Asphalt Flowers Forking Paths

opis:
multikulti.com:
'...To druga już płyta sygnowana przez sekstet Taylora Ho Bynuma, stałem współpracownika Anthony Braxtona, i druga w której stosuje on podobny zabieg. Nie wszystkie utwory nagrane zostały bowiem w pełnym składzie - pierwszy i ostatni utwór na płycie zagrany jest solo, drugi i szósty (przedsotatni) w trio, natomiast trzy środkowe (trzyczęściowa suita - whYeXpliCitieS), stanowiące zasadniczą część płyty są nagrane w pełnym sześcioosobowym składzie. O ile jednak na pierwszej płycie 'The Middle Picture' układ utworów był naprzemienny i dosyć przypadkowy, to tutaj ma on służyć zbudowaniu napięcia a potem powolnemu jego wygaszeniu. Muzyka ma niezwykły, niepokojący charakter który obecny jest tu już od pierwszych dźwięków 'Open' gdy Ho Bynum krzyczy poprzez instrument. To wrażenie nie opuszcza nas także gdy trio gra niemal klasyczny swing, ani gdy w 'whYeXpliCitieS' sextet niemal wprost odwołuje się do amerykańskiego folku by za chwilkę mocniej akcentować dixielandowe wpływy we autorskich kompozycjach trębacza. Wszystkie te wpływy lączą się jednakże w muzyce w sposób niezwykle harmonijny - nie mamy ani przez chwilkę wrażenia obcowania z przypadkowym kolażem, a tylko z przemyślaną, starannie zakompaniowaną i przemyślaną formą. Ostatnie dwa utwory to wyciszajce, triowe Goffstown i szarpiące solowe Close, które sprawia iż mamy ochotę natychmiast powrócić do tej płyty...'
[Józef Paprocki]

Gazeta Wyborcza, 2009-01-29:
'...To drugi autorski album amerykańskiego kornecisty i trębacza Taylora Ho Bynuma znanego głównie ze współpracy z ikoną free jazzu - Anthonym Braxtonem. Bynum nie uwolnił się od wpływów jego niezwykle emocjonalnej muzyki, ale może to i dobrze, bo wplatając w swe autorskie kompozycje pierwiastek muzycznych idei mistrza, stworzył zupełnie nową jakość. Muzykę bogatą koncepcyjnie, rozwijającą się od subtelnych solowych partii czy klasycznych inspiracji w smyczkach, przez żartobliwe melodie, po ekstatyczną, hardrockową ścianę gitarowych przesterów. Album ma dramaturgiczną symetrię. Rozpoczyna go i kończy solowy popis lidera, drugi i przedostatni utwór zagrane są w trio, a tylko w trzech środkowych usłyszymy pełny, sześcioosobowy skład zespołu. I właśnie ta trzyczęściowa suita 'whYeXpliCitieS' jest kulminacją nagrania...'
[Tomasz Handzlik]

diapazon.pl, 2008-12-31:
'...Płyta ma wielce przemyślną konstrukcję, ale o tym potem. Co do lidera grupy, jeżeli pytacie, kto zacz, to odsyłam do płyt Braxtona, bo na nich między innymi na omawianej ostatnio w Diapazonie płycie 'Moscow' ten kornecista brał udział.
Wspomniałem powyżej, że ta płyta ma ciekawą konstrukcję, a polega ona na tym, iż zasadnicza część tego albumu czyli zagrane w sekstecie trzy utwory o dziwnym tytule 'whYeXpliCitieS', poprzedzają i kończą cztery inne utwory - dwa na kornet solo (pierwszy i ostatni na płycie) i dwa zagrane w triu (kornet, gitara elektryczna, perkusja), które występują przed i po opus magnum czyli serią 'whYeXpliCitieS'.
Ciekawe, iż suita 'whYeXpliCitieS' dedykowana została Anthony'emu Braxtonowi, ale zaczyna ją ściana dźwięku gitary elektrycznej. Różnorodnych smaczków znajdziemy w tej suicie więcej, bo choćby trzecią część zaczyna jakaś przyjemna folkowa melodyjka. Bardzo wysublimowana to muzyka, a ciągłe zwroty w jej akcji od brzdąkających tak od niechcenia gitar po subtelne dźwięki altówki, mogą robić wrażenie.
Ponad trzydziestominutowe 'whYeXpliCitieS' może naprawdę wzbudzić podziw oryginalnością użytych środków wyrazu. Trudno napisać coś konkretnego, bo tak wiele się dzieje w tej suicie, że trzeba byłoby rozbierać ją na części pierwsze, ale sądzę, że słuchający jej dokonają tego na swój własny użytek.
Warto zanurzyć się w tę muzyczną przestrzeń, chociaż uprzedzam, ze nie jest to muzyka łatwa, lekka i przyjemna...'
[Robert Żurawski]
pełny tekst recenzji na diapazon.pl


SLAJD Magazyn Młodej Kultury, 07/2009:
Taylor Ho Bynum drugą płytą swego sekstetu udowadnia, że już dziś jest jednym z najbardziej kreatywnych trębaczy (choć ściślej rzecz biorąc - gra na kornecie) współczesnego jazzu. 'Asphalt Flowers Forking Paths" to album, który emocjonuje niepokojąc i pasjonuje dezorientując. Na początku Ho Bynum przywala przenikliwą solową improwizacją, by w drugim utworze, razem z gitarzystą i perkusistą, wejść w buty klasycznych jazzmanów. Dopiero z czasem zrozumiemy, że te utwory mają swe odpowiedniki po drugiej stronie kompaktu i że pełen skład usłyszymy w stanowiącej jądro albumu trzyczęściowej suicie 'whYeXpliCitieS". Półgodzinna kompozycja została dedykowana Anthony'emu Braxtonowi. Kornecista był studentem mistrza na Wesleyan University i wyrobił sobie nazwisko, grając w jego zespołach. Ciekawe, że Braxtonowska jest jedynie środkowa część suity. Pierwszą rozpoczyna ściana gitarowego hałasu i zawodzenie altówki. Trzecia to żartobliwa karaibsko-folkowa melodyjka, która dopiero z czasem przeradza się w jazzową dżunglę gęstą jak broda Karola Marksa (kapitalna partia saksofonisty Matta Baudera). Jazz postmodernistyczny? Ho Bynum nie kopiuje swego mentora, ale z inwencją godną Braxtona tworzy własny język.
autor: Jędrzej Słodkowski


Editor's info:
Here's a group of musicians who are making a commitment to the long haul. They are creating music for the third millennium that is savvy enough to draw on the forking paths of the tradition while finding room for their own individual voices. Get Bynum started on this group and he responds with his usual enthusiastic eloquence. "Whatever balance I am able to strike between tradition and individuality I really owe to the nurturing community of musicians I came up under." This set is a tribute to that journey.
by Michael Rosenstein


All About Jazz:
Since he started teaching at Wesleyan University in the '90s, Anthony Braxton has found a large number of players who have embraced his compositional and improvisational ideas. Cornetist Taylor Ho Bynum has been among the most active in Braxton's galaxy. Bynum has also been directing a large array of his own ensembles, of those, his sextet is one of the most fruitful. Populated by other students of Braxton, this group released the superb Middle Picture (Firehouse 12, 2007).
Asphalt Flowers Forking Paths is a step beyond the sextet's first foray, being made up of all Bynum originals with an overarching concept to the eight pieces that gives the entirety a structural unity. The two end pieces are cornet solos. The second and penultimate piece are performed by the trio of Bynum, guitarist Mary Halvorson and drummer Tomas Fujiwara, a long-time Bynum collaborator. Also, the unique instrumentation (cornet, sax, viola, two guitars and drums) now sounds more flexible. Without a bass, the group's sound has a buoyant quality that gives the music clarity even in its densest passages.

The centerpiece of this disc consists of a lengthy three-part suite, 'whYeXpliCitieS,' dedicated to Braxton and performed by the entire sextet. It begins with very un-Braxtonian guitar power chords and feedback (courtesy of Evan O'Reilly), before settling into a slow movement with a haunting melody line played by violist Jessica Pavone. The second section revolves around a knotty theme that sounds as if it's based on Braxton's approach, both thematically and rhythmically. The final movement is founded on an almost folk-like theme given an unusual arrangement, with saxophonist Matt Bauder taking the lead while pizzicato viola and a flanged, percussive guitar (O'Reilly) decorate it. It gradually becomes misshapen and distorted, slowing down for a beautiful interlude by Bynum then picking up steam again, concluding with a driving section.

What's impressive is how un-Braxtonian the music sounds. Bynum is a creative player with his own ideas about composition and improvisation. And that may be the greatest lesson he learned from his mentor.

By Robert Iannapollo


All About Jazz:
Cornetist Taylor Ho Bynum has garnered a considerable amount of acclaim since his stunning debut as an ensemble leader on Other Stories (Three Suites) (482 Music, 2005). Widely considered composer Anthony Braxton's most promising former student, Bynum continues to work with his former mentor, acting as one of his key collaborators, while maintaining a distinct identity as a singular composer.

Although Bynum shares some of Braxton's esoteric qualities (the modular structure of the "whYeXpliCitieS" suite, for example), he embraces a more post-modern aesthetic, maintaining an appreciation for the specifics of style as he fuses disparate genres together like patchwork collages. These concepts are fully manifest on Asphalt Flowers Forking Paths, the brilliant follow up to his sextet's debut, The Middle Picture (Firehouse 12, 2007).

A collaborative composer, Bynum invokes his idol Duke Ellington when writing for his longstanding sextet, which consists of multi-reedist Matt Bauder, guitarist Mary Halvorson and violist Jessica Pavone (all fellow Braxton alumni), as well as drummer Tomas Fujiwara and guitarist Evan O'Reilly. Like Ellington, Bynum writes specific passages highlighting his accomplice's strengths, rather than academic notation intended for multiple interpretations--another characteristic that distinguishes him from his former teacher.

A magnanimous but mercurial leader, Bynum's self-acknowledged "trickster sensibility" marshals the spirit of another American icon, composer Charles Ives. This is evident on the puckish solo cornet improvisations "Open" and "Close," which offer brief experimental excursions into pure sound, full of chattering dissonances and guttural elucidations.

The album is structured in mirrored layers, the outer edges are book-ended by the aforementioned solo cornet improvisations, followed by terse trio excursions with Mary Halvorson and Tomas Fujiwara, which in turn frame the massive three-part "whYeXpliCitieS" suite at the album's center.

The trio cuts, "Look Below" and Goffstown," offer an enthralling inversion of small combo dynamics. The former focuses on Halvorson and Bynum's vociferous, angular variations, while the latter finds them in a melancholy mood, allowing Fujiwara's roiling trap set to take center stage.

The expansive three-part "whYeXpliCitieS" suite, dedicated to Braxton, encompasses a range of stylistic detours: screeds of distorted electric guitar feedback, folksy melodies culled from Celtic and calypso traditions, knotty counterpoint and opulent unison harmonies all weave their way through the half-hour work. Bynum breaks the sextet into various-sized sub-ensembles throughout, varying tonal and textural dynamics with great frequency. Highlights are numerous, including Pavone's dulcet viola duet with Bauder's plangent bass clarinet in the first section, Bauder and Fujiwara's frenetic duet in the second section, and Bynum's mellifluous neoclassical interlude which bridges the bittersweet calypso-themed portion of the third section with the rousing finale.

Asphalt Flowers Forking Paths is another winning entry in a burgeoning discography from a remarkable writer, improviser and bandleader who has come into his own.
By Troy Collins


Jazzwise March 2009, rating: * * * *