Ziv Taubenfeld's Full Sun

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2020-10-10
seria wydawnicza: Spontaneous Music Tribune Series is dedicated to iberian free improvised music
kontynent: Europa
opakowanie: kartonowe etui
opis:
Editor's Info:
Ancient cultures and jazz pioneers inspire the graphic scores, vibrant grooves and improvisations. That is Ziv Taubenfeld's Full Sun!

Full Sun was founded by Ziv Taubenfeld with Amsterdam’s improvised music scene as its point of departure. Stories of ancient Natufians and modern culture beings resonate in its improvisations and compositions. The ensemble translates graphic scores into melodies, conduction, grooves and dedications to influential jazz artists John Tchicai, Jemeel Moondoc and Sunny Murray.

Ziv Taubenfeld, born in Karmiel, Israel, started playing the clarinet at age 11. At the local conservatory he discovered the bass clarinet, which soon became Ziv’s main focus. His interest in improvised music grew after meeting the influential saxophonist Albert Beger, who opened up a path that eventually led to further studies of the bass clarinet with Michael Moore in The Netherlands.

WYBRANE RECENZJE/SELECTED REVIEWS

Polish Jazz Recordings & Beyond
Wow! A wonderful encounter of uís with the septet of Ziv Taubenfeld, recorded on 9th January, 2019 at the Bimhuis, Amsterdam, Netherlands by Micha de Kanter. The septet is a true super-group including, in addition to Luís, such Giants as Michael Moore or Onno Govaert. They play ve tracks, starting with 13 minutes long "Orange Shoes", on which clearly Luís is one of the leading voices. But, Ziv and Michael are doing also a fantastic job, not forgetting the incredible rhythm section and piano (or including piano). My favorite is the following "Tchikai", dedicated obviously to the memory of the legendary John Tchicai (1936-2012). Luís solo is exceptionally touching here. "Forest Weather part A" is a beautiful ballad with plenty of exquisite clarinet lines by Ziv and Michael. "Forest Weather Part B" continues the main ideas, but becomes completely 584 CHAPTER 46. LUÍS VICENTE abstract and "chaotic" track, with amazing prepared piano sound and the normal and the bass clarinet "solos". The closing "Natu an Dream" is the most "traditional" free jazz track in the Eric Dolphy spirit.
Still, it is more than wonderful. Originally, I totally misunderstood the concept, and thought that this music was free improvised. As Ziv Taubenfeld explained: "The 5 pieces on this album are not improvised (even though they include and encourage a lot of improvisation).
These are pieces that were written for the ensemble and were rehearsed intensely before the recordings. It was a true pleasure to experience the atmospheres created by the compositions mixing with the imagination of these wonderful musicians."
by Maciej Lewenstein

Trybuna Muzyki Spontanicznej
Septet Full Sun Ziva Tanbenfelda zaprasza na spektakl złożony z pięciu utworów, pięciu scenariuszy na przebieg improwizacji, tyleż udanych prób rozpisania dramatu kompozytorskiego na role. Pierwszy scenariusz zaczyna się efektownym zjazdem kolektywnego składu, bystrą ślizgawką, która prowadzi muzyków w obszar ciekawych dyskusji w podgrupach. Krótkie, zaplanowane frazy muzycy kreują jednak z dużą swobodą i artystyczną dowolnością. Przypominają spontanicznie malowane bohomazy Jacksona Pollocka, które to działania jego wielkie płótna znosiły bardzo dzielnie. Sygnał do marszu daje perkusista, a dobrze skonstruowana improwizacja, nie bez jazzowych konotacji, może dziać się w najlepsze. Realizowana bardzo kolektywnie, na tym etapie dramatu zdecydowanie jeszcze pozbawiona głównych ról, kreowana w dużym skupieniu, umiarkowanym tempie, pełna intrygujących szczegółów brzmieniowych. Tuż przed końcem piątej minuty strumień narracji zostaje przekazany na wyłączność sekcji rytmu i fortepianu, które łapią kilka garści soczystego bluesa w szprychy. Po dwóch minutach do zabawy na powrót podłączają się pozostali instrumentaliści, którzy plamią obraz całości złotymi dźwiękami. Szeleszczą perkusyjne szczoteczki, pojawia się smyczek na gryfie kontrabasu – opowieść zdaje się być tkana z coraz mniejszych elementów. Dęciaki gadają ze sobą wytłumione emocjonalnie, pod nimi płynie zaś nieco nerwowa sekcja rytmu. Budujący się w tle posmak kameralny podkreśla smyczkowe solo kontrabasu, które wieńczy pieśń otwarcia nazwaną Orange Shoes.

