Maciej Obara Quartet: Equilibrum

Jazz / Modern Jazz / Indie Jazz
Ars Cameralis Silesiae Superioris, 2011-11-26
digipack

Opis Wydawcy:
Najnowszym projektem Obary jest kwartet z udziałem wybitnego pianisty Dominika Wani.
Obaj muzycy pierwszy raz spotkali się w składzie Tomasza Stańki i to u Jego boku zapoczątkowali swoją muzyczną przyjaźń. Projekt Maciej Obara Quartet to nie tylko podsumowanie współpracy muzycznej z tego okresu, ale przede wszystkim wspólna praca nad wydaniem nowej płyty, której premiera będzie miała miejsce w 27 listopada 2011 r na festiwalu Jazztopad we Wroclawiu.
Maciej Obara i Dominik Wania to wielcy indywidualiści, których połączyło pragnienie stworzenia polskiego kwartetu na europejskim poziomie. Niesforny i nie do opanowania Obara znalazł partnera, który z równą mu energią i wirtuozerią potrafi kreować muzyczne historie. W sekcji rytmicznej grają Maciej Grabowski i Krzysztof Gradziuk członkowie dawnego tria Obary.
Maciej Obara Quartet to projekt, na który fani saksofonisty tak długo czekali. Z dystansem podchodzący do elementu harmonicznego, dopiero z Dominikiem Wanią zdecydował się wzbogacić surowe brzmienie klasycznego tria jazzowego i stworzyć projekt ambitny, dojrzały, ale wciąż charakteryzujący się zadziornością i wigorem.
Nowy projekt Obary to bardzo wysublimowana energia muzyczna , tym razem osadzona w dojrzałym kontekście harmonicznym Wani.

Jazz Forum * * * * *:
Już dawno nie byłem tak przekonany, aby napisać wprost – czapki z głów! Solidny, nagrany bez jakichkolwiek kompleksów album czterech muzyków, którzy z grania w konwencji straight-ahead czerpią tyle samo radości ile ja ze słuchania tych fraz! Z jednej strony bezkompromisowi (vide finałowy Transcendental), kiedy indziej niezwykle stylowi jak w otwierających album Cool Madness i Hidden. A nade wszystko – konsekwentni. Słychać, że ta muzyka jest w tym samym stopniu wynikiem wspólnej wizji, co wspólnej drogi w jej realizacji. A wszystko zdaje się być temu podporządkowane.
To granie przywodzi skojarzenia z najlepszymi amerykańskimi wzorcami, jednak nigdy nie wchodzi w cudze buty. Atutem skądinąd ciągle jeszcze bardzo młodych jazzmanów jest świeżość i nonkonformizm. Kompozycja taka jak Tale bezsprzecznie mogłaby być ozdobą niejednego albumu tuza gatunku. To namacalny (niestety tylko uchem) dowód na estetyczną empatię członków kwartetu, który już okrzyknięto mianem polskiego w katalogu formacji Obary.
Słuchając Tale zdobywamy pełnię przekonania o równowadze ról w tym zespole. Choć główny ciężar spoczywa tutaj na Obarze i Wani, to Garbowski i Gradziuk nie są jedynie powolnym tłem. Właśnie ów dialog, swoistą muzyczną demokrację (jak choćby w Domino, z genialną improwizacją pianisty), stawiam w tym projekcie ponad wszystko. JAZZ FORUM nie jest miejscem do wychwalania czy potwierdzania kunsztu poszczególnych muzyków, zaświadczania o rzeczach oczywistych, o sztuce instrumentalistów spełnionych. Nietaktem byłoby też przypominanie artystycznej drogi, czy wzorem pism popularnych, publikowanie „wyliczanki” – listy artystów, z którymi poszczególni muzycy współpracowali. Stąd powyższe wymienione atuty niechaj staną się rekomendacją do posłuchania krążka, w moim mniemaniu obowiązkowego.
Autor: Piotr Iwicki

Maciej Obara: sax
Dominik Wania: piano
Maciej Garbowski: bass
Krzysztof Gradziuk: perkusja

1. Cool Madness
2. Hidden
3. Tale
4. Domino
5. Cheshire Cat
6. Lady With A Weasel
7. Transcendental

maciejobara.com