The Left Hand Path

opis:
multikulti.com:
Zu to zespół, który jak żaden chyba inny nie boi się cross-gatunkowych poszukiwań. Od zawsze grali hardcorowo, a gdy przed ponad przyjeżdżali po raz pierwszy do Polski już byli owiani legendą grupy, której muzyka zafascynowała Johna Zorna. Później nagrywali z wieloma luminarzami free jazzowej sceny - Vandermarkiem, Gustafssonem, ale i Mikiem Pattonem. Teraz powrócili po dłuższym okresie zawieszenia działalności.

Pomimo tego, że grają na tradycyjnych instrumentach zawsze fascynowała ich noise i elektronika. Najnowsza płyta zespołu "The Left Hand Path" została nagrana wraz z wokalistą Oxbow Eugenem S. Robinsonem. Muzycy jednak nie spotkali się razem w studiu nagraniowym - Zu nagrali mroczne, dronowe partie instrumentalne, łączą z nich w jedno ambient, noise i improwizacje rodem z free jazzu i hardcoru razem. A następnie gotowy materiał instrumentalny wysłali wokaliście, który dopisał do nich i dograł wokale.

Efekt ostateczny jest niezwykle frapujący - tak jakby całą tę muzykę Robinson przefiltrował przez własną wrażliwość wzbogacając brzmienie Zu o elementy voodoo, czy nawet bluesa. Skrajnie mocne i bardzo bezkompromisowe granie Włochów w zupełnie nowej odsłonie.
Copyright © 1996-2016 Multikulti Project. All rights reserved

Editor's info:
Zu has always been a mercurial and ever changing entity, not afraid of cross-genre explorations and breaking down barriers between musical styles. Despite playing traditional instruments, major influences on Zu music have always been sonic explorers like Coil, Throbbing Gristle or early Neubauten.
The Left Hand Path is the side of Zu that has always been hidden and underlying in all their previous music.Its like digging out a box from the earth. TLHP is everything the band had wished to highlight in previous works: , ambient and droney landscapes, and acoustic explorations in obscurity.
The album starts programmatically with the sound of a shovel digging the earth. It’s a soundtrack for a descent in the underworld. Its moon musick.
All the members played electronics and Massimo focused mostly on guitars .
The recordings were then sent to Eugene S Robison of Oxbow fame.
Zu knew he was the right person to add vocals to it, and to transform the music again, in a sort of contemporary post- everything voodoo blues.