Harmony of the Spheres

opis:
Opis wydawcy:
Harmony of the Spheres. Harmonia Sfer. Porządek ciał kosmicznych, wytwarzających muzykę, gdy z różną prędkością poruszają się po swych orbitach.

Kwartet HoTS istnieje od 2011 roku. Jego nazwa to akronim zwrotu przypisywanego Pitagorasowi.

Harmonię Sfer tworzą czterej młodzi ludzie: perkusista Jakub Kinser, trębacz Radek Nowak, gitarzysta Mikołaj Poncyljusz, który jest także liderem zespołu i kompozytorem wszystkich utworów na płycie „Harmony of the Spheres” i kontrabasista Adam Prokopowicz.

Brzmienie zespołu nawiązuje do europejskiej tradycji nowoczesnego jazzu. Debiutancka płyta jest owocem przyjaźni artystycznej i wspólnej muzycznej wyobraźni.

O utworach na płycie opowiada lider Mikołaj Poncyljusz:

„3/5” pierwotnie utwór nosił tytuł „Nostalgia” . Podczas prób przekształcił się w „Nostalgię 3/5”, a na samym końcu pozostał już sam roboczy tytuł, ze względu na ciągle zmieniające się metrum.

„Ząbki” to kompozycja o miejscu, w którym się wychowałem. Wiele wspomnień jest ukrytych w każdej nucie tematu. Zmiana metrum z 4/4 na 3/4 w środkowej części piosenki i tonacji, są dla mnie jak etapy życia w tym mieście.

„Melodia Ludowa” to temat, z którym bardzo się utożsamiam. Jest w nim melancholia, smutek i pełnia siły miejsca, w którym mieszkamy i żyjemy.

„Alone In A Deep Space” to chyba moja ulubiona piosenka na tej płycie. Grając ją, czuję się bardzo swobodnie, jakbym unosił się gdzieś w próżni, spokojnie i samotnie. Solówka trąbki wprowadza fantastyczne napięcie, jest jak przelatująca kometa, po czym przychodzi uspokojenie w solówce kontrabasu.

„Panda” to pierwszy kawałek, jaki napisałem w życiu. Swobodny w formie i dynamiczny w wykonaniu. Bardzo dobrze się nam go gra na żywo – zawsze inaczej, dzięki płynnie zarysowanej formie.

„Marii Eł” napisałem po przeczytaniu reportażu o kraju Mari El w Rosji. Historia tego miejsca zupełnie mnie oczarowała. Dwa lata później obejrzałem na Festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu niesamowity film „Niebiańskie żony łąkowych marijczyków” i utwierdziłem się w przekonaniu, że musimy wraz z zespołem kiedyś tam zagrać.

„#22” jest otwartą formą opartą na skali harmonicznej. Ciężki, temat zagrany na kontrabasie, mocne solo gitary z przesterem oraz improwizacja całego zespołu podczas solówki trąbki. Gdy nagrywaliśmy ten numer – a zagraliśmy, tak jak w większości przypadków podczas tej sesji tylko jeden take – czułem najmocniej, że jesteśmy zespołem, a nie przypadkowym składem, czy nowym projektem, który zaraz zniknie.

„W” jest balladą, którą napisałem dla mojej żony Weroniki.