on this project as on their first outing."
by Roper Arts
AIR0072

Opis

Wydawca
Asian Improv Records (USA)
Artysta
Purple Gums
Nazwa
Mo' Betta Butta
Instrument
cornet
Zawiera
CD
chat Komentarze (0)
Na razie nie dodano żadnej recenzji.