Borderland

opis:
multikulti.com - ocena * * * * 1/2:
Dave Summer z amerykańskiego Bird Is The Worm Magazine napisał o nich »Seriously hypnotic music«. Z kolei Andrew Halley z brytyjskiego The Progressive Aspect
»Over an hour of addiction ensues and further cravings to return to this minimalistic music will never leave you«
Po lekturze płyty "Borderland' formacji Hely trudno nie zgodzić się z tymi opiniami.

Pochodzący z Zurychu kompozytor i pianista Nik Bärtsch wraz z założonym w roku 2001 zespołem RONIN to marka sama w sobie we współczesnej muzyce. Ogromna precyzja dźwiękowa i dyscyplina instrumentalistów, minimalistyczny rodowód warsztatu kompozycyjnego Bärtscha sprawiają, że wśród ich fanów można znaleźć reprezentantów najprzeróżniejszych gatunkowych języków, od jazzu, poprzez rocka psychodelicznego, modern classical po muzykę ludową. Dzisiaj Bärtsch to w równym stopniu lider swoich zespołów, co mentor dla licznej grupy młodych muzyków, śmiało wychodzących spod jego kurateli.

Obaj muzycy tworzący grupę Hely to współpracownicy Nika Bartscha, tworzą na wskroś nowoczesne formy, rozlewające się na wiele muzycznych gatunków, od dronowych medytacji po modern classical. Materiał został nagrany podczas dwudniowej sesji w podziemnym atomowym schronie z czasów zimnej wojny, jakich w Szwajcarii wiele. Producentem płyty jest ulubiony muzyczny producent Nika Bartscha - Willy Strehler. W ten sposób perkusyjno-fortepianowy duet rozrósł się do tria, bowiem trzecim członkiem zespołu jest niesamowita akustyka miejsca, ze unikalnym pięknie nierównym pogłosem i idiosynkratycznymi rezonansami. Warto prześledzić efekty specjalne, których na płycie jest sporo, słuchając jej na słuchawkach. Wszystkie one mają wyłącznie akustyczne źródło, powstały przy użyciu rzeczywistych instrumentów. Kolejne utwory rozgrywają się w podobny sposób, najpierw pojawia się potężny melodyjny motyw, który sukcesywnie zostaje oplatany przez pajęczynę elektryzujących dźwięków. Z powodzeniem można zaryzykować, że takiego nagrania jeszcze nie było!

"Borderland" to wyrafinowany, emocjonalny album, muzycy stworzyli tutaj swój własny punkt odniesienia i nie ma absolutnie nic pochodnego na jego temat. Jest wątpliwe, czy będą one podobne do tego, aż do wydania jego kolejnego albumu.
autor: MAd
Copyright © 1996-2019 Multikulti Project. All rights reserved


Editor's Info:
All the songs found on this album were recorded in just two days, as a series of single and double takes. The session took place under the auspices of producer Nik Ba¨rtsch and sound engineer Willy Strehler, at HELY’s rehearsal space, in a Cold War fallout shelter. The key objective for the duo was to get an honest, context-specific sound, and not worry about anything but the actual performance. Plus, the fellas knew that no concert grand would ever be able to reproduce the magic of their beaten up 1920s Welmar short, with its beautifully uneven reverb and idiosyncratic resonances and overtones. Here, it’s important to note that all of the sound-design-like “special effects” that are scattered about Borderland (if you listen to this record on headphones you will find plenty) were made with the actual instruments.
Borderland is the product of a decade spent honing a singular sound and defining an operational modus which can sustain it in the long term. Novel contingencies between the piano and the drums were thoroughly explored. In the two years leading up to this recording session, sketches of songs were not only collected, but also repeatedly tested, both in a live context and during rehearsals. These thematic blueprints eventually became the core material for this record and were recorded as a serious of live improvisations. This should explain the extremely dynamic performances and raw emotional affect of this body of work.

Thematically, Borderland is a polychromatic sprawl, with each composition presented as a complete universe in its own right. The hidden architecture of every song is wholly an outcome of an emotional tension and the result of two extremely seasoned musicians mining the present moment for it. Hyoga and Opio, for example, explore the hypnotic affects of the drone, with each going about it in its own, singular way. Hyoga relies on a sequence of overlapping, intensifying currents of staccato piano, interspersed with glistening shards of percussion, which eventually explodes into a cinematic crescendo. Opio, by contrast, abandons all of these shimmering, icy qualities and crafts a taut, insular space out of seemingly repetitive combinations of dampened percussion and muted piano strings. Cluster cyclically revisits a cluster of notes, relying on a 10/4 time signature, making it sound completely new and simultaneously familiar with every returning cycle. Chopin Space Station revels in a melodic type of poetry, and despite what its title infers, was actually inspired by Beethoven’s Moonlight Sonata. Trance, on the other hand opens a field of limitless possibilities around a single note and a pulsating, shuffling breakbeat. It’s one of those songs that feels like it could play on forever. Borderland, the title track of the LP, is what the fellas half jokingly sometimes refer to as “the hit.” The reason for this is not only its simple harmonic backbone, but that it had connected with the audience every single time they played it out. Perhaps the fact that it was born out of personal turmoil is also not coincidental here. And it’s just a ravishing moment on the record. In sum total, all of these songs add up to one rich, highly gratifying, yet unpredictable soundtrack of a journey, through an imaginary space called Borderland.


About the artist
Borderland, the sophomore release from the Swiss piano and drums duo (with Lucca Fries, also known from the band Ikarus and Jonas Ruther) called HELY, is a collection of emotionally spiked compositions that sound like a series of intense, vivid, pictographic abstractions. A true feast for synaesthetics! It’s a record that reimagines the relationship between the piano and a set of drums and proposes a unique musical vernacular, one that fuses these two distinctly percussive instruments into an expansive, droning, polyrhythmic tapestry. The sound presented here could just as well be the bastard child of trance-inducing West African drumming traditions and the minimalistic, contemporary, European, post-classical and experimental sensibilities –if the two were to ever cross-pollinate and were presented in the form of an immersive soundtrack.