Druga opowieść, nazwana Tchicai, budowana jest mniejszy składem (przynajmniej w wymiarze dźwiękowym). Zaczyna ją krótkie intro trąbki i klarnetu basowego, które zostaje ostemplowane półfrazami sekcji rytmu. Sygnał do wymarszu, nie po raz pierwszy tego dnia, daje drummer. Post-jazzowe trio trąbki z kontrabasem i perkusją buduje zasadniczą część utworu. Jego zwieńczeniem jest solowa ekspozycja ostatniego z wymienionych przed momentem instrumentów, po czym następuje finał, którą zdobią dodatkowo dźwięki dostarczane przez kolejnych artystów.

Część trzecia rodzi się w oparach ciszy. Szczoteczki, suche oddechy trąbki, klarnet i głęboko preparujące piano kreują świat tyleż powolny, co intrygująco tajemniczy. Znów mnóstwo szczegółów i nerwy ukrywane pod powierzchnią narracji, ale niemal namacalne fizycznie. Ktoś lub coś pogwizduje, plamy matowych fonii proponuje puzon, trąbka preparuje dźwięk. Bardzo kolektywny marsz, bez zbędnego pośpiechu, z ekspresją realizowaną na delikatnie zaciągniętym hamulcu ręcznym, ale bardzo stylowy i wyrazisty brzmieniowo. W ramach podkreślenia jakości wydarzenia, kilka incydentów w podgrupach: dialog trąbki i klarnetu basowego, zaraz potem preparowanego piana i perkusji, a w dalszej części szeleszczące perkusjonalia, które zdają się rezonować z pudłem fortepianu. Pierwsza część opowieści nazwanej Forest Weather kończy się dość nagle, po czym oddaje pole części drugiej. Dęte oddechy, melodyjne półśpiewy, które wydają się być odrobinę nierzeczywiste, pianistyczne preparacje, smukły smyczek – znów rosnąca ilość szczegółów, które budują jakość całości. Jeszcze dwa, trzy zdania kontrabasu do pary z klarnetem basowym, na poły ekspresyjne wtręty puzonu, wreszcie wysoki lot klarnetu, a opowieść zdaje się oddychać już pełną piersią, a pomiędzy dźwiękami powietrze aż hula z zadowolenia.

Natufian Dream, marzenie, które przywołuje prehistoryczne dzieje ziemi, która dziś zdaje się być przeklętą, a wtedy zdawała się być oazą ludzkiego współistnienia. Rola otwarcia przydzielona zostaje sekcji rytmu z fortepianem, która znów odnajduje w zakamarkach swojej narracji bluesowy posmak. W tym tle rozbudowana wataha instrumentów dętych rozpoczyna ptasie dyskusje. Bystry klarnet basowy bierze na swoje barki konieczność delikatnego podkręcenia tempa. Pomaga mu trąbka, która niesiona rosnącym tłem, kreowanym przez pozostałe instrumenty, rozpoczyna swój niezwykle ekspresyjny pasus pełen wspaniałości. Muzycy otwierają bramy open jazzu i zdają się piąć wspólnym strumieniem dźwiękowym ku wysokiej górze. Tuż po osiągnięciu szczytu, rozpoczyna się równie kolektywny proces wygaszania narracji. Wszyscy uczestnicy spektaklu patrzą sobie głęboko w oczy i zdają się rysować na płótnie malarskim mglisty zarys ostatniej dyrektywy scenariuszowej.
autor: Andrzej Nowak

Photo by Jura Tros
Painting by Ziv Taubenfeld
Produced by Ziv Taubenfeld
Executive producers: Tomasz Konwent & Andrzej Nowak

The New York City Jazz Record:
Tom Greenland w The New York City Jazz Record zestawia wydaną przez nas płytę "Ziv Taubenfeld's Full Sun" (Multikulti Project/Trybuna Muzyki Spontanicznej, 2020) z "Notre Dame - Meditations and Prayers" Michela Portala (Label Bleu, 2020) i Mathilde Grooss Viddal (Losen Records, 2020). Trzy basowe klarnety, trzy nowe wydawnictwa, trzy inspirujące doświadczenia!

"I’ll never forget my first time. I was listening to Bitches Brew and a haunting, almost reptilian sound seemed to slither through the electro-acoustic jungle of Miles Davis’ music. It was Bennie Maupin’s bass clarinet. Three recent projects led by bass clarinetists place the low reed’s unforgettable tone front and center.
85 year-old Michel Portal is one of the founding figures of the French free improv scene, recording in the late ‘60s and early ‘70s with groups like New Phonic Art, later winning three César Awards for his film scores. MP85 is an adventurous yet accessible outing with trombonist Nils Wogram, keyboardist Bojan Z, bassist Bruno Chevillon and drummer Lander Gyselinck. The repertoire, often written in minor keys with propulsive, riff-based grooves and hummable melodies, supports fluid interplay between the bass clarinet, trombone and keyboards. Portal seems to favor the upper register of his bass clarinet, often sounding like an alto saxophone until he dips down into the instrument’s Twilight Zone range, during free blowing sections he draws on multiphonics, growls, trills and electronic effects to vitalize his ideas. Wogram, equally adroit, versatile and creative, serves as Portal’s sparring partner.
Israel-born, Amsterdam-based bass clarinetist Ziv Taubenfeld seems more interested in the instrument’s lowest registers and raspiest timbres, using a grab-bag of extended techniques to push its sonic possibilities. Full Sun is the eponymous debut of his septet with reedplayer Michael Moore, trumpeter Luís Vicente, trombonist Joost Buis, pianist Nicolás Chientaroli, bassist Shay Hazan and drummer Onno Govaert, close listeners with outwardly bound intentions. Though based on compositions, much of the music, even the cued sections, sounds intuitively generated. The musicians aren’t afraid to lay out, leaving expansive spaces, or else chatter together energetically in thick, four-part polyphony, like a barbershop quartet with all lead parts. Closing “Natufian Dream” is especially good, with fine solos by Taubenfeld and Vicente and a surging climax.
Norwegian reedplayer Mathilde Grooss Viddal’s Notre Dame - Meditations and Prayers is very different, comprised of four-part chorales based on folk songs and hymns projecting a subdued but powerful numinosity. On most tracks, each member assumes a vocal part: trumpeter Hayden Powell the soprano, tenor saxophonist Borge-Are Halvorsen the alto, trombonist Oyvind Brakke the tenor and the leader’s low clarinet ‘singing’ bass. Recorded over a three-year period in Oslo, the chorale tracks are hypnotic and reverential, somber yet uplifting, the homophonic texture peppered with short but telling improvised gestures, the most potent instance occurring at the end of “Reflection V”. Four tracks are more free-form: three pairing Grooss Viddal (doubling on saxophones) with trumpeter Per Willy Aaserud (all recorded at Farvik Kirke on Tromoy island) and another with Halvorsen."
by Tom Greenland

muzycy:
Ziv Taubenfeld: bass clarinet, composition
Michael Moore: saxophone, clarinet
Luis Vicente: trumpet
Joost Buis: trombone
Nico Chientaroli: piano, objects
Shay Hazan: double bass
Onno Govaert: drums, percussion

utwory:
1. Orange Shoes (Ziv Taubenfeld)
2. Tchicai (Ziv Taubenfeld)
3. Forest Weather part A (Ziv Taubenfeld)
4. Forest Weather part B (Ziv Taubenfeld)
5. Natufian Dream (Ziv Taubenfeld)

total time - 38:20
wydano: 2020-10-10
nagrano: Recorded on 9th January, 2019 at the Bimhuis, Amsterdam, Netherlands by Micha de Kanter
Mixed and mastered by Micha de Kanter

more info: www.multikulti.com
more info2: www.zivtaubenfeld.com