Parken

opis:
multikulti.com:
W ciągu długich lat Han Bennink grywał z najważniejszymi muzykami Europy i Ameryki wszystkich właściwie stylów związanych z jazzem. Jego nazwisko pojawia się u boku takich sław jak Eric Dolphy, Dexter Gordon, Derek Bailey, Cecil Taylor, Peter Brotzmann, Ken Vandermark, Von Freeman, Evan Parker czy przede wszystkim - Misha Mengelberg. Chociaż kojarzony jest raczej z awangardową sceną to pojawia się także w składach mainstremowych czy nawet dixielandowych. I chociaż rozpoczynał swoją niebywałą muzyczną karierę ponad pięćdziesiąt lat temu, swój pierwszy w pełni autorski zespół powołał dopiero w 2008 roku. W Han Bennink Trio słynnemu liderowi partnerują: Joachim Badenhorst, młody belgijski klarnecista opraz pochodzący z Danii pianista, Simon Toldam. Po serii świetnie przyjętych koncertów w całej Europie, we wrześniu 2009 roku ukazała się pierwsza płyta autorskiego projektu Hana Benninka.

freejazz-stef.blogspot.com:
"Han Bennink is without a doubt one of the best and also most entertaining drummers in the free improv scene. I should have gone to a concert* by him tonight with this same trio, with Simon Toldam on piano and Joachim Badenhorst on clarinet, but for one or the other reason I couldn't go. Anyway, this is their new album, and one on which the trio shows their broad background in jazz, ranging from blues and swing to wild excursions into uncharted territories. Badenhorst is a promising young Belgian musician, currently based in New York, Toldam an equally talented young Danish pianist. Together, they are younger than Bennink, yet that would be a totally irrelevant comment if it didn't characterize Bennink so well: young in spirit, and really open to learn from the young too. Whether it's the sad Ellington tune "Lady Of The Lavender Mist", or the wild madness of "Myckewelk", you get mature quality or childish fun. And Ellington does come back, with an adventurous rendition of "Isfahan" and the lightly dancing "Fleurette Africaine". The other improvised tracks such as "Reedeater" and "After The March" show a more artistic and slightly darker side of the trio, but the contrast does not disturb the album's unity. An entire album in that style would have received my preference though. The trio is joined by Qarin Wikström on vocals for the melancholy last track "Parken". A really nice album, full of creative craftmanship, respect for music and an inherent sense of fun and joy in every note being played."
auto: Stef