Points (Marcelo Dos Reis, Luis Vicente, Valentin Ceccaldi, Marco Franco): Points

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2019-10-01
seria wydawnicza: Spontaneous Music Tribune Series is dedicated to iberian free improvised music
kontynent: Europa
opakowanie: Gatefoldowe etui
opis:
Liner Notes:
eng
A genuine super-quartet of Portuguese and French musicians associated with the Clean Feed label release a phenomenal concert recording within the Spontaneous Music Tribune series. For Luis Vicente, one of the world wide leaders of the avangarde trumpet, this is the third album in the series. Marcelo Dos Reis, a fabulous guitarist, collaborates with Luis within the amazing The Frame trio. The French cellist, Valentin Ceccaldi, is the collaborator of Joëlle Léandre on seminal “Can You Hear Me?” and Luís Lopes on the epochal “Guillotine”. Last, but not least, Marco Franco is a notable member of “The Attic” trio with Gonçalo Almeida and Rodrigo Amado. It is worth noticing that the present quartet consist of ¾ of the famous drum-less ensemble Chamber 4, in which Valentin’ brother Théo plays violin.
The quartet performs at the Casa das Artes da Fundação Bissaya Barreto in Coimbra, and performs truly fantastically. This is the contemporary post-avantgarde from Iberian Peninsula at its best: the music that combines and superimposes free improvisation, free jazz, contemporary chamber and minimal music. As usual for SMT productions, there is plenty of special effects, sounds generated from prepared instruments, and “fake music”: the trumpet may sound like a cello, the cello like a guitar, the guitar like a trumpet, and the drums like anything one can imagine. Four tracks have as a subject punctuation in the grammatical sense. An eruption of energy and synergy of four ingenious artists, who know perfectly where to put commas, colons, semi-colons and most importantly “Exclamation Mark”, “Question Mark” and “Endpoint”. Magisterial performance! Period.

pl
Prawdziwy super-kwartet portugalskich i francuskich muzyków, związanych z wytwórnią Clean Feed, proponuje fenomenalne nagranie koncertowe w serii Spontaneous Music Tribune. Dla Luisa Vicente, jednego ze światowych liderów awangardowej trąbki, jest to trzeci album w tej serii. Marcelo Dos Reis, wspaniały gitarzysta, współpracuje z Luisem w niesamowitym The Frame Trio. Francuski wiolonczelista, Valentin Ceccaldi, jest współpracownikiem Joëlle Léandre w przełomowym „Can You Hear Me?”, a także Luísa Lopesa w epokowej „Guillotine”. Wreszcie, Marco Franco, to godny uwagi członek tria „The Attic” z Gonçalo Almeidą i Rodrigo Amado. Warto zauważyć, że obecny tu kwartet składa się z ¾ słynnego, pozbawionego perkusji, zespołu Chamber 4, w którym brat Valentina Théo gra na skrzypcach.

Kwartet koncertuje w Casa das Artes da Fundação Bissaya Barreto w Coimbrze i czyni to naprawdę fantastycznie. To współczesna post-awangarda z Półwyspu Iberyjskiego w najlepszym wydaniu: muzyka, która łączy i nakłada na siebie wolną improwizację, free jazz, współczesną muzykę kameralną i estetykę minimal. Jak zwykle w produkcjach SMT, mamy mnóstwo efektów specjalnych, dźwięków generowanych przez preparowane instrumenty i „fałszywą muzykę”: trąbka może brzmieć jak wiolonczela, wiolonczela jak gitara, gitara jak trąbka, a bębny jak wszystko, co tylko można sobie wyobrazić. Cztery utwory mają tu, jako temat główny, interpunkcję w sensie gramatycznym. Erupcja energii i synergii czterech pomysłowych artystów, którzy doskonale wiedzą, gdzie umieścić przecinki, dwukropki, średniki i, co najważniejsze, „wykrzyknik”, „znak zapytania” i „punkt końcowy”. Mistrzowski występ! Kropka.

By Maciej Lewenstein

Recorded Live in Concert on 19th May 2017 at Casa das Artes da Fundação Bissaya Barreto in Coimbra.
Mix and Master - Marcelo dos Reis
Cover Design - Witold Oleszak
Photo – André Carvalho
Executive Producers – Tomasz Konwent & Andrzej Nowak
All Music by Marcelo dos Reis, Valentin Ceccaldi, Marco Franco and Luís Vicente

WYBRANE RECENZJE/SELECTED REVIEWSthewholenote.com:
Points (Multikulti Project MPSMT016) consisting of four lengthy improvisations, the performances featuring French cellist Valentin Ceccaldi and three Lisbonbased players are better integrated. Connection is such in fact, that the string shadings of guitarist Marcelo dos Reis sometimes almost vanish into the synchronous sounds created by the blended textures of percussionist Marco Franco, trumpeter Luis Vicente and the cellist.

On the qÖÖlp session, Graupe’s assertive soloing is best defined on WröökJ. Sweeping up from an interconnection of string-based tones, the guitarist suddenly breaks out rock-related runs that almost literally punch a hole in the sequence and, backed by Lillinger’s power pops, quickly expose a series of frailing and plinking theme variations. With a selection of moods ranging from refined to raw, the four musicians take cohesion to its logical conclusion. No matter how radical the motifs become, continuity remains. This is expressed best on the textural framed finale of Get Together, when a combination of energetic, near impenetrable ruffs from the drummer and intermittent picking from the guitarist threaten to spin out of control before being reined in. Additionally, there’s the, unusual-for-a-Europeanband, track titled Toronto. Yet this stop-time near-ballad seems to describe the city with a moody collection of sliding string harmonies.
In fact, when the four stretch out, as on extended tracks like Mermaids and Sperm Whales the qÖÖlp members can dazzle.
Speedily they move from unison moderato expositions to delicate minuet-like narratives. Fusing arco cello and violin lyricism to guitar frails that emphasize impressionism, they’re completed by favouring the metallic properties of energized violin and guitar runs plus precise drum runs. Never is momentum lost nor does any linkage seem artificial.

Valentin Ceccaldi’s other affiliated outing is much more exploratory, but no matter how long the tracks are, or how the extended techniques upend the program, the tracks always right themselves into harmony variants. Rotating the introductions among band members, as themes are elaborated, spontaneous interactions occur, such as having downward slithering Harmon-muted trumpet tones underscored by sul tasto cello responses; or how melding cymbal splashes, gutbucket brass smears and spiccato strings produces memories of both Debussy and Dixieland. Throughout, dos Reis forges a singular path, with his contributions more felt than heard. Only at the very end of the Exclamation Mark for instance, are distant flanges and plucks audible. Meanwhile among sequences where all members’ elevated pitches or foundation croaks are emphasized, Question Mark is the most fully realized. Almost an assembly line of effects, it begins with distant guitar string plucking, exposes pure air forced through the trumpet without valve motion, introduces drumming clip clops and completes the first cycle with swift strokes from the cellist. The climatic resolution finally arises as brass tones brightly flutter on top of drum press rolls while Ceccaldi and dos Reis combine into a flurry of percussive near-Andalusian cadences. Instructively the finale evolves into warm lyricism as trumpet peeps and finger-style string emphasis gently combine.
Upfront or reticent, each of these guitar strategies uniquely complements the improvised musical situation in which it is placed and suggests that many other strategies are feasible.
By Ken Waxman

FYH! – 8/10:

Tak plastycznie, jak to robi Andrzej Nowak na Spontaneous Music Tribune, o wydawnictwach z tej serii nie pisze nikt. W jego tekstach aż słychać wyraźnie te jazzowe dźwięki. Przed oczami widzimy pięciolinię z nutami, obojętnie i chaotycznie rozrzuconymi. Porównania, barwne opisy, nie do podrobienia.

W 2019 roku nakładem Multikulti ukazała się mocarna płyta Points nagrana przez portugalsko(trzech reprezentantów)-francuski(adekwatnie jeden) kwartet. Kto kiedykolwiek miał okazję być w Portugalii i przebywać dłużej z Portugalczykami, wie, że to naród dynamiczny, głośny, radosny, momentami nieprzewidywalny. To nie są stereotypy. Portugalia tętni życiem, raduje się, cieszy nim i z niego. Umie się bawić, niezależnie od wieku. Gdy robiłem projekt dla seniorów w ramach programu ErasmusPlus i jedno ze spotkań partnerskich odbywało się w portugalskim Cascais, zgadnijcie którzy seniorzy bawili się najlepiej? Tak, Polacy dawali „czadu”, ale to iberyjski, nadoceaniczny temperament wybijał się ponad wszystkich. Gdy realizowałem projekt dotyczący profilaktyki HIV/AIDS w Aguedzie (miasto parasolek. Tych słynnych, które znajdziemy w wielu, wielu innych miastach na świecie. Pamiętajcie Agueda była pierwsza) w dwóch lokalnych szkołach, te dzieciaki aż kipiały energią. Ulice Bragi, Porto, Lizbony nocą świecą się blaskiem nie tyle latarni, co oczu mieszkańców przebywających na placach, skwerach, w parkach!

OK., może nie dziś, nie w czasach COVID-19, ale oni do tego jeszcze wrócą. A co ważne – większość robi to w sposób kulturalny. Bez chamówy, bez agresji i tak często spotykanego na przykład na Piotrkowskiej w Łodzi czy Mazowieckiej w Warszawie, „Monciaku” w Sopocie troglodyctwa.

Może to ta kawa, tak w Portugalii tania i pyszna. Może to boskie działanie Ginji, żywotne Bacalhau, słodycz Pastéis de nata Może to efekt słońca, dziennego luzu, szumu oceanu lub obecność palm na ulicach, ale… No właśnie, ale.

Points to prawdziwa laurka portugalskich nocy, szalonych, żywych, nieprzewidywalnych jak wycieczki od pubu do pubu w upalny wieczór w Lizbonie, gdzie czasu nie spędza się w jednym miejscu, a wędruje, imprezuje, chodzi i się bawi. Portugalia tętni życiem, a Points jej w tym nie ustępuje. „Exclamation Mark” z chaotyczną, skoczną rytmiką przywołującą skojarzenia z Półwyspem Iberyjskim, z wiolonczelą, po którego strunach żwawo skaczą dłonie, z rozciągniętą, wirującą w przestworzach trąbką i typowo iberyjskim fingierpickingiem na gitarze, którego korzenie sięgają zarówno w tradycji improwizowanego jazzu, jak i w korzeniach Fado. Ten piętnastominutowy, świetny utwór na dzień dobry, ubrany w standardowe freejazzowe ramy kompozycyjne. A mianowicie – podzielony jest na części, których mnogość i różnorodność tematów porywa, nęci i nurtuje. Generuje skupienie, wzbudza chęć na wyłapywanie coraz to ciekawszych smaczków, nowych dźwięków, zmian nastrojów.

W każdym z utworów na Points kwartet bawi się melodiami, skacze, zmienia reguły gry. W pierwszym „Exclamation Mark” uwodzi przede wszystkim melancholijna baza, zawodzący dęciak Luísa Vicente, rozdygotana w tle gitara Marcelo dos Reisa. Świetnie wybrzmiewa końcówka, gdzie perkusja nabiera rozpędu, wiolonczela agresywnie tnie uszy, a trąbka fałszywie pogrywa sobie z recepcją słuchaczy. W „Question Mark” pojawia się swoista aura niepewności, nagranie kwartet oparł na delikatnych frazach gitary i jazgotliwej trąbce. Wcześniej słuchaczy wita świetna partia perkusji, a końcówka to prawdziwie portugalska gitara.

Dwa kolejne i zarazem ostatnie utwory – „Punctuation” i „Endpoint” potwierdzają, ze kwartet świetnie się ze soba odnajduje. Ostre, zgrzytająco-jazgoczące smyki w „Endpoint” (sam środek nagrania) zgrabnie rozdzielają perkusyjne wyprawy Marco Franco, a zmiana tematu przy siódmej minucie sprawia, że zaczynamy krążyć niemal wokół muzyki klasycznej, momentami folku, łącząc się z dźwiękową przyrodą, czując tę wolną naturę. Ale wcześniej jest mroczne „Punctuation”, z wiszącymi nisko burzowymi chmurami, z napiętą atmosferą rozciągniętego drone;u na wiolonczeli i fałszującą w tle trąbką. Niepokojące bębny tylko podbijają aurę niepewności, ten czający się za winklem lęk. I kiedy wydaje się, że te negatywne emocje znajdą swoje ujście w mocnym wybuchu, w skumulowanej muzycznej agresji, dos Reis, Ceccaldi, Franco i Vicente pogrywają sobie ze słuchaczem, zwalniając, odpuszczając, luzując tę duchotę. Nie ma wybuchu, nie ma eksplozji. Jest misternie szyta intryga.

muzycy:
Luís Vicente: Trumpet
Valentin Ceccaldi: Cello
Marco Franco: Drums and Percussion
Marcelo dos Reis: Guitar and Prepared Guitar

utwory:
01. Exclamation Mark
02. Question Mark
03. Punctuation
04. Endpoint

wydano: 2019-10-01
more info: www.multikulti.com