The (CherryCo)mpany

opis:
multikultiproject.blogspot.com, 2014-11:
"Niesamowity jest ten Tiziano Tononi! Pamiętam jak bardzo duże wrażenie robiły na mnie jego płyty niespełna dekadę temu - czy sięgał do muzyki Ornette'a Colemana, Rolanda Kirka czy też - tak jak tutaj - po kompozycje autorstwa Dona Cherry'ego. Ale pamiętam też wielkie wrażenie jakie zrobił na nas jego koncert w sardyńskim miasteczku Sant'a Anna Arresi gdzie w septecie grali kompozycje Cherry'ego właśnie. Wtedy uznaliśmy jego występ za jeden z dwóch najlepszych na festiwalu - włoski perkusista daleko za sobą pozostawił występ Bindu Hamida Drake, Karla Bergera czy też niezwykłego, nasyconego gwiazdami podwójnego kwintetu kierowanego przez Dave'a Douglasa i Roya Campbella.

Teraz, gdy słucham nowej płyty Tononiego zachwyt mój dla jego muzyki tylko wzrasta. Więszość kompozycji Dona Cherry'ego znajdująca się na tej płycie jest mi doskonale znana z rozmaitych interpretacji. Czy to autorskich, czy Kena Vandermarka, The Thing. Ale także samego Tononiego, bowiem muzyce Cherry'ego poświęcił on już jeden, podwójny album. Tam jednak muzyka nagrana w różnych składach, nierzadko większych nie miała tej siły, zwartości i mocy co tutaj. Słychać to już było na Sardynii, że zmniejszenie liczby instrumentalistów tylko służy muzyce amerykańskiego trębacza. I tak samo jest, czy interpretują ją włosi. w mniejszym zespole łatwiej bowiem o skupienie, zwartość brzmienia i konsekwencję. I świetnie to słychać na tej płycie. Tononi nie gra w dużym składzie, nie gra nawet w septecie. Postawił na kwartet i wydaje się to strzałem w dziesiątkę. Prócz niego grają tu jego stały, długoletni przyjaciel, saksofonista Daniele Cavallanti, trębacz Luca Calabrese i niesamowita, niewielka basistka Silvia Bolognesi na zmianę z Andreą DiBiase.

Słuchając na Sardynii różnych zespołów grających muzykę Dona Cherry'ego nie mogliśmy nie zauważyć, jak wielu świetnych muzyków jest tam z przypadku, jak chcą tylko odbębnić ten koncert. Tam wtedy, jak i teraz, słuchając tego nagrania nie mogę oprzeć się wrażeniu, że Tononi tą muzyką żyje, że jest ona jego życiem. "As serious as Your life" jak mawia Joe McPhee."
autor: Marcin Jachnik