Letter To A Stranger

opis:
multikultiproject.blogspot.com, 2012-06
"Któraż to już duetowa płyta Paala Nilssen-Love'a i Kea Vandermarka? Czy jedna różni się od drugiej? Czy w tych energetycznych improwizacjach możemy wciąż jeszcze odnaleźć coś nowego? Okazuje się, że jednak - w moim odczuciu - można.

Jest to bowiem pierwsza w ich dyskografii płyta, która chociaż zawiera materiał nagrany w studio, bliska jest w swych założeniach i wyrazie nagraniom koncertowym. Muzycy nie ingerowali już po nagraniu w zarejestrowany materiał - utwory nie są "cięte" a ich kolejność na płycie jest taka sama jak podczas nagrania. Płyta zawiera w dodatku cały zarejestrowany w studio materiał. Realizacyjnie także mamy sytuację zbliżona do koncertu - na lewo perkusja, na prawo saksofon i klarnet. Instrumenty nie są jednak ściśle rozgraniczone - jak w koncertowej sali ich dźwięk przenika się w poszczególnych kanałach.

No i wreszcie muzyka - nie ma tu chwilki poszukiwania, jest eksplozja energii i furii, ale nie bezrozumnej, lecz słuchającej partnera, podążającej za jego torem rozumowania i tworzenia, skupionej na współbrzmieniu, a nie tworzeniu solówek. Szukają oni cały czas sytuacji, w której partner ma być dopełnieniem indywidualnej frazy, a nie chcą koniecznie go sobie podporządkować. Świetnie się tego słucha, prawie jak na koncercie! Zachwycająca płyta!"
autor: Józef Paprocki


freejazz-stef.blogspot.com, ocena: * * * *
Starting out with a wash of percussion and the softer sounds of the A clarinet the duo of percussionist Nilssen-Love and reedist Vandermark quickly builds in focus and intensity. Nilssen-Love's panapoly of percussion helps generate a strong foundation for Vandermark's confident and commanding tone. The slow build of the first tune leads into the intense title track where the duo makes a racket akin to a full band, leaving no sonic stone unturned. I was particularly drawn to the disjointed phrasing in 'Cat in the water'. The dyad's crazy conversation jumps from phrase to phrase, with lines spilling from the A and bass clarinets that do not seem possible for mortals to make. Whether skirting the conventional sounds of the instruments or embracing the unintentional ones, this is absorbing collage of interactions and phrasing. The amount of sound and range that this duo covers is utterly compelling.
By Paul Acquaro