Schonberg

Modern Jazz / Pianistyka Jazzowa
premiera polska: 09.12.2016
kontynent: Europa
kraj: Polska
opakowanie: plastikowe etui
opis:
Opis wydawcy:
Sechs kleine Klavierstücke, Op. 19 Arnolda Schönberga to jeden kamieni milowych w historii muzyki. Jest on jednym z najważniejszych utworów dokumentujących odwrót od estetyki neoromantycznej w kierunku nowoczesności, którą w muzyce wyznaczała atonalność zamiast tradycyjnej harmonii i intelektualizm – zamiast romantycznych emocji. Droga ta doprowadziła Schönberga do dodekafonii, a sam utwór stał się wzorem miniaturowej konstrukcji dla jego genialnego ucznia Antona Weberna. Każdy z sześciu utworów cyklu to skondensowane dzieło o wyraźnym indywidualnym charakterze. Części nie są określone tytułami, lecz mają oznaczenia tempa. Trio – Kołakowski:Wykpisz:Korelus – poddaje utwór Schönberga dekonstrukcji, starając się przenieść istotę utworu atonalnego w świat jazzu. W efekcie słuchamy zupełnie nowej muzyki, a wyzwaniem dla znawców jest śledzenie co pozostało w niej z oryginalnego cyklu Schönberga. Z pewnością nie jest to forma – w oryginale skondensowana, nie jest to sfera emocji – zespół gra z jazzową ekspresją. Sama idea atonalności także nie jest dla współczesnego jazzu niczym nowym… a jednak nad płytą Schönberg unosi się duch jej patrona.
(Ryszard Wojciul)
Editor's info:
Arnold Schönberg's Sechs kleine Klavierstücke, Op. 19 is one of the milestones of music history. It is one of the most significant pieces documenting the turn away from the neoromantic aesthetic towards modernism, which in music was signified by traditional harmony being replaced by atonality, and romantic emotions by intellectualism. This path brought Schönberg to dodecaphony, and the composition itself became a model of miniature construction for his ingenious student, Anton Webern. Each of the cycle's six pieces is a condensed work with a distinct, individual character. The parts are defined by designations of tempo, as opposed to titles. The trio of Kołakowski:Wykpisz:Korelus subjects Schönberg's piece to a deconstruction, in an effort to transplant the essence of an atonal composition into the world of jazz. In effect, what we're hearing is entirely new music, and the challenge for connoiseurs is to follow what remains in it from Schönberg's original cycle. To be sure, this is not the form – condensed in the original, it's not the sphere of emotions – the group plays with a jazz expressiveness. The concept of atonality is also nothing new for modern jazz... and yet, the presence of the spirit is tangible throughout the album Schönberg.
(Ryszard Wojciul)

jazzarium.pl - ocena * * * 1/2/b>:
Sześć krótkich utworów na fortepian. Sechs Kleine Klavierstucke op 19. 105 lat temu taki cykl utworów napisał wielki Arnold Schoenberg. Pierwszych pięć powstało w ciągu jednego dnia 12 lutego 1911 roku, na domykającą całość cyklu, szóstą cześć, trzeba było poczekać trzy miesiące. Kto wie czy impulsem nie była śmierć Gustawa Mahlera? Uważa się na pewno, że krótkie utwory na fortepian to z jednej strony mowa pożegnalna dla Mahlera i muzyczne pożegnanie z odchodzącą epoką romantyczną i śmiała zapowiedź nadchodzącego nowego. Taki zwiastun dodekafonii, spojrzenie w stronę atonalności, lapidarne, dziś powiedzieliśmy może zzipowany manifest nadchodzących trendów w muzyce.

Jak do tej pory chyba nie było prób jazzowego ujęcia tego arcyważnego cyklu. Ale głowy nie dam. Jeśli tak, to mamy działanie pionierskie, choć też musimy przyznać, że sięganie po atonalność nie jest w perspektywie jazzu czymś zaskakującym.

Bez wątpienia na płycie Schoenberg poddany został rekonstrukcji. Niektórzy powiedzą, że dewastacji, bo przecież intelektualny świat Austriaka nie zakładał, że będzie w nim wiele miejsca na emocje, ani też, że poszczególne części mogą przybierać formę długich ciągów improwizatorskich. W oryginale każdy z utworów mieści się ledwie na jednej kartce nutowego papieru, tu całość rozrosła się do prawie 50 minut żywej muzyki.

Podczas gdy muzykolodzy i wielbiciele klasyki będą odsądzać trio od czci i wiary i palić jego nagranie na stosach, reszta może z dala od ognisk zasłuchać się w niebanalną muzykę, która cieszy tym bardziej, że powstała z inicjatywy dopiero zaczynającego swoje działania na szerszej scenie jazzowej perkusisty Bartka Korelusa. Inicjatywa inicjatywą, ale gdzieś intuicja mi podpowiada, że w całości przedsięwzięcia jednak mocno brał udział Mateusz Kołakowski – pianista również bardzo młody, ale już nieporównywalnie bardziej od Bartka doświadczony i zapoznany. Mamy tu dobre i mądre granie. Robi odrobinę sądzę mniejsze wrażenie niż ich koncert na zakończenie jednego z dni Warsaw Summer Jazz Days, bodaj dwa lata temu, ale wówczas byliśmy bardzo spragnieni czegoś co uratuje festiwalowy dzień. Tutaj nikt i nic niczego ratować nie musi, więc walor jazzowych sanitariuszy odpada, a i tak słuchając płyty mam wrażenie kontaktu, że z czas jaki trio spędziło z Schoenbergiem zdecydowanie nie był czasem straconym, a i mój w żadnym wypadku również.
autor: Maciej Karłowski

muzycy:
Mateusz Kołakowski: fortepian
Alan Wykpisz: kontrabas
Bartłomiej Korelus: perkusja

utwory:
1. I [7:45]
2. II [9:08]
3. III [3:39]
4. IV [11:18]
5. V & VI [8:52]
6. I ALT. TAKE [7:28]

wydano: 2016-12-09