Alexi Tuomarila Trio: Sphere [Vinyl 1LP]

Modern Jazz / Pianistyka Jazzowa
premiera polska: 2019-09-13,
Wydawnicto Audiofilskie
kontynent: Europa
opakowanie: Singlefold
opis:
laboratoriummuzycznychfuzji.com - ocena 9/10:
Alexi Tuomarila to pianista, który polskim słuchaczom kojarzy się przede wszystkim ze wspólnej gry wraz z naszym mistrzem sztuki pięknej – Tomaszem Stańką. Obaj artyści współpracę rozpoczęli w 2006 roku, a ich kwintesencją była płyta „Dark Eyes” (ECM Records, 2009). Ten przełomowy moment w karierze Fina pozwolił mu na śmiałą kreację swego nietuzinkowego muzycznego „ja”, które być może najbardziej dosadnie wyraża wraz ze swoim trio (Mats Eilertsen – kontrabas, Olavi Louhivuori – perkusja).

„Sphere” to trzecia płyta tria fińskiego pianisty nagrana dla brytyjskiej wytwórni Edition Records. Zważywszy na 15-letni staż tego bandu, to niewiele, ale jeśli weźmiemy pod uwagę inne projekty, w których artyści biorą udział, to szybko zmienimy zdanie. Perkusista Olavi Louhivuori od lat stoi na czele zjawiskowej grupy Oddarrang, natomiast Mats Eilertsen jako jeden z najbardziej rozchwytywanych skandynawskich kontrabasistów, gra m.in. u boku samego Torda Gustavsena. Gościem specjalnym nagrania jest trębacz Verneri Pohjola, syn fińskiej legendy rocka progresywnego – Pekki Pohjolii. Mimo że młodszy Pohjola obrał sobie zupełnie inny styl gry, to jego charakter jest często zbliżony do zadziorności rocka. Sprawdza się to doskonale w takich kompozycjach jak Jord oraz Krakow. Otwarta forma tego drugiego utworu jak i jego aura oraz tytuł jednoznacznie sugeruje nam powinowactwo z osobą Tomasza Stańki.

Klasyczne wykształcenie Toumarili niewątpliwie korzystnie wpłynęło na jego obecną grę – zawsze wyjątkowo precyzyjną, pełną dynamicznych niuansów i wyrafinowanego frazowania. Sam artysta twierdzi, że trudno dziś stworzyć na nowo koncepcję fortepianowego tria, ale na pewno można inspirować się inną kulturą i różnorodnymi stylami w muzyce, aby zintegrować je podczas indywidualnego procesu tworzenia. W efekcie otrzymujemy muzykę z solidną podstawą rytmiczną, chwytliwą melodyką i fińską melancholią, która spaja całość.

Wspólny bagaż doświadczeń tego małego nordyckiego ensamble bez wątpienia dał o sobie znać. Materiał jest spójny, choć tematycznie bardzo zróżnicowany. Nakręcany motorycznym rytmem Shapesfitter i Origins przeciwstawiają się balladowe Sirius i Unfold, jasno i pozytywnie brzmiące Boekloev stawia czoło mrocznemu Krakow i Jord. Inwencja kompozytorska skandynawskiej trójki – bo każdy z nich na tej płycie ma swoje własne utwory – jest tu nie do przecenienia. W taki właśnie sposób funkcjonują tria na prawdziwie demokratycznej podstawie, które niemal za każdym razem biją na głowę podobne formacje, gdzie mamy do czynienie z teatrem jednego aktora, nawet gdy jest on najwybitniejszym instrumentalistą. W fortepianowym trio może trudno wymyślić coś nowego, ale gdy gra się w takim składzie, to o przełamywanie granic wcale nie jest aż tak trudno. Na „Sphere” mamy tego pod dostatkiem.
autor: Marcin Puławski

donos.home.blog:
Wydany przez Edition Records album “Sphere” jest trzecią produkcją tria dowodzonego przez fińskiego pianistę Alexi’ego Tuomarilę. Jak poprzednio towarzyszą mu Mats Eilertsen na kontrabasie oraz Olavi Louhivuori na perkusji. Całą trójka gra już ze sobą – jako zespół, ale i jako sidemani – od 15 lat (Tuomarila i Louhivuori pojawili się chociażby na „Dark Eyes” Tomasza Stańki).

Do nagrania najnowszej płyty trio zaprosiło kolejnego znakomitego fińskiego muzyka, znanego z częstych występów w Polsce i także nagrywającego dla wspomnianej brytyjskiej wytwórni, Verneri’ego Pohjolę. Trębacz gościnnie zaprezentował się w trzech spośród ośmiu utworów.

Alexi Tuomarila rozumie muzykę jako sferę podlegającą ustawicznym zmianom. Chętnie czerpiącą ze zróżnicowanego kulturowo i stylistycznie otoczenia. Pozwalającą by inspiracje przenikały się i znacząco uwypuklały swoją obecność. Pięćdziesięciominutowy album hołduje tym poglądom.

Typowe dla mainstreamowego tria fortepianowego dynamiczne utwory przeplatają się z nagraniami idącymi bardziej w kierunku improwizacji. To przede wszystkim wpływ obecności Pohjoli – zarejestrowane z jego udziałem „Jord” oraz „Krakow” (mały lokalny smaczek z naszego podwórka, zapewne pokłosie licznych wizyt Tuomarili i jego kompanów nad Wisłą) są najciekawszymi punktami całego albumu. Bardzo dobrze wypadają także spokojniejsze „Sirius” oraz „Unfold”.

freejazzblog.org - ocena * * * * *:
Sphere is the 3rd album from Finnish pianist, Alexi Tuomarila and his trio comprising bassist Mats Eilertsen and drummer Olavi Louhivuori. The trio are joined by guest trumpeter Verneri Pohjola. Alexi Tuomarila has built a reputation as a fine jazz pianist and was described by Jazz Times as ‘...one of the next big deals on jazz piano’.

Alexi has worked with many projects both as leader and sidesman, including ECM with the late great trumpeter Tomas Stanko. Of the album, Alexi says, ‘’For me, Sphere in this context represents the constantly morphing and boiling space, where music is happening ....the musical sphere is constantly changing and evolving, as is the musicians’ personal taste and approach towards music. I don’t think it’s possible to reinvent the piano trio, but it’s certainly possible to be influenced and touched by many different cultures and musical styles, and to integrate what has been learned into one’s music and playing.”

This trio have collaborated for over 15 years and Alexia comments, “We have played together as a trio and also in multiple other contexts, so we have grown into a strong unit. Besides having played so much together, we also all compose and play each other’s songs. So each of us contributes ideas equally to the music.....We all have been working together with Verneri in different combinations, so having Verneri playing and interpreting the songs felt really natural and made a lot of sense. He really was able to bring life to the songs.”

'Shape Shifter' opens the CD and is fast, furious and steeped with energy, piano leading repeated motion-laden riffs, with changes and delicate interpretation of moves by the percussion. The relentless repetition of the theme with subtle additions and changes is allayed by the more dynamic changes in the percussive line and switches in tempo which delivers a sense of fluidity and constant movement. The rapidity of the piano work is impressive, particularly when there is a seamless transition into improvisation, yet the clarity of each note is not lost. The final section builds towards a surprisingly gentle outre. Brilliant.

'Sirius' is gentle, soothing and atmospheric in the beginning with a simple varied 3 note wriffle under which the connective bass line is worked with percussion enhancing the emphasis as the track develops. There is almost a Ludwig influenced feel to the theme, particularly with the single note over the top in the middle section.

On 'Origins' there are some great swing, classic jazz references, tapered with some innovative interactions between bass and drums. Sections chop and change the tempo, increasing the dynamism. 'Jord' begins with creative mayhem, topped by the trumpet of Verneri Pohjola which creates much of the aforesaid mayhem but also adds a defining top line with which the rest of the musicians work. As the track develops the structure around the trumpet solos is multi-layered and intricate, with percussive lines from both drums and piano. The piano-led trio middle section is multi textured and joyful whilst the trumpet enters again to add its voice to the second half, given its own space over the reactionary bass. This track works on so many levels.

'Boekloev' is fluid, with a sense of the traditional jazz trio, enhanced by the guest trumpet and full of intriguing changes, pulling back and letting go whilst ' Krakow' has darker edges and a melancholia to it which works as a contrast and is lost in parts where the trumpet rises and takes breathy flight over the supportive piano and bass. 'Unfold' is beautiful filled with melodies and structured sections which engage. The bass features heavily in the middle section and this is a good thing.

'Celeste' closes the album and is atmospheric and themed strongly with a rolling, sighing bass line over which the piano develops the simple yet mesmeric theme. In the second half the piano lifts and again, the transition into improvised playing whilst still firmly centred around the chord is beautiful and combines a sense of comforting return to the familiar with the unexpected delivery of a true improviser.

What is really impressive is the attention to minutiae which the composition have and how the complete picture is formed by every musician taking on not just their line but adding and enhancing to others on intuition and knowing when to back off or come to the fore. On many tracks there are underlying references to traditional jazz styles and a strong sense of thematic style but the album is also over run with some great free flowing improvisation and interaction between the musicians is tight, strong and maintained throughout. The structures are sound yet within them is freedom and improvisation, centred but also given energy and drive. A great album, delivered with style and panache.
By Sammy Stein

All About Jazz - ocena * * * *:
Sphere is Alexi Tuomarila's follow-up to Kingdom (Edition, 2017) and Seven Hills (Edition, 2017). But the Finnish pianist has also collaborated with many of jazz's leading lights including Kenny Wheeler, Joey Baron, Jim Black, Bill Evans and Peter Erskine. Tuomarila also appeared on Dark Eyes by the Tomasz Stanko Quintet (ECM, 2010).

Sphere 's opener is the attention-grabbing "Shapeshifter," where Tuomarila plays a fast-paced contrapuntal theme with bass and drums shadowing the swirling piano. "Jord" introduces guest trumpeter Verneri Pohjola, whose dynamic contribution adds a totally new dimension of depth whilst still retaining a sense of space.

Tuomarilo's piano leads on the ruminative "Sirius," with Mats Eilertsen's plaintive pizzicato bass in close pursuit. But here the percussive element is almost imperceptible, so it's effectively a duet. "Boekloev" is unalloyed rhythmic jazz but with the benefit of both a riffy bass line and more of Pohjola's shimmering trumpet. The elegant "Unfold" again sees another virtual duet between bass and piano, but in fact Olavi Louhivuori does add some subtle, brushed drumming, the understated nature of which is crucial.

Pohjola makes one final elegiac appearance on the angular "Krakow," and in between the opening and closing melody lines, his trumpet's short stabbing notes punctuate the piece. On the finale "Celeste," Tuomarila weaves stately, bell-like lines around resonant bass and terse drums. The piano lines evolve with graceful, fluid extemporisation before gently returning to the opening theme. This is a fine and satisfying album where Tuomarila's trio seems to have coalesced into one articulate, comfortable unit.
By ROGER FARBEY
Editor's info:
Sphere is the 3rd album from the brilliant Finnish pianist, Alexi Tuomarila and his trio with bassist Mats Eilertsen and drummer Olavi Louhivuori. They are joined by guest trumpeter Verneri Pohjola on Sphere, a simply brilliant album that brings together powerfully melodic, driving, rhythmical soloing, Finnish melancholy to create some of the finest musicianship to emerge from any currant Nordic ensemble.

muzycy:
Alexi Tuomarila: piano
Mats Eilertsen: double bass
Olavi Louhivuori: drums

Verneri Pohjola: trumpet (tracks 2, 5 and 7)

utwory:
A1. Shapeshifter (Alexi Tuomarila)
A2. Jord (Olavi Louhivuori)
A3. Origins (Alexi Tuomarila)
B1. Boekloev (Mats Eilertsen)
B2. Sirius (Olavi Louhivuori)
B3. Krakow (Alexi Tuomarila)
B4. Celeste (Olavi Louhivuori)

wydano: 2019-05-24
more info: www.editionrecords.com
more info2: www.alexituomarila.com