Travel Elegy

opis:
Opis wydawcy:
Kasia Osterczy to wokalistka i kompozytorka – absolwentka Wydziału Jazzu ZPSM im. F. Chopina w Warszawie, stypendystka i laureatka wielu konkursów, aktualnie studentka wokalistyki jazzowej w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. Jej pierwszy autorski projekt (kwartet z Emilią Gołos, Michałem Aftyką i Kacprem Majewskim) inspirowany był właśnie pieśniami Szymanowskiego. Na skutek poszukiwań nowego brzmienia powstało trio z gitarzystą Piotrem Scholzem i saksofonistą Kubą Marciniakiem, którzy znani są choćby z Weezdob Collective.

Na Travel Elegy Kasia Osterczy nie tylko mierzy się z wymagającą poezją Wisławy Szymborskiej, ale także odpowiada za wszystkie kompozycje. Poezja zajmuje u mnie szczególne miejsce, ponieważ często łączy w sobie wszystkie najbardziej inspirujace mnie elementy, a więc sztukę, przyrodę oraz człowieka. W czasach kiedy pochłaniałam tomiki Poświatowskiej, Staffa czy Tuwima marzyłam, aby kiedyś stworzyć własną muzykę do tych wierszy i poprzez nią przekazać emocje jakie towarzyszyły mi podczas ich lektury. Kiedy dostałam w prezencie tomik Szymborskiej z tłumaczeniami na język angielski autorstwa uwielbianego przeze mnie Stanisława Barańczaka oraz Clare Cavanagh postanowiłam pójść za tym pomysłem – wyjaśnia.

Klarowna wizja całości, dbałość o detale oraz imponująca świadomość artystyczna Kasi Osterczy pozwoliły na stworzenie bardzo dojrzałej i spójnej płyty. Co prawda nie miałam klucza według którego wybierałam teksty, ale naturalnie padało na wiersze, które najbardziej pobudzają moją wyobraźnię i poruszają mnie emocjonalnie. Zazwyczaj zaraz za tym przychodziły pomysły na melodie, tempo czy ogólną formę i charakter utworu – kontynuuje.

Travel Elegy jest płytą o delikatnym i intymnym charakterze, ale w kompozycjach Osterczy nie brak odpowiedniej dozy dramatyzmu i napięcia, dzięki którym muzyka zdecydowanie nie jest tylko tłem do wierszy Wisławy Szymborskiej. Teksty prowokowały mnie do sięgania do konkretnych współbrzmień i harmonii. Każdy utwór jest podzielony na co najmniej dwie części. Kiedy czułam, że dana strofa ma już inny charakter, rytm albo jest szczególnie ważna – starałam się podążać za tymi subiektywnymi odczuciami i zgodnie z nimi tworzyć muzykę. Bardzo możliwe, że emocje, które chciałam odzwierciedlić w moich kompozycjach nie pokrywają się z tymi, które towarzyszyły poetce podczas pisania, ale to właśnie te różnice są dla mnie najbardziej interesujące – podsumowuje artystka